Wanneer het ochtendgloren ontdaan wordt van het ruisen
En mensen aan het werk gaan achter de deuren van hun huizen
Wanneer de eenling ons omhelst in gezamenlijke eenzaamheid
En angst zich met de snelheid van het licht verspreid
Wanneer voor velen er onverwachts het afscheid is
En er wordt geworsteld met wat de waarheid is
Dan vecht mijn land
Mijn vlakke land
Wanneer het masker dat we dragen niet meer door nestgeur is bepaald
En een uitgestoken hand, een kus, door tijd zijn ingehaald
Wanneer de wetenschap het van ‘t complot verliest
En iedere kleine factie haar eigen waarheid kiest
Wanneer de treurnis afstraalt van kroegen en terras
En mensen op een scherm kijken naar hoe het vroeger was
Dan huilt mijn land
Mijn vlakke land
Wanneer nergens dan op Urk grover wordt gezondigd
Wanneer in veel te volle kerken verlossing wordt verkondigd
Wanneer ons de weg naar redding wordt gewezen
Wanneer we volgens wappies iedere oplossing moeten vrezen
Wanneer Lange Frans hard van zijn voetstuk is gevallen
Wanneer we op de buis naar onszelf kijken met z’n allen
Dan breekt mijn land
Mijn vlakke land
Wanneer het nieuwe jaar in stilte wordt begonnen
En zij die toasten de vijand overwonnen
Wanneer de lente komt en ons naar buiten wenkt
En op het terras de ober koffie schenkt
Wanneer de mensen weer naar concerten gaan
En gillend en juichend tegen elkander staan
Dan zucht mijn land
Mijn vlakke land
Vrij naar ‘Mijn Vlakke Land’ van Jacques Brel (tekst).
Of luister hier
