Nee, dit zijn niet de jubelende woorden van een winnaar. Het zijn ook geen woorden om u, lieve roker, te beschimpen of bedoeld om u te tergen. Er horen namelijk nog een paar woorden achteraan:
Niet opnieuw beginnen, dat is pas lastig!
Nu zult u denken: ‘Wat een open deur!!’
Maar er zit meer waarheid in dan ik zelf dacht en wellicht dat u er ook iets aan deze constatering heeft.
Als mensen spreken over hun mislukte pogingen om te stoppen met roken dan hoor je veel gruwelijke symptomen die als argument dienst deden om weer te beginnen.
Ik noem het niet kunnen poepen, niet kunnen slapen, niet kunnen stoppen met eten, je niet kunnen concentreren, krampen, hoofdpijn, 10 kilo per dag aankomen, de kinderen uitschelden, je partner drie maal daags in elkaar slaan, de buren terroriseren, je schoonfamilie uitroeien en ga zo maar door.
Het is natuurlijk ook zo dat roken niet voor niets verslavend is. Als je stopt met roken dan reageert je lichaam daar op. Maar, je moet dat niet overdrijven.
Ik was 11 of 12 toen ik begon, ik heb dus 38 van de 50 jaar gerookt. En ja, er gebeurde best wel wat met me. Moeite met slapen, wispelturigheid, stemmingswisselingen en zelfs een paar dagen een ‘Writer’s block’!
Lastig, en vervelend ook, maar nogmaals, je moet het niet overdrijven.
Want deze verschijnselen duren maar een paar dagen.
Je bent heel snel aan nicotine verslaafd, maar je bent er ook zo weer van af. Al na een dag of drie, vier.
Wat er dan overblijft is de moeite die het kost om niet opnieuw te gaan roken.
In de eerste plaats omdat de gewoonte om te roken nogal diep zit. Tientallen keren per dag maak ik aanstalten – vaak niet eens bewust – om te gaan roken. Ik sta op en wil.. Ik heb wat gegeten en denk.. Ik pak de autosleutels en zoek.. Ik schrijf een stukje, loop even vast en…
Ik mis dus iets. Ik grijp de hele dag mis. Alsof je geen stromend water meer in huis hebt, zoiets.
Daarnaast gaat het stoppen met roken zo gemakkelijk dat je alleen daarom al denkt dat je wel weer kan gaan roken. Mooie valkuil: ‘Joh, waarom zou ik niet roken? Ik kan er zo gemakkelijk vanaf blijven, als het nodig is kan ik altijd nog stoppen!’ Het blijft lastig om helder te houden dat die gedachte nu juist een onderdeel van je verslaving is.
En de lastigste valkuil vind ik persoonlijk – want daar ben ik al een keer of drie eerder ingetrapt – het wachten op ‘de aanleiding’. ‘De Aanleiding’, hij mag wat mij betreft eigenlijk wel met hoofdletters.
De laatste keer dat ik een poging deed te stoppen met roken zat ik al snel (binnen een paar dagen) te wachten op ‘De Aanleiding’ om weer te kunnen beginnen.
Een aanrijding met de auto, het huis in de fik, zonder werk komen, je moeder die ziek wordt, je vrouw die kanker krijgt, JE KINDEREN DIE DOOD GAAN!!!
Het maakt niet uit wat, als het maar plausibel genoeg is om als reden voor het opnieuw opsteken van een sigaret te dienen!!
‘De Aanleiding’!!
Tot nu toe heb ik die aanleiding altijd weer kunnen vinden. Niet dat mij een van de gruwelijkheden die ik als voorbeeld noem overkomen is. Gelukkig niet.
Maar het is even om aan te geven hoe schaamteloos ver je hersenen bereid zijn te gaan wanneer je eenmaal gestopt bent met roken.
Daar zijn die eerste dagen dat je door die afkickverschijnselen af moet echt kinderspel bij.