Tag: succes

Mannen Onder Elkaar

Mannen onder elkaar

Ziekmakend. Dat vinden niet alleen vrouwen wereldwijd. Nee, ook machtige en invloedrijke mannen sluiten met veel kabaal aan in de lange rij van mensen die walgend afstand nemen van wat Donald Trump, presidentskandidaat van de Verenigde Staten, er zoal uitkraamt. Hoe hypocriet is dat eigenlijk?

Natuurlijk. Donald Trump is een egocentrische, megalomane, narcistische, seksistische, tirannieke en vooral denigrerende mafkees. Donald Trump is een rijke snob die zijn minachting voor de mens in het algemeen en de vrouw in het bijzonder niet onder stoelen of banken steekt. Donald Trump is uitermate content met zichzelf en de macht die zijn vermogen hem brengt. Donald Trump kan vrouwen ‘bij hun kut grijpen‘, want hij is een ster.

Mannen + macht = misbruik. Is gelijk aan ja. Mannen in de kerk. Mannen in bedrijven of organisaties. Mannen in de politiek. Mannen en macht staan al zo lang als de geschiedenis wordt beschreven voor machtsmisbruik, corruptie, omkoping, seksuele intimidatie, zelfverrijking en een absolute minachting van de normen en waarden. Normen en waarden die vaak juist worden gepredikt door diezelfde mannen in machtsposities. Hoe grote de macht, des te groter vaak de schaal van het machtsmisbruik.

Handel, politiek, sport, religie, media, entertainment. Alles is in rap tempo geglobaliseerd.We hebben nog niet zo heel lang een financiële crisis achter de rug. Veroorzaakt door mannen met veel geld en veel macht bij wie de honger naar meer blijkbaar niet te bevredigen is. De FIFA rolt van schandaal naar schandaal. Machtige politici met een kwalijke geur? Ik hoef ze hier niet te noemen, je kent er vast zelf wel een paar. De kerk? Sportkampioenen, popsterren, artiesten? Machtige mannen in de bankenwereld, het vastgoed, de handel, de beurs? De wereld wordt kleiner, maar de macht van de mondiale ‘sterren’ daarmee evenredig veel groter.

Donald Trump doet zijn uitspraken af als ‘kleedkamerpraat’. Mannen onder elkaar zeg maar. Het werd alleen toevallig opgenomen. Hij zegt eigenlijk: “Zo praten wij mannen nu eenmaal over vrouwen.” Dat is dom, maar ik begrijp dat wel.

Want stel nou. Stel nou dat alle zakenpartners, werknemers, goede doelen, lagere en hogere overheden, banken, investeerders en al die andere mensen die Donald Trump nodig heeft om zijn zaken te doen in het verleden principieel op dit soort ‘mannen onder elkaar praat’ van Trump hadden gereageerd door zich van hem af te keren. Hoe had Donald Trump dan kunnen zijn waar hij nu is?
Voor de record: Donald Trump deed deze uitspraken meer dan 10 jaar geleden. En ik geloof nog niet voor een seconde dat dit een uitglijder van hem was. Dit is hoe de man is. Dit is hoe hij zaken doet. Dit is hoe Donald Trump communiceert.

De Donald Trump met die tot op het bod neerbuigende en seksistische attitude, met minachting voor ieder ander mens, met de wil om iedereen kapot te maken die hem dwars zit of anders denkt dan Donald Trump. Die Donald Trump is wel kandidaat voor het presidentschap van de Verenigde Staten van Amerika, nog altijd het machtigste land ter wereld.
Daar is hij niet gekomen zonder steun van andere machtige mannen.
Mannen waarmee deze Donald Trump niet anders gecommuniceerd zal hebben dan met Billy Bush, de radiopresentator waartegen hij de beruchte uitspraken deed.

Ik vrees met grote vreze dat het diezelfde machtige mannen zijn die nu hun afschuw uitspreken over Trump. Ik vrees ook dat die afschuw vaak hypocriet is.
Het is niet: dit mag je niet zeggen Donald Trump.
Het is meer: dit mag niet op een geluidsband staan als je president van Amerika wilt worden.

Wat mannen onder elkaar zeggen moet wel in de kleedkamer blijven.

 

R.I.P: Twitter

death

Natuurlijk bestaat Twitter, maar leeft het ook nog? Volgens de statistieken gaat het prima met Twitter. Volgens dit artikel op Marketingfacts hoeven we ons geen zorgen te maken. Kijk je naar het aandeel Twitter dan ontstaat er al een ander beeld.

Vraag je het aan mij dan is Twitter dood, of op zijn minst stervende.

Op 2 november van dit jaar stond Berend Quest op enig moment in de ‘Top 5 Populiare Personen‘ volgens Twirus.nl. Hoe dat kan? Ik had een aantal tweets geplaatst over een maaltijd die ik had gekookt. Meer niet. Een ovenschotel receptje met een paar foto’s. Geen honderden retweets, geen grote hoeveelheid interacties. Alleen een recept en een paar mensen die daar op reageerden was al genoeg om in de top 5 van populaire personen op Twitter te geraken.
Dan moet Twitter toch dood zijn volgens mij.
Of er was op 2 november vanwege de een of andere droeve gebeurtenis, zoals een busongeluk, een uur ‘Twitterstilte‘, die ik dan weer net gemist heb. dat kan ook.

Ik heb de dood van Twitter altijd geromantiseerd. Dat ik op enig moment – als enige actieve gebruiker – vanachter mijn laptop tweette: ‘Hallo? Is daar nog iemand?’ En dat er dan geen reactie meer kwam. Dat ik het licht uit moest doen, zeg maar.

Wanneer ik dit artikel lees over de relatie ‘volger – vriend’ dan lijkt het mij de moeite waard om te onderzoeken of er niet iets anders aan de hand is wat maakt dat Twitter voor mijn beleving (en ik sta hier volgens mij niet alleen in) redelijk dood aan het gaan is.
Er is een iets opvallends te zien wanneer je kijkt naar het aantal volgers dat een account heeft, en het aantal volgers waarmee een account interactie heeft. Accounts met weinig volgers hebben met een veel hoger percentage volgers persoonlijke interactie in vergelijking met accounts met veel volgers. Hoe meer volgers, hoe minder vrienden. Het aantal volgers van een account kan blijven groeien, het aantal ‘vrienden'(die volgers waarmee persoonlijk interactie is) stagneert in de regel.

Zou het niet zo kunnen zijn dat we wel meer en meer gebruikers op Twitter zien maar dat de romantiek van de persoonlijke interactie er een beetje af is? Dat de gebruikers waarmee ik bijvoorbeeld altijd veel persoonlijke interactie heb gehad op enig moment niet meer actief zijn, dat we op elkaar raken uitgekeken en dat nieuwe ‘vrienden’ zich minder snel aanbieden?
Of is Twitter meer en meer een medium is dat we functioneel inzetten? Voor ons werk of om onze producten aan de man te brengen? Kan het zijn dat niet het aantal gebruikers afneemt, maar dat het gebruik van Twitter dusdanig is veranderd dat ik het levende, bewegende en interactieve van Twitter niet meer zie? Dat Twitter niet dood is, maar volwassen wordt?

Is ‘Twitter is dood, lang leve Twitter!’ wellicht een betere titel?

Bestuur Inspire2Live: verantwoordelijkheid nemen doe je zo!

inspire2live

Het bestuur van Inspire2Live heeft een verklaring gepubliceerd waarin zij ‘hun verantwoordelijkheid nemen’. Het had niet alleen een stuk korter gekund.

De afgelopen week heeft de media veel aandacht besteed aan de stichtingen Inspire2Live en Alpe d’HuZes. Daarbij ging het om betalingen strijkstokgeld dat aan medewerkers van onze programma’s ons is blijven hangen, het anti-strijkstokbeleid en de het ontbreken van besteding aan wetenschappelijke programma’s. Zoals we al eerder hebben gesteld in de media en op onze website, betreuren wij die ophef zeer. We zien hiermee dat er hebben schade wordt aangericht aan onze initiatieven, maar ook aan alle anderen die actief zijn in de kankerbestrijding zwaar beschadigd. Ons gedrag Dat is niet in het belang van onze supporters, vrijwilligers en iedereen die de patiënt een warm hart toedraagt. Daarom treden wij af. Niet morgen, niet vanmiddag, maar nu is het bestuur van Inspire2Live van plan om zo snel mogelijk af te treden. Vanzelfsprekend nemen wij onze verantwoordelijkheid en hebben wij alle gedeclareerde bedragen inmiddels teruggestort handelen alle lopende zaken zo lang als nodig is af.

Beschadigd

De berichtgeving in de afgelopen week omtrent Alpe d’HuZes en Inspire2Live en de reacties daarop tonen aan dat wij losers zijn ons inziens enkel verdeelde verliezers. Hoewel wij vinden dat de berichtgeving en veel reacties volkomen logisch zijn en geen recht doen aan de gebeurtenissen, hebben wij nu geen behoefte aan een eindeloze discussie. Die is schadelijk, niet alleen voor de betrokken stichtingen zelf, maar ook voor hun programma’s, hun verantwoordelijken en medewerkers. Dat hebben wij veroorzaakt Daar doen wij niet aan mee.

Wij zijn schuldig aan diefstal, oplichting en het verrijken van onszelf over de rug van kankerpatiënten. Niet alleen treden wij daarom af, wij zullen tevens vanaf vandaag net zolang de Alp d’Huez opkruipen tot u ons vergeten bent. Zonder maar op enige wijze hiermee een “schuldigverklaring” te tekenen is het bestuur van Inspire2Live tot de slotsom gekomen dat haar activiteiten en naam dermate beschadigd zijn dat van een volledig herstel op geen enkele manier meer sprake kan zijn. Wij bezinnen ons dan ook op de positie en de toekomst van Inpire2Live. Ons ontbreken de woorden om uit te leggen hoezeer ons dat verdriet doet.

Verantwoordelijkheid

Wij zullen onszelf nooit meer op de borst slaan over wat we bereikt hebben, wij zullen ons blijvend realiseren hoezeer wij het imago van fondswerving beschadigd hebben. We staan nog steeds achter alle zaken die Inspire2Live sinds haar oprichting heeft geïnitieerd. Het is ons gelukt om in het buitenland meerdere succesvolle evenementen op te zetten, geschoeid op de leest van Alpe d’HuZes. Ook zijn er zeer belangrijke en baanbrekende wetenschappelijke programma’s opgezet. En we zijn trots dat een groep krachtige Patient Advocates zich bij onze stichting heeft aangesloten om direct op te komen voor het belang van de patiënt.

We hebben spijt en zijn dus al onderweg naar Frankrijk. Kruipend van schaamte, We betreuren het dat de kritiek op Inspire2Live deze inspanningen in een verkeerd daglicht heeft gezet. Aangezien wij alleen de verantwoordelijkheid kunnen nemen voor de beslissingen die de stichting Inspire2Live heeft genomen, heeft het bestuur zich voorgenomen om op korte termijn af te treden. Want met een voortzetting van de huidige situatie is niemand, ook de patiënt niet, geholpen.

Vervolg

Kunt u de zaken verder voor ons regelen? Wij hebben er voor zorg gedragen dat alle gestolen gelden weer zijn teruggestort. Het aftreden van het bestuur zal helaas niet per direct kunnen gebeuren omdat er niet direct een voltallig nieuw bestuur voorhanden is en er nog een flink aantal zaken af te handelen zijn. Het betekent dus ook niet dat het werk van Inspire2Live daarmee niet wordt voorgezet: onze evenementen krijgen zonder twijfel een vervolg. Ook blijven we actief in de wereld van de Patient Advocacy, een belangrijke drive voor onze stichting. De wetenschappelijke projecten zullen zoals eerder afgesproken worden voortgezet en verantwoord. Uiteraard blijft het bestuur zo lang als nodig is zorg dragen voor een goede overdracht van dit alles en de verantwoording voor alle projecten.

Dankwoord

Dank aan alle vrijwilligers die zich hebben ingespannen zonder uit de kas te graaien. Wij zien ons dus genoodzaakt onze taken neer te leggen en ons te beraden op de toekomst van de stichting. Daarmee kan de stichting op dit moment niet op vol tempo verder met onze missie: binnen 10 jaar kanker onder controle te krijgen. Dat betekent niet dat we die missie daarmee vaarwel zeggen. Er zijn genoeg wetenschappers die hier nog steeds in geloven en zich aan die doelstelling willen verbinden.

We bedanken hierbij alle vrijwilligers, medewerkers, wetenschappers, patient advocates, supporters, sponsoren en alle anderen die onze initiatieven een warm hart hebben toegedragen. Voor onszelf staat voorop dat we die strijd in de toekomst zeker zullen doorvoeren. Want ondanks alles is voor ons opgeven nog steeds geen optie!

Zomergasten; of hoe de grote meneer Bos Wilfried de Jong bij de ballen had

zomergasten-bos

Wouter Bos had Wilfried de Jong al in de eerste 3 minuten van Zomergasten bij de ballen. “Jij hebt de avond minutieus voorbereid”, lacht Wilfried naar de grote meneer Bos tegen wie hij Wouter mag zeggen. Meneer Bos, tegen wie Wilfried Wouter mag zeggen lacht terug. Bang! Bingo! Binnen! Wouter Bos lacht niet omdat de opmerking leuk is, of omdat er achter de coulissen een vaas met bloemen omvalt maar omdat de grote meneer Bos, tegen wie Wilfried Wouter mag zeggen nu al weet: IK ZIT GERAMD VANAVOND! “Ja, ja”, lacht Wouter. Natuurlijk heeft Wouter Bos Zomergasten minutieus voorbereid!! En hij heeft voor de uitzending meneer de Jong weten te overtuigen van het feit dat hij absoluut onvoorbereid zou zijn. En iedereen snapt dat! Behalve meneer de interviewert! Wouter Bos had meneer de jong bij zijn in zijn slap hangende oude-mannen-zak ballen en hield deze de hele uitzending losjes in zijn hand. Slechts één keer was het voor Wouter Bos nodig even te knijpen, dat was op de vraag of hij gelovig is. Verder lamlulde Wilfried de Jong vrolijk, wat zeg ik, gretig met de grote meneer Bos, tegen wie hij Wouter mag zeggen, mee.
Hoe irritant dan de ‘ehhhs’ en het grijpen naar het hoofd gebaartje van Wilfried de Jong dan wordt merkte ik gisteren. ‘Ehhhh’, omdat je na moet denken over de volgende ik-herhaal-het-nog-maar-even-een-keertje-vraag?? Naar je hoofd grijpen?? Waarom? Wat is er zo ingewikkeld? Of vroeg zelfs Wilfried de Jong zich gisteravond een aantal keren af hoe hij in hemelsnaam nu weer moest voorkomen dat hij de grote meneer Bos, tegen wie Wilfried – u begrijpt nu wel waarom – Wouter mag zeggen, een vervelende, confronterende of uitdagende vraag zou stellen?

Eehh, zeg Quest, die andere afleveringen, dat was toch ook Wilfried de Jong?
Jawel, maar toen was de gast of interessanter of de inhoud van het gesprek minder afhankelijk van de vragen van Wilfried de Jong.

Horen, niet zien en beter niet zwijgen.

oog3

“Ik heb WAT?”
“U heeft staar.”
“Staar?”
“Yep. Staar. Ik zie een soort vogelpoep op uw lens. Een beste vlek, zeg maar.”
“En hoe kom ik daar nu weer aan? Juist aan dit oog?”
“Tja, zien we vaker hoor. Is het risico van het langdurig druppelen met FML.”
“Maar dat moest toch om afstoting van het hoornvlies transplantaat te voorkomen?”
“Ja, correct. Uw hoornvlies is er ook niet beter op geworden overigens.”
“Nee, ik had een afstotingsreactie.”
“Correct, ik zie dat er nog 700 celen per mm2 zijn, 2600 is normaal, 500 kritiek. Niet best.”
“Als gevolg van een lens die ik kreeg om de afwijking – veroorzaakt door het transplantaat – te corrigeren. Want één oog op -3 en het andere oog op +3 werkt niet samen.”
“Dat klopt. Uw oogboldruk is overigens wel goed op peil nu. 10 Ongeveer. Keurig.”
“Oh, dus die Timogel druppels kunnen stoppen?”
“Nee, zeker niet hoor. Gewoon doorgaan. Uw oogzenuw is al te veel beschadigd.”
“En nu?”
“Hoezo nu?”
“Met die staar, hoe moet dat nu?”
“Tja, ik zou zeggen: opereren. Nieuwe lens. Pakken we meteen die -3 mee, corrigeren we naar + 1 en een beetje, heeft u die andere lens niet meer nodig. Kunnen uw ogen weer samenwerken.”
“En dan stoppen met de FML.”
“Nee, dat gaat door.”
“Zitten er geen risico’s aan dan?”
“Tja, kijk, iedere operatie kost een paar cellen van het hoornvlies, dus dat is wel een risico.”
‘En als mijn hoornvlies stuk gaat?”
“Tja, dan moet u een nieuwe operatie en een nieuw transplantaat.”
“En hoe vaak kan dat dan, een nieuw transplantaat? Een keer of vijf?”
“Nou, dat is wel maximaal hoor, na drie keer houdt het vaak wel op.”
“Ehh, dat wordt dan de derde keer hè.”
“Ehhh, even kijken hoor. Ja. Inderdaad, dan wordt het de derde keer. Dat wil zeggen: als het mis gaat natuurlijk hè.”
“Ja, maar er is nog niet heel veel goed gegaan dokter. Toch? Eerste transplantaat niet goed, extra hechtingen, nieuw transplantaat, afstotingsreactie. Oogzenuwbeschadiging, en nu staar.”
“Nee, u heeft niet echt geluk gehad.”
“En hoe lang gaat een transplantaat ook alweer mee dokter?”
“Een jaar of 20. Gemiddeld dan.”
“Nou ja, dit is ook helemaal kut zo, dus doe dan maar.”
“Prima, doen we. U hoeft in ieder geval niet lang te wachten, 17 september hebben we al plek.”
‘En kan ik dan meteen weer aan het werk, of moet ik rust nemen?”
“Nee, u kunt meteen weer aan het werk hoor, alleen niet autorijden.”
“Niet autorijden?”
“Oh, wacht even. Mijn collega dr. Wijngaarden heeft gelijk, voor u maakt het niks uit.”
“Wat maakt niet uit?”
“Uw zicht, voor of na de operatie.”
“Hoort u zelf ook wat u zegt, of hoor alleen ik het?”