Categorie: Twitter

Lees dit voor u een AZC in de brand steekt!

voor je een AZC in de brand steekt

Geert Wilders Twitterde deze ingezonden brief op 27 januari 2017 de wereld in met de tekst: “Al die klote-westerlingen moeten allemaal dood, nog een paar jaar en dan wordt dit ons land.”
Het leverde Wilders (tot nu toe) 695 retweets op.

Ik heb nog geen nieuws gekeken, maar ik kan mij voorstellen dat er er reeds groepen burgers onderweg zijn met fakkels en benzine om een paar AZC’s in de as te leggen. Er gaat namelijk een nogal angstaanjagende boodschap van deze brief uit. Maar voor u zich bij zo’n groep aansluit; hoe geloofwaardig is deze brief nu eigenlijk? Een tweetal zaken die mij in ieder geval opvallen:

1: De Arabisch sprekende Marokkaanse vriend
Je neemt dus een Arabisch sprekende Marokkaanse vriend mee, maar, zo meldt briefschrijver expliciet, de bewoners van het AZC weten niet dat deze Marokkaan Arabisch spreekt.
Ehhh… wacht even hoor. Het kan natuurlijk, maar het lijkt mij wat ongeloofwaardig. Alsof de beste Marokkaanse vriend in het AZC niet in het Arabisch is aangesproken (of begroet) en vervolgens schaapachtig zijn handen omhoog heeft gedaan en geroepen heeft: “Sorry, maar ikke niet spreek Arabisch”?

2: Ik ga vergaderen, en jij blijft lekker onder de mensen
De briefschrijver heeft een vergadering, en de Marokkaanse vriend blijft onder de bewoners. ‘Om gezamenlijk wat te gaan doen’. Na een half uurtje bleek de Marokkaanse vriend de meest gruwelijke dingen te hebben overhoord uit de gesprekken van de AZC bewoners.
Tja. Nog even hoor…
Waarom spreken die asielzoekers blijkbaar vrijuit over de meest vreselijke zaken in het bijzijn van een Marokkaanse man, waarvan zij op z’n minst kunnen vermoeden dat hij Arabisch verstaat en begrijpt, en juist op het moment dat de blanke hulpverlener – waarvan zij weten dat hij/zij de taal niet spreekt – zit te vergaderen?

O ja,

En voor dat je nu, als rechtgeaarde PVV stemmer, massaal je kots over mij heen werpt omdat ik een verrader van het volk ben, Geert Wilders probeer te framen of gewoon; omdat je niet zo goed kunt lezen: Nee, ik zeg niet dat de grenzen open moeten, dat we aan iedereen onderdak moeten bieden en dat islamitisch extremisme geen probleem is of niet bestaat.

Ik stel vragen bij de inhoud en de geloofwaardigheid van deze brief.

R.I.P: Twitter

death

Natuurlijk bestaat Twitter, maar leeft het ook nog? Volgens de statistieken gaat het prima met Twitter. Volgens dit artikel op Marketingfacts hoeven we ons geen zorgen te maken. Kijk je naar het aandeel Twitter dan ontstaat er al een ander beeld.

Vraag je het aan mij dan is Twitter dood, of op zijn minst stervende.

Op 2 november van dit jaar stond Berend Quest op enig moment in de ‘Top 5 Populiare Personen‘ volgens Twirus.nl. Hoe dat kan? Ik had een aantal tweets geplaatst over een maaltijd die ik had gekookt. Meer niet. Een ovenschotel receptje met een paar foto’s. Geen honderden retweets, geen grote hoeveelheid interacties. Alleen een recept en een paar mensen die daar op reageerden was al genoeg om in de top 5 van populaire personen op Twitter te geraken.
Dan moet Twitter toch dood zijn volgens mij.
Of er was op 2 november vanwege de een of andere droeve gebeurtenis, zoals een busongeluk, een uur ‘Twitterstilte‘, die ik dan weer net gemist heb. dat kan ook.

Ik heb de dood van Twitter altijd geromantiseerd. Dat ik op enig moment – als enige actieve gebruiker – vanachter mijn laptop tweette: ‘Hallo? Is daar nog iemand?’ En dat er dan geen reactie meer kwam. Dat ik het licht uit moest doen, zeg maar.

Wanneer ik dit artikel lees over de relatie ‘volger – vriend’ dan lijkt het mij de moeite waard om te onderzoeken of er niet iets anders aan de hand is wat maakt dat Twitter voor mijn beleving (en ik sta hier volgens mij niet alleen in) redelijk dood aan het gaan is.
Er is een iets opvallends te zien wanneer je kijkt naar het aantal volgers dat een account heeft, en het aantal volgers waarmee een account interactie heeft. Accounts met weinig volgers hebben met een veel hoger percentage volgers persoonlijke interactie in vergelijking met accounts met veel volgers. Hoe meer volgers, hoe minder vrienden. Het aantal volgers van een account kan blijven groeien, het aantal ‘vrienden'(die volgers waarmee persoonlijk interactie is) stagneert in de regel.

Zou het niet zo kunnen zijn dat we wel meer en meer gebruikers op Twitter zien maar dat de romantiek van de persoonlijke interactie er een beetje af is? Dat de gebruikers waarmee ik bijvoorbeeld altijd veel persoonlijke interactie heb gehad op enig moment niet meer actief zijn, dat we op elkaar raken uitgekeken en dat nieuwe ‘vrienden’ zich minder snel aanbieden?
Of is Twitter meer en meer een medium is dat we functioneel inzetten? Voor ons werk of om onze producten aan de man te brengen? Kan het zijn dat niet het aantal gebruikers afneemt, maar dat het gebruik van Twitter dusdanig is veranderd dat ik het levende, bewegende en interactieve van Twitter niet meer zie? Dat Twitter niet dood is, maar volwassen wordt?

Is ‘Twitter is dood, lang leve Twitter!’ wellicht een betere titel?

Lochem, kaneelkoek en de dood

bamigoreng

Rob is rust, altijd. Als dit de maffia was, dan was Rob de capo di tutti capi. Dicht bij iedereen, maar met gepaste afstand. Koffie, donkerzwarte koffie. De eerste foto. Een beleefde hand voor een nieuw gezicht. Open deuren, letterlijk. Licht. Kaneelkoek en soesjes, van een bakker met een andere voornaam dan Bart, want zo gaat dat hier nog, in Lochem. Er moet meer koffie komen, maar hoe. Henk Jan is al boven met twee vrouwen, dat is geen optie. Grote kerels, klein apparaat. Dementieel tafereel. Aan knopje uit, of uit knopje aan? Koffie! (En waar is de koelkast?)
Bang! De dood struikelt met een klap op de hardhouten tafel. Welkom, want zwijgen is nooit een optie. Woorden kussen voorzichtig aan haar tranen, het is goed. Zo gaat het en zo moet het gaan. Blonde God en testament. Nieuwe plannen, media. Punkmedia. Wraak! Want wraak is zoet, dus een soesje. En kaneelkoek. (Aha, daar is de koelkast dus!)
Mijn Moment, als tijdsbeeld. De tijdgeest.
De motor brult, want Burgwerd roept.
En ergens in Lochem zet een bamibakker glimlachend de pannen op het vuur.

Bedankt Sandra, Anna-Maria, Rob en Henk Jan.

De tragische dood van nummer 134

antisocialmedia

Omdat de buren maar bleven klagen over een vieze lucht besloot de politie een kijkje te nemen op de Victoriestraat 134. De flat was twee jaar geleden gerenoveerd, er woonden keurige doorsnee mensen. Arbeiders, starters, gepensioneerden en zelfs werkende buitenlanders. Beneden in de hal stonden twee vaasjes met verse bloemen en aan de muur hing een groot prikbord. Op het prikbord riep bewonersvereniging ‘Victoria 2008’ op tot het bijwonen van de jaarlijkse bewonersvergadering, de biljartvereniging zocht nieuwe leden en mevrouw van der Wal van nummer 82 kondigde haar nieuwe kookcursus aan. De sfeer was vriendelijk. Geen borden met ‘het is verboden’, maar vriendelijke uitnodigingen tot gewenst gedrag: ‘Denkt u aan het licht? Dank u.’ Het was er vast prettig wonen aan de Victoriestraat.
Op aanbellen door de politie werd niet gereageerd.De agenten die bij de buren links en rechts aanbelden werden over de bewoner van 134 niet veel wijzer. Ja, hij schijnt Harm Visser te heten, vertelde de buurvrouw van 132. Tenminste, dat stond op de brievenbus in de hal. De buurman van 136, een oudere Marokkaanse man, wist zeker dat hij geen kinderen had. Henk van Dam, van nummer 130 wist eigenlijk niet eens hoe de buurman van 134 er uit zag. “Het was een vreemde snuiter”, dat wist hij dan weer wel. De gordijnen op 134 waren dicht, de deuren waren gesloten en er was geen enkel teken van leven. Uiteindelijk belde de agenten een slotenmaker om toegang tot de woning te krijgen. Binnen heerste een gruwelijke lucht, de stank van rottend vlees. De bewoner van de flat werd dood aangetroffen, in verre staat van ontbinding. De inschatting van de schouwarts was dat de man al een half jaar geleden overleden moest zijn. Aan de lege potten pillen dacht men direct aan suïcide. Bij het uitruimen van de flat, op zoek naar contactadressen van eventuele familie of vrienden bleek dat de laptop van de man nog altijd aanstond. Er stonden verschillende tabbladen open in zijn browser. Facebook, Twitter en Youtube. De Facebookpagina stond op naam van Theo de Tijger. Het Twitter account was van @Tijgerbalsem23. Zowel op Facebook als op Twitter was het laatst geplaatste bericht: “Social media is de dood van het persoonlijke contact.” Op Facebook was daar 567 keer op gereageerd met een ‘like’. Op Twitter was het bericht 30 keer geretweet.

6 Absoluut Waardeloze Twittertips

Het barst er van. Zelfbenoemde social media experts, Twitter goeroe’s en Internet deskundigen.
Google eens op ’10 Twitter Tips’ en je weet binnen een half uur wat je allemaal kunt, mag en vooral hoe ‘het’ moet.
Onderstaande tips kom je vaak in de lijstjes tegen, en zijn volkomen waardeloos.

Begin een gesprek!
Liever niet! Ik word doodziek van die mensen die via Twitter zo genaamd ‘een gesprek’ willen beginnen. Flikker alsjeblieft op. 140 Tekens is geen gesprek. Twitteren is lachen, piepen, blaffen en bijten.
Voor een goed gesprek gaat u beter naar de kroeg.

Het onvermogen van de meeste mensen om te lezen wat er staat, en – sterk samengevat – op te schrijven wat ze bedoelen maakt een gesprek op Twitter bijkans onmogelijk.
Een balletje opgooien, stelling nemen, bevestigen, ontkrachten, chargeren, omdraaien, (mede)delen. Dat is de aard van Twitter. De knuppel in het hoenderhok gooien.
Daar lok je reacties mee uit.
Prima. Daar vraag je om. De reacties geven aan hoe mensen je bericht ontvangen, wat het met hen doet en wat zij er eventueel van vinden.
Weet je dat ook weer.
En daar kun je, zo je wilt, dan weer op reageren.
Heel mooi, maar een gesprek is het niet.
Of je moet het leuk vinden dat mensen in 20 berichten jou uitgebreid gaan uitleggen dat je erg ongenuanceerd bent.
Ja duhh.

Twitter niet teveel!
Bullshit! Twitter net zoveel als je wilt. Niet het aantal, maar de inhoud bepaald of mensen dat prettig vinden of niet. 500 Tweets over het wel en wee van je fijne gezinnetje na het zo plotselinge overlijden van Zwartje, de cavia, DAT gaat mensen vervelen.
Maar daarmee verveel je iedereen, en daarom Twitter je waarschijnlijk ook zo veel.

Er zijn accounts die honderden tweets per dag de wereld in slingeren en die nooit vervelen.
Omdat zij nieuws brengen, het nieuws volgen en mij op de hoogte houden van zaken waarin ik geïnteresseerd ben.

Tweet wat je te zeggen hebt, als dat in 2 tweets per dag kan, prima. Als dat in honderd tweets moet, ook best. Als jouw publiek het maar boeiend vindt.

Volg terug!
Nee! Terugvolgen omdat je gevolgd wordt is dom. Je moet mensen volgen die jou iets bieden, die jou iets te vertellen hebben en die jou boeien. Andersom geldt dat ook. Mensen die jou ‘interessant’ vinden gaan je volgen, doen zij dat om teruggevolgd te worden dan zijn ze zo weer weg. En dat is maar beter ook, want je hebt niets aan volgers die verder niet in je geïnteresseerd zijn. Allemaal ballast.
Dat een aardige dierenliefhebber uit Noord Groningen mij gaat volgen betekent niet dat ik het gewauwel over haar 12 kattenbeesten wil lezen.

Twitter is geen vereniging. Twitter is kruisbestuiving.
Twitter is een bed waar god en de duivel samen slapen.
Volg mensen die jij interessant vindt en vindt mensen die jou interessant vinden. Door wat jij tweet, en door wat jij deelt voeg je iets toe aan de ‘twittersphere’.
Als je deel uit wilt maken van een clubje gelijkgezinden word je beter lid van een kerk.

Reageer altijd op mentions!
Ja, doei! Als je een beetje actief bent op Twitter en je prikkelt mensen, dan krijg je mentions.
Leuk, maar lang niet altijd de moeite van het reageren waard.
Bovendien, als iedereen reageert op iedere mention; komt er nooit geen einde meer aan.

Leer en accepteer dat – zeker bij wat actievere en populaire accounts – er vaak geen reactie komt op jouw mention. Wordt daar nou niet boos en verdrietig van. Weet dat je mention wel gelezen is, maar blijkbaar geen reden geeft om te reageren. Denk daarbij eens aan het feit dat er misschien veel meer mensen hebben gereageerd, met dezelfde boodschap.

Gebruik een goede foto voor je ava!
Fout! Een goede foto betekent dat wij jou allemaal kunnen zien.
Dat je middelbaar, kalend en brildragend bent. En gezegend met een koppel enorme flaporen.
Dat wil ik helemaal niet. Ik wil lekkere wijven.

Daarnaast is de ava een onderdeel van het spel. Een ava moet prikkelen, moet de fantasie op gang brengen, moet nieuwsgierig maken en mij verleiden tot volgen.
‘Een goede foto’, je weet wel, zo’n in het halfdonker geschoten webcam plaatje, van de gemiddelde Nederlander helpt daarbij niet.