Nee, het is niet de drank waarmee ik Cornelis Vreeswijk en André Hazes aan elkaar verbind.
Het is meer de eigenwijze inslag van de mannen.
In 1989 maakte André Hazes een album waarvan hij de inhoud zelf (?) mocht bepalen. Het was een cadeau van de platenmaatschappij waaraan hij toen 10 jaar verbonden was.
Het werd een pracht album, voor iedereen die niet van André Hazes houdt.
Niet alles is goed, hoor je André Hazes in het Engels zingen dan heb je het idee dat hij niet weet waar hij het over heeft. De woorden zijn niet echt verbonden aan de zang.
Maar, een paar oude blues en rock & roll nummers die hij vertaalde naar het Nederlands, dat is prachtig.
Persoonlijk vind ik de gitaar van Jan Akkerman op ‘Working in a Colemine’ en de stem van Kaz Lux op ‘The Thrill is Gone’ – waar Kaz Lux Hazes even laat zien hoe je de blues zingt – de mooiste nummers.
‘Heb jij dat nou ook’ komt het meest in de buurt van de André Hazes zoals zijn fans hem kennen.
Uiteraard is het album helemaal de moeite waard omdat er meegespeeld wordt door – ik doe even een greep – Lex Bolderdijk, Jan Akkerman, Herman Brood en Kaz Lux.
Ik bedoel, hoeveel linken naar een volgend album heeft een man nodig?
U kunt het album hier beluisteren op Spotify.
26 december 2016 op 17:49
Je hebt een idee en spuit dat hier als mening ovr dit album “Dit Is Wat Ik Wil” van André Hazes.
Volgens mij, het is maar een idee hoor ;), heb jij hen flauw benul van muziek, het werledje waarin een een artiest als André verzeilt is geraakt, en al helemaal geen idee wat Blues is.
Misschien moet je je eens verdiepen in datgete waar je over wilt schrijven)zo maar een idee hoor ;) )
26 december 2016 op 18:14
Laat me raden, filmpje gekeken gisteren?
26 december 2016 op 17:55
excuus omtrent de vele typo’s, maar ik zag pas later dat mijn toetsenbord wat “vervuild” was ;(
26 december 2016 op 18:14
No problemo, de boodschap liet weinig te raden over ;-)