Categorie: Plaatjes

Geef voetballers een stadionverbod!

‘Het zijn maar een paar hooligans die de boel verzieken bij het voetbal!’ ‘Het gaat niet om supporters, het zijn gewoon criminelen!’ ‘Levenslange stadionverboden die gasten!!’ Je kent de meningen wel, en misschien ben je zelf ook wel een soortgelijke mening toegedaan. Ik kijk er anders tegen aan. Begin eerst eens met een aantal voetballers en/of trainers een stadionverbod te geven. Pak het probleem bij de wortels aan, en houd op met het snoeien van de takken.

Ik ken geen andere sport waar de deelnemers zulke aanstellerige, jankende, over de grond kronkelende kleuters zijn als binnen het voetbal. Voetballers hebben ook geen enkel respect voor het gezag. Klagen, schreeuwen, dreigen en dreinen naar de scheids is de standaard. Een duw of een schop krijgen? Hoppa!! Kop tegen kop staan als uitdaging tot een duel op leven en dood. Wegwerpgebaar van de tegenstander? Liggen, kermen van de pijn, want, hij sloeg mij bijna dood!!!
Schijtziek word ik van die gasten.

Ook coaches en trainers kunnen er wat van. Afgelopen weekeinde werd op camera vastgelegd hoe de coach van ADO, Fraser, zijn keeper oproept een blessure te veinzen zodat hij wat zaakjes kon rechtzetten. Bijna wekelijks krijgen coaches gele of rode kaarten omdat zij het spel proberen te beïnvloeden met een hoop misbaar richting de officials. Zaterdag stond ik te kijken bij een jeugdwedstrijd in Roden. Jochies van een jaar of veertien, niveautje krentenbol. Een grensrechter die tegen de keeper sist: “Tijd, tijd, tijd!!” Het jochie moet dus de bal heel langzaam ophalen, want, ze staan voor.
Ik ben weggelopen. Wat een waanzin.

Geef ze een stadionverbod, die schoppers, kopstoters, aanstellers, klagers, jankers, tijdrekkers, schreeuwers en simulanten. Als voetballers opgevoed worden, zal het publiek zich ook gaan gedragen, is mijn overtuiging.

Je krijgt het publiek dat je verdient. Het voetbal, de voetballers geven het voorbeeld. Voetbal lijdt aan een verziekte cultuur. ‘Het hoort bij het spel, het is de adrenaline, het is gezonde spanning, het is scherpte.’ Het gaat er bij mij niet in. Op het veld mag alles onder de noemer ‘het hoort bij het spel’, en het publiek dient zich te gedragen als voorbeeldige burgers.
Dat geloof je toch zelf niet?

Voor een ieder die het niet met mij eens is: Ga eens bij een rugby wedstrijd kijken. Kijk naar het gedrag van de spelers, de coach en de scheidsrechter. En zie hoe het publiek zich gedraagt.

Opdat je altijd 8 blijft @lakooi (en omdat dit mijn 30.000e tweet is)

Nee. Ik heb geen idee. Het kunnen de duinen zijn van IJmuiden. Bij de bunkers. Waar je verstoppertje speelde. Toen je was gezien. ‘Hè??’, denk je verbaasd. Maar ook een beetje verontwaardigd. Kun je boos worden? Is er iets waardoor je kan roepen en gaan huilen? Dat het allemaal heel gemeen is?

Maar, misschien was je ook wel landjepik aan het spelen. En ging je voorop in de strijd. Lagen jullie klaar voor de aanval. En keek je nog één keer om. Om te zien of iedereen wel klaar was.
Die spanning.

Of was het die keer dat je op vakantie was. En dat je geroepen werd? Dat je niet verder mocht. Omdat het te gevaarlijk was. En dat je dacht: ‘Laat me nou!’

Wat het ook was, en wat je ook dacht. Je was acht.
En fok it. Je bent nog steeds acht! Altijd gebleven. Vrij.

‘Aardappelmoeheid’. Je zegt het tegen niemand.
Je vingers glijden even over het fotolijstje en je glimlacht.
Acht blijven, het is niet altijd even gemakkelijk.
Je kijkt naar buiten.

‘Ja rot nou ook maar up met je zon, tssk’, zeg je zacht.
Je moet er een beetje van huilen en lachen tegelijk.