Tag: televisie

Lieve Youp

youpIn 2016 zag ik Paul McCartney op PinkPop. Sir Paul (hij wordt dit jaar 76!) is de pensioengerechtigde leeftijd al lang en breed voorbij. Toch heeft hij de energie – of wellicht de behoefte – optredens te blijven geven. Hij haalt niet iedere noot meer en ‘vernieuwend’ is hij al jaren niet meer. Maar Sir Paul staat er en doet zijn ding.

‘Let it be’ in de miljardmiljoenste herhaling.
En de rillingen liepen mij over de rug.
McCartney hoeft niets nieuws meer te doen. Paul McCartney schreef liedjes die zelfs 50 jaar later nog niets aan zeggingskracht, ontroering, genialiteit en overtuiging hebben verloren. Paul McCartney kan zichzelf blijven herhalen, tot de dood er op volgt.

Voor jou ligt dat anders Youp. Jij bent grappenmaker. Een gemaakte grap is geschiedenis en wordt nooit meer zo leuk als dat ene moment waarop je de grap met je publiek deelde. Jij bent één van de grootste grappenmakers die dit land ooit heeft gekend. Jij liet heel Nederland lachen èn huilen om Flappie (1981) en jij vernielde Buckler (1989). Ook ik heb meerdere jaren tranen gelachen om jouw (oudejaar)conferences. Ik durf te zeggen dat ik een groot fan ben. Ik hou van jou Youp.

Gisteravond keek ik naar je oudejaarsconference en ik werd een beetje verdrietig. Het was mij ineens pijnlijk duidelijk. Waar Paul McCartney zijn liedjes eindeloos kan herhalen wordt het bij jou een beetje sneu. Buckler is bijna 30 jaar geleden Youp. En als je daar in 2017 weer naar gaat verwijzen wordt het een beetje zielig. Een ijsbeertje? Youp? Een ijsbeertje?? Echt?
‘Flikker toch op!!’ Echt, die ken ik nu wel.
Yoga knotje. Leenmatje. Manke kraanvogel.
Je zei het wel 4 keer Youp, maar het haalt het niet bij Bucklerlul.

Wees niet bang voor de stilte Youp. Ga genieten van je geld. Ga door met schrijven. Verzin een list.  Lul niet langer over de kroeg maar koop er een.
Kom ik een borrel bij de drinken.

Onderstaande tip aan jou vond ik overigens wel bijzonder grappig!

Youp tweet

‘Falderieeee, Falderaa!!!!’ en het 50+ Bevrijdingsfront

falderie faldera

“Falderieeee!!! Falderaa!!!”, het galmt het door de helverlichte zaal, ik hoor mijzelf zingen. De wereld is kleurloos en bestaat nog slechts uit grijstinten. Ik zie het, maar ik voel nauwelijks verbazing. “Falderieeee!! Falderaa!! Falderrahahahahahaha!!!!” Op het grote podium een lange rij hevig zwetende en dansende blijkijkers. De zaal achter mij eindeloos groot, zonder deuren.

“Prachtig dit hè!!?”, de grijsaard die mij op deze woorden trakteert slaat een arm om mijn schouder. “Weet je wat ik kan?”, vraagt hij lachend. Ik reageer niet. De oude baas laat zijn kunstgebit rondtollen in zijn mond. “Lachen toch??”, zegt hij. Zijn tanden zitten blijkbaar nogal los want terwijl hij praat blijven boven- en ondergebit gewoon op elkaar liggen. Ik wil wat zeggen maar mijn aandacht wordt ergens anders door getrokken.

falderie falderaOp het podium staat Ben Cramer. “Lieve, lieve mensen”, begint Ben. “Het is mij een eer en genoegen een aantal van mijn grootste hits voor u te mogen zingen vanavond. Maar eerst graag uw aandacht voor onze hoofdsponsor van vanavond (Ben verheft zijn stem): LEEDIES END DJENTEMEN, PLIES KIF EE WORM WELKOM TO THE WAN END ONLIE GREET GRIJS; THE BEST MIEKE TELKAMP TRIBUUT ON EURT!!!!”

Op het podium staat een grijze dame die een kruising lijkt tussen Koningin Beatrix en Geert Wilders. Smalle schouders, bede heupen. Geen BH. Eén van haar tepels probeert de zaal in de gluren van onder haar te krappe t-shirt met opdruk. Greet neemt het woord: “Dames en heren, wat enorm ontzettend leuk dat u er allemaal weer bent. We gaan er ook weer een ontzettend leuke, fijne avond van maken. Heerlijke muziek, prachtige prijzen en ouderwets gezellige mensenmensen. Voor we gaan luisteren naar Ben Cramer, en wie is geen fan van Ben? (de zaal juicht), eerst even aandacht voor het bedrijf dat ook deze avond weer mogelijk maakt. Graag een dankbaar applaus voor SCA lieve mensen!”

De zaal applaudisseert en de terwijl de oude baas naast mij in een poging op zijn vingers te fluiten zijn tanden over de marmoleum vloer spuugt gaat Greet verder:”SCA kent u waarschijnlijk niet, maar velen van u zullen de producten van SCA onder de naam TENA wel kennen. Niet alleen heeft TENA deze avond financieel mogelijk gemaakt, TENA heeft ook 1000 exemplaren van haar nieuwe TENA SUS ter beschikking gesteld. U vindt uw gratis TENA SUS, wat staat voor Super Urine Soaker voor mannen en vrouwen, in de stand aan de linkerzijde.” Er breekt gejuich en gejoel uit. Een grote horde grijze vrouwen stormt onder het uitslaan van opgewonden kreetjes naar de linkerzijde van de hal. Ik kijk met toenemende verbazing toe. Ondertussen vraagt Ben de aandacht van de techniek. Ben is boos. Door de geluidsinstallatie klinkt ‘Heroes’ van Bowie. Maar Ben schreeuwt dat dit de verkeerde tape is.Hij wil Falderie, Faldera horen!

Ik sta aan de grond genageld. Ik sta alleen, iedereen is of naar de TENA stand, of ligt aan de voeten van een krijsende Ben Cramer die zijn broek heeft laten zakken en zijn opvallend grote, bruine anus aan de technici laat zien. Grote luiers vliegen door de lucht links van mij, voor mij probeert een dame van 80 de piemel van Ben Cramer te grijpen.
En dat alles in zwart-wit.

Plots klinken er schoten. Achter mij stormen een aantal lieden met kalasjnikovs de zaal binnen. “Godverdomme!!! Een aanslag!!!”, ik schreeuw het door de zaal. De terroristen staan binnen een paar seconden voor mij. Ze hebben nylonkousen over het hoofd. “Quest???”, gilt één van hen, blijkbaar de leider. Ik herken die stem!! Dat is, dat is…. VROUW QUEST???? “Quest, je bent door de actiegroep 50+BEF veroordeeld tot de dood! Je hebt er zelf om gevraagd, zie het volgende bewijs:”
falderieeee falderaaa“Het vonnis wordt direct ten uitvoer gebracht!” De terrorist – waarvan ik inmiddels zeker weet dat het vrouw Quest is – zet de AK47 tegen mijn hoofd en schiet.

“Godverdomme Quest, doe es rustig man!” Ik open mijn ogen en zie dat vrouw Quest recht overeind in bed zit. “Wat is er aan de hand man?” “Ehh, geen idee, hoezo?”, mompel ik. “Nou, ga slapen alsjeblieft. Met je Ben Cramer!”

Ik draai mij om, trek de dekens over mijn hoofd maar kan de slaap niet meer vatten.
Zweetdruppels zoeken een weg van mijn hoofd naar mijn kussen.

 

De Schaamteloos Kakelende Kleuter Show (Peter Jan Rens & Virginia)

schaamteloos

De schaamte voorbij zijn. Ik gun dat mensen en ik vind dat een kwaliteit. Een kracht. Dat is ook de reden dat ik keek naar de eerste aflevering van de reallifesoap ‘Doen ze ‘t of doen ze ‘t niet‘ met Peter Jan Rens en Virginia. Maar Peter Jan Rens is de schaamte niet voorbij, Peter Jan Rens kent helemaal geen schaamte. Om van zijn aandachtsgeile vriendinnetje Virginia maar te zwijgen. Peter Jan Rens en Virginia zijn simpelweg schaamteloos. Ik hield het niet langer dan een half uur vol.

Peter Jan Rens verdiende miljoenen. Als meneer Kaktus, het Haribo gezicht en als televisie presentator. In de jaren ’90 had het publiek het wel met de kleuter Rens gehad en verdween hij uit beeld. Althans, van ons beeldscherm. Vol van kinderlijke overmoed ging Rens vervolgens verder als wandelend rampenplan. Wie iets van Rens zelf vernam de afgelopen 20 jaar hoorde succesverhalen. Hoorde je daarentegen iets over Rens, dan hoorde je niet veel anders dan verhalen over een zakelijke  mislukkeling en veelvrouwenneuker.

Rens is nu 66, en terug op de Nederlandse buis. In een reallifesoap samen met zijn vriendin Virginia en hun dochter van 2. Rens en Virginia hebben een knipperlicht relatie, zoals dat wordt genoemd. De relatie knippert nu even niet omdat Rens op dit moment geen ander bed heeft om in te kruipen en Virginia de kans om BN-er te worden niet aan zich voorbij kan laten gaan. De 66-jarige Rens bezit geen stuiver meer en heeft een dochter van 36 die zonder hem opgegroeid is. Virginia is 24 en heeft, naast de dochter met Rens, nog een zoon van 11 die zonder zijn moeder opgroeit. Want, Virginia werd op haar 14e ‘per ongeluk zwanger’ waarna de moeder van Virginia de voogdij op zich nam. Omdat Virginia ruzie met mams heeft ziet zij haar zoon niet.

Behaalde successen in het verleden geven geen garantie voor de toekomst

Je zou verwachten dat Rens en Virginia redenen genoeg hebben om er iets van te willen maken. Dat zij aan ons willen laten zien dat hoe groot de fuck-up van het verleden ook is, er is altijd weer een nieuwe kans het beter te doen. En dat zij bij elkaar de kracht vinden om dat waar te maken.

Niets is minder waar. Rens is een kleuter in een oude mannenlichaam die zijn dochter ijsjes voert voor het ontbijt. Virginia is een moeder die vanuit haar bed luidkeels dicteert dat dat niet kan. Papa Rens doet er beter aan zijn dochter iets ‘hartigs’ voor te schotelen. Verder gebeurt er niets. Rens doet maar wat, Virginia zeikt alleen maar over wat Rens doet.
Nee, dat komt dus wel goed met de kleine Djelisa.

Hoe dit af gaat lopen? Simpel: ze trouwen. En dan scheiden ze weer. Omdat Rens met zijn AOW naar Thailand vertrekt, of omdat Virginia BN-er kan blijven zonder Rens.
En dat gaan zij ons allemaal schaamteloos laten zien.
Nou ja, jou dan misschien.

Privacy

genante lijvenHet maakt niet uit. Piet is boer en kan zelf blijkbaar geen contactadvertentie opstellen of lezen. Jan en Klazien zijn 55, maar niet in staat zelf een passende woning te vinden. Gerben is een relnicht van 35 en heeft zijn rijbewijs klaarblijkelijk in een donker Afrikaans land gekocht. Of geruild voor een oud Samsung tablet. Of het nu is omdat we dronken achter het stuur zitten, de deurwaarder alle inboedel in beslag komt nemen of dat we niet in staat zijn om onze hond of kind op te voeden.
Het maakt niet uit.
Een mislukte borstvergroting? Laaghangende teeltballen? Smetplekken in de bilnaad? Uitgescheurd rectum na een avondje darkroom? Op de spoedeisende hulp omdat de met zo veel zorg ingebrachte cola-light fles niet meer uit de vagina te krijgen is?
Maakt niet uit.

We mogen allemaal meegenieten. Via SBS, RTL of desnoods – wanneer het zelfs de commerciëlen te ver gaat qua ranzigheid – via Youtube, Facebook, Twitter, Instagram of een ander sociaal media kanaal. We mogen weten wie u bent, hoe verschrikkelijk dom u bent, hoe u zich laat besodemieteren, bespotten en verminken. We hebben geen geheimen, we zijn als volk de schaamte ver voorbij.
Zoals Jan Dijkgraaf ooit opmerkte: “Privacy bestaat niet meer”.

Totdat je bij de politie werkt, of hulpverlener bent.
En je wilt overleggen, informatie delen of afstemmen met andere betrokken hulpverleners.
Dat mag dan weer niet.
Vanwege de privacy.

 

Conny Keessen uit Athene

Conny Keessen

Conny op het Journaal

Zo moet het ongeveer zijn gegaan:

“Wie hebben we in Athene?” “Ehhh, we hadden iemand in Athene, maar die hebben we moeten laten gaan.” “Wat??!! We hebben niemand in Athene??? Nu??? we hebben niemand in het oog van de Europese storm, geen verslaggever in het centrum van de brandhaard die Giekenland heet?? Is dat wat je mij zegt?!?!?” “Ja, ehhh.. sorry baas. Ik kan kijken of Gerrie nog bij het Bronovo staat, dat die vanmiddag nog een vliegtuig pakt?” IK WIL NIET MORGEN IEMAND IN ATHENE, IK WIL GODVERDOMME NU IEMAND IN ATHENE!!!!”

*doodse stilte*

Jan van der Meijden, een 20-jarige stagiair steekt – met in zijn linker hand nog een doos oude dossiers die hij werd geacht te digitaliseren – voorzichtig zijn vinger op. De hoofdredacteur ziet Jan niet, maar ziet wel de ogen van de schare redacteuren die een beetje verbaasd naar de hand van Jan van der Meijden staren. Zijn blik valt op Jan en hij zucht. Dit wordt weer zo’n dag, denkt hij.

“Ja, zeg. Ik weet niet wie jij bent en wat je hier doet, maar als je moet plassen hoef je a) je vinger niet op te steken en B) het toilet vind je achter die deur daar.” Jan, een beetje bleek, stamelt: “Ehh, nou. U zoekt iemand in Athene en ik ken wel iemand in Athene. Ziet u, mijn broer heeft een vriendin en die haar ouders zijn gescheiden. En..” “Ja?? Enn??” “Ehh.. nou, die vriendin haar moeder is om tot rust te komen een paar weken naar Griekenland op bezoek bij een vriendin. En die vriendin woont al heel lang in Griekenland en is volgende de moeder van de vriendin van mijn broer heel erg goed op de hoogte van alle ontwikkelingen in Griekenland.”

*opnieuw doodse stilte*

“Goed. Alles beter dan niets. Hoe heet die vrouw??” “Conny Keessen meneer.” “Conny; dat bekt goed.Gaan we doen. Henk, stel een contractje op. Ilse: ik wil over 15 minuten live met Conny. Gea: jij helpt die Conny aan een beetje verhaal. Ik wil geen fuck-up in het acht-uur journaal.”
“Nou, waar wachten we op??? Go Go Go!!! Griekenland staat in brand. Let’s bring the news!!!”

Zo moet het zijn gegaan bedacht ik mij toen ik Conny Keessen deze week op de radio verslag hoorde doen uit Griekenland over de vluchtelingencrisis. Conny Keessen die ban-ke-la-des zegt als zij het over Bangladesh heeft. Conny die gewoon zegt dat de vluchtelingen er nog altijd zijn, als naar de actuele situatie wordt gevraagd.

Conny die gewoon Conny is.
Conny die volgens mij Nederland te woord staat tussen twee afwasbeurten door. Die tijdens het verslag bedenkt dat zij nog Swiffer doekjes moet kopen.
Conny die zo gewoon is dat ik haar heel bijzonder vind.