Categorie: Waar aten we?

Eten bij Jamuna: te gemakkelijk

kruiden

Indiaas moest het worden. We zochten allebei naar een restaurant en kwamen allebei op ‘Jamuna‘ in Leeuwarden.
M. had op Facebook navraag gedaan en er waren positieve geluiden, zo vertelde zij mij in de auto.
“Dan zal het wel niet veel bijzonders zijn”, zei ik. Dat ik dat zeg heeft een reden. In mijn beleving is authentiek Indiaas eten niet direct voedsel waar een gemiddelde Fries van gaat juichen. Eerder jodelen, vanwege de kruiden.
Vindt de goegemeente het een goed restaurant, dan loop je het risico dat dit dezelfde mensen zijn die een gemiddelde wok-chinees he-le-maal top vinden.
En ik vind een wok-chinees he-le-maal niks.

Het was er druk. Dat wil zeggen, het restaurant (60 stoelen) zat bijna vol.
We kregen een mooi plekje, achterin ver weg van de koude buitendeur. Mooi.
Tot je wat wilt bestellen, dan blijkt dat je wel erg ver achterin zit.
“Sorry for the delay”, zegt de Poolse, Roemeense of Russische – maar in ieder geval niet Indiase – serveerster. We bestellen wat drinken (thee in een koffiekopje) en kiezen als menu ‘Tandoori Royal’. ‘Een spetterende mix grill’, staat op de kaart te lezen.
De serveerster komt met twee borden en vraagt: “Starter for Tandoori Roayal?” Ik denk dat zij het antwoord op die vraag moet weten, maar goed. We antwoorden optimistisch: “Yes!” We hebben namelijk wel trek. Het voorgerecht heet Choleé Bhature. Aan de meneer die de lege borden weghaalt en die vraagt of het gesmaakt heeft vragen we wat het eigenlijk was. De man mompelt iets over Indiaas brood. Met iets. Wat dat ‘iets’ is geweest weet ik nu nog niet.

Het ‘spetterende’ van de mix grill blijkt de wijze van serveren te zijn. Een hoop gesis en stoom kondigt een stalen blad aan met daarop de stukjes lam, kip, rund en grote garnalen. De geur van verbrande uien slaat mij op de keel.
Daarbij krijgen we pilaw rijst, salade en brood.
Het ziet er allemaal wat gehaast uit, en zo smaakt het ook.
De salade (ijsbergsla, grote stroken komkommer, uiringen en tomaat) is zoet, erg zoet.
De pilaw rijst smaakt naar rijst, maar dan zonder pilaw zeg maar.
Ook dacht ik dat Sheek Kebab iets met vlees, knoflook, gember en andere kruiden was. Bij Jamuna is het een soort van grove frikandel, en dan vind ik de frikandel van de lokale patatboer in Bolsward pittiger.

We kijken elkaar eens aan en grinniken wat. Het is allemaal té makkelijk van smaak. Maar we realiseren ons ook dat dit wellicht ook komt omdat we zelf altijd vrij kruidig koken en eten.

Als dessert kiezen we een ‘Indiaas dessert’.
Het blijkt een mierzoete blop rijstepap met kaneel, amandel en nog iets te zijn. Ik ruik er aan. Het ruikt naar, naar.. wc verfrisser? Ik vermoed dat er een of ander geurwatertje aan toegevoegd is.
Of de stalen coupe is slecht afgespoeld, dat kan ook.

We vragen de rekening. € 54 en een beetje.
M. legt € 60,- op de schotel.
De Poolse, Roemeense, Russische maar zeker niet Indiase serveerster pakt de schotel en vraagt: “Do I bring the change back?”
Ja schatje, breng jij de change maar lekker even back.

Met de vlam in de pijp uit

In het Vlees Magazine wordt bericht over wegrestaurant ‘Frans op den Bult’ in Deurningen (dat ligt, hoe kan het anders, in Twente) dat een bijzondere maaltijd voor truckers gaat serveren.
Truckers, u weet wel. Dat zijn die met overgewicht kampende en aan hartklepvervetting leidende ridders van de weg.

Voor deze jongens heeft Frans op den Bult dus iets nieuws bedacht: de Bullshitschnitzel.

De afmetingen zijn 50 bij 30 centimeter en het gewicht is een kilo. Een kilo schnitzel dames en heren, en wie hem weg weet te werken in minder dan 30 minuten krijgt € 7,50 retour.
De snelste eter van de maand krijgt zelfs een waardebon van € 15 en de snelste eter van het jaar een LCD televisie.

Op naar een snelle dood. Met de vlam in de pijp uit.

(Dit succes wordt uitgebouwd uiteraard. Over een paar weken kun je een te gekke alcoholtester winnen als je naast de schnitzel ook nog eens in 30 minuten 15 halve liters Grolsch weet weg te slikken.
En als het je lukt om daarna de vrachtwagen heel in Almelo te krijgen krijg je daar van café ‘Plop’ nog een halve liter pure graanjenever. Moet je wel ter plekke opdrinken. Je krijgt er overigens een portie bitterballen bij, 135 stuks. Met majo.)

Toscanini: Lekker Italiaans in Franeker

Het heeft de Questjes de laatste tijd niet meegezeten waar het ging om een Italiaanse maaltijd. De meeste Italiaanse restaurants zijn toch een beetje de Chinees van 1970 zeg maar. De menukaart staat vol met prachtig klinkende Italiaanse namen, maar vaak heeft het eten zelf nog maar weinig met Italië te maken.
Hollandse kaas, Hollandse sla, Hollandse koffie.
Olijfolie, dat dan nog wel. Maar of die olie uit Italië komt kun je je afvragen.

En hoe begrijpelijk dat ook is, als je dus wel van Italiaanse smaken en producten houdt dan is het bij een gemiddelde Italiaan slecht eten.
Dan kun je beter thuis wat maken.
Maar goed, je wilt ook wel eens uit eten, de kinderen willen ook graag wat lekkers, dus vandaag trokken wij er weer eens op uit en reserveerden een tafeltje in Toscanini in Franeker.
Zonder al te veel verwachtingen.
Meer voor de gezelligheid.

Wij zijn alle vijf blij dat we gegaan zijn.
Toscanini is een leuk restaurant, met een vriendelijke klantgerichte bediening en een goede kaart.
Ok, we moesten even wachten op ons eten, maar dat is eerder een goed, dan een slecht teken. En ja, als je dan toch moet wachten is bijvoorbeeld een stukje brood en boter ook wel lekker.

Het eten was echt helemaal goed!
Mooie pizza’s met een goede – dus dunne – bodem en prima belegd.
De Margherita, de Salami, de Vesuvio en de Mangiami (een pittige vegetarische pizza) waren stuk voor stuk prima te eten. De kinderen riepen op 2/3 van hun pizza verschrikt dat hij ‘veel te snel op ging’.
Ik had zelf een Filetto di maiale al Gorgonzola met een heerlijke salade en een schaaltje lasagne.
Echt goed! Mooi stukje vlees (sappig, vers), heerlijke saus, lekkere salade (goed gevarieerd, vers) en een lasagne als bijgerecht met een verrassende smaak (munt?).

Wij gaan daar vaker eten.
Moet u ook eens doen, als u toch in de buurt bent.

Zelf koken in Schalsum

Uit eten gaan maar niet weten naar welk restaurant je gebracht wordt is zeg maar ‘niet helemaal mijn ding’. Hoewel ik voor wat eten betreft graag verrast word vind ik het risico dat ik uitstap bij de wok-chinees een schrikbeeld.
Zaterdag had Berend een etentje dat niet door, maar mede voor hem werd georganiseerd. En gelukkig, we stopten niet bij de wok-chinees.
Wij werden gebracht naar de Kookstudio van Jolanda de Graaf in Schalsum voor een ‘workshop tapas’.

De Kookstudio staat gewoon tussen de andere huizen van het dorpje Schalsum (een paar minuten buiten Franeker). Een verlengde garage lijkt het wel.
Niet dat daar iets mis mee is overigens, het ziet er heel netjes en verzorgd uit. Strak, modern en hygiënisch. Er is over nagedacht. Immers, je kunt wel een soort van gezellig huiskamer effect nastreven door het hele hok vol tierlantijntjes te stouwen, maar de gasten koken ook in die ruimte. Het moet dus ook schoon zijn, fris en gemakkelijk te onderhouden.
De Kookstudio is niet zo breed, maar wel diep. Bij binnenkomst een hal met toilet, daarna een lange ruimte met één grote tafel (voor een man of 20 schat  ik) en daarachter een ruime keuken. Een prachtig roestvrijstalen kookeiland waar je met een man of 15 aan kunt kokkerellen.

Er is een ruim assortiment aan workshops, wij deden de tapas.
Een goede keuze.
Niet specifiek bedoeld voor hen die speciale technieken of ingewikkelde recepten willen leren, maar wel zeer geschikt voor het bestuur van een voetbalvereniging uit Bolsward.
Lekkere hapjes maken die niet iedereen dagelijks op tafel zet.
Gamba’s, een torentje van zalm tartaar in een frisse dressing, dadels met carpaccio en bacon, mosterdsoep, zalmrolletjes met roomkaas, tonijnsalade, kruidenboter, pesto, tapenade, geitenkaas in spek en meloen bolletjes in ham. Van die dingen.

Gastvrouw Jolanda had de voorbereidende werkzaamheden al gedaan. Dat moet ook wel, anders dan kom je op een avond niet aan eten toe. De ingrediënten lagen in de juiste hoeveelheden klaar en bij iedere werkplek een heldere, korte instructies voor de bereiding.
Wat uitleg van de gastvrouw vooraf, en aan de slag.
Gezamenlijk de salades en soep bereiden en daarna de tapas maken.
Door te rouleren kan iedereen van iedere tapas er één maken.

Mooi is het dan om te zien hoe een goede gastvrouw er kan zijn zonder zichzelf  ‘op te dringen’.
Telkens wanneer er een gaspit lager moest, iets wel genoeg geroerd was of er anderzijds advies of hulp nodig was bleek Jolanda er te zijn.
Verder liet zij iedereen zijn of haar gang gaan.
Koken is leren en leren is proberen.

Er is nog iets wat een bezoekje aan de Kookstudio de moeite waard maakt.
Het eten was verrukkelijk!
Je weet ook wat je eet, je hebt het immers zelf gemaakt.
En je weet dus dat je geen pakjes met ‘handig klaar in drie tellen’ eet, geen opgewarmde toestanden, geen magnetron of inferieure rotzooi.
In de Kookstudio bereidden wij eerlijke, verse en mooie producten.

Mocht u in de buurt wonen of mocht u eens een paar dagen in Friesland doorbrengen, ga eens langs bij de Kookstudio in Schalsum. En neem wat vrienden mee.
Het zal u goed bekomen.
O ja, en alle recepten krijgt je na afloop gewoon mee naar huis.

Zeldzaam slecht: Italia te Workum

Zonder durf geen leven, geen geluk en geen teleurstellingen. Daar gelooft Berend in. Ook wanneer wij uit eten gaan kiezen we graag een nieuw restaurant, op zoek naar een nieuwe ervaring en een nieuwe beleving. Het gezin Quest bestaat naast twee volwassenen ook uit drie kinderen, en met z’n vijven uit eten betekent dan ook dat we zo nu en dan eens simpel een pizza willen eten. Althans, de kinderen dan. Dus, vandaag zochten wij een nieuwe uitdaging en gleden met de Buick naar Workum.
Dat hadden we beter niet kunnen doen.

Restaurant Italia ligt midden in het hart van Workum, aan Merk 27.
We hadden, op advies van de website, gereserveerd en dat was maar goed ook. Het begon ineens te regenen en de tent zat vol.

De eerste achterdocht kreeg ik na het bestellen van een espresso met een glaasje water. Dat kon niet, volgens de (overigens verder erg aardige) jongen die bediende. ‘Ik mag geen kraanwater serveren meneer’, zo vertelde hij. Nu had ik daar niet om gevraagd, maar goed. Een grote fles koude Sourcy dan maar.
Een nieuwe fles Sourcy heeft een verzegelde dop. Je hoort ‘krak’ wanneer je hem opendraait. Deze fles niet.
Hmm…

Zoals gezegd, het restaurant zat vol. En met een akoestiek als in ‘Italia’ wordt dat een ramp.
Vrouw Quest en ik keken elkaar wat verbaasd aan. Het leek wel of we in een stadion met dwaze vuvuzela blazers waren aanbeland.!
Op het terras zaten nog wat ‘die-hards’ die zich door de regen niet naar binnen lieten jagen. En dus huppelde, nou ja, huppelde, het was meer denderen, een fries damespaard met grote regelmaat op grote blote voeten in  teenslippers over de deinende vloer langs onze tafel.
Wanneer Berend alleen met vrouw Quest was geweest waren wij opgestaan en gevlucht.
Maar de kinderen snappen dat niet. Dat je, zonder ook maar iets gegeten te hebben kan weten dat dit restaurant het niet gaat worden.

Dus kwam de kaart.
En, die zag er veelbelovend uit!
Meer dan 70 pizza’s, de ene naam nog mooier dan de andere.
Mooie vlees- en visgerechten ook
Vrouw Quest een ‘mixed grill’ en voor Berend een ‘Salmone con Salsa’.
Jammie.
Maar niet heus dus!

De ‘Salmone con Salsa’ bestond volgens de kaart uit ‘Gebakken zalm met groene asperges, lente uitjes, tomaat, mosterd en geserveerd in witte wijnsaus’.
Mensen, het was gewoonweg goor!
Een vieze kleurloze drab die er uit zag en smaakte als behangplaksel!
Lente uitjes?? Uit welke lente in vredesnaam?
Groene asperges?? Oh, was het dat?
Witte wijnsaus? Komt er in Workum witte wijn uit de kraan??
En Mmosterd?? Mosterd smaakt toch ergens naar??
De zalm heb ik halverwege opgegeven. Genoeg van de graten in m’n mond, de veel te droge vis en het ontbreken van smaak.
Een kok die dit met een moot zalm presteert zou een bekeuring moeten krijgen voor het nodeloos doodmaken van dieren!
Dit gerecht was zinloos geweld!
Er werd een salade bij geserveerd waar een friettent op een met alcohol overgoten popfestival zich nog voor zou schamen.

Was er dan niets goed?
Nee, het was allemaal zwaar klote.
De pizza’s waren te vet, smaakloos en met salami van de Aldi gegarneerd, de mixed grill bestond uit drie soorten vlees van ongetwijfeld hele oude beesten; droog als leer.

Zelfs het fonteintje op het toilet was verstopt.

Wij verlieten het pand om half negen.
Het is nu half tien en ik ben een beetje misselijk.

Er zou een bordje op de deur moeten komen bij restaurant Italia.

Betreden op eigen risico!!