Auteur: Berend Quest

'Berend Quest kookt, steeds vaker in de keuken en minder van woede

Een goed leven vraagt goed voedsel. Voor een goede maaltijd hoef je geen chef te zijn, voor eerlijke ingrediënten heb je geen diepe zakken nodig. Een goede, eerlijke en gezonde maaltijd is niet moeilijk te bereiden, kun je in de regel in een half uurtje op tafel hebben en je hebt er geen pakjes bij nodig.

Er is weinig waar je mensen zo blij mee kunt maken dan lekker eten!

De Liegende Aasgier, Twitter profiel @dancalegria

De twitteraar @dancalegria gaat over lijken. Als een aasgier cirkelt hij over verse graven. Knagend aan net gesloten kisten. Zich lavend aan de zilte tranen van rouwende mannen, vrouwen en kinderen. Smullend van het vers geronnen bloed. Hetzelfde bloed wat door @dancalegria dodelijk giftig is verklaard.

Al beweert Willem Engel nog zo hard ‘te strijden voor het behoud van een democratische rechtstaat’; er is geen hoger doel te vinden in de tweets van @dancalegria. Het hele twitteraccount van @dancalegria – alias Willem ‘de Engel des Doods’ – dient slechts tot doel desinformatie verspreiden, angst en onrust zaaien en de bankrekening van Willem Engel spekken.
Dat wordt, gelukkig, ook steeds duidelijker.

Maxi Jazz is voorlopig de laatste bekende overledene die in de klauwen van deze Liegende Aasgier is gevallen. De kracht van dit soort onzinnige tweets is niet de inhoud. Het is de herhaling die het doet. Een beproefd concept.

“Vertel een leugen vaak genoeg, luid genoeg, en lang genoeg en het volk zal je gaan geloven.”
(Jozef Goebbles)

Over herhalen gesproken. het overgrote deel van de tweets van @dancalegria zijn retweets. Hij schrijft zelf relatief weinig. Een sterk concept: je zaait onrust en angst, en iedereen die jouw boodschap onderschrijft – bewust of onbewust – ga je herhalen als een bevestiging van je eigen leugen.

Wanneer je @dancalegria niet als een pathologische, narcistische leugenaar wilt zien, maar als een ernstig zieke, psychiatrische gestoorde patiënt dan zou een diagnose ‘waanstoornis’ passend zijn. Typerend voor deze stoornis is wel dat er geen argument te vinden is welke de gestoorde kan overtuigen van zijn verstoorde gedachte. Ieder argument dat je aandraagt wordt vervormd tot een bevestiging van de waan.

Ik geloof niet in een waanstoornis van Willem ‘de Engel des Doods’. Wanneer je dit artikel leest op Follow The Money dan wordt helder dat het misbruik maken van zwakkeren in de samenleving Willem met de paplepel is ingegoten. Het is, zeg maar, familietraditie.

Willem ‘de Engel des Doods’ gaat ver. Heel ver. Zo ver dat waar een ook maar een beetje weldenkend mens met een geweten stilzwijgend een tijdje in de hoek zou gaan zitten @dancalegria er gewoon een flinke schep bovenop doet. Nogmaals zijn gif spuit.

Er zijn uiteraard ook veel mensen op Twitter die een tegengeluid laten horen. Die veel energie steken in pogingen Willen ‘de Engel des Doods’ te stoppen. Zoals Norbert Dikkeboom.
Het vervelende is alleen dat zolang er gedoneerd wordt @dancalegria zijn vergif blijft spugen. En mocht de giftige angel van Willem ‘de Engel des Doods’ uitgetrokken worden dan zal hij – zo vermoed ik – met wat volgelingen en de buit naar een warm oord vertrekken.

Chasing Cars

Forget what we’re told
Before we get too old
Show me a garden that’s bursting into life

De N31 op vrijdagmiddag. Chasing Cars van Snow Patrol op de radio. Ik luister. Voor het eerst, denk ik. En huil. Zo we al niet met een beschadigd zieltje geboren worden, opgroeien doen we niet zonder de nodige krassen, deuken en barsten op te lopen. Het maakt ons ook tot unieke individuen denk ik.

We kunnen het nog steeds. Ingraven in onze eigen waarheid. Elkaar bestoken vanuit de loopgraven. Wel naar elkaar kijken maar zonder elkaar te zien. Luisteren maar niet horen. Elkaar pijnlijk raken zonder aan te raken. Jij, als het grote gevaar voor het ik.

We zijn alleen maar angstig. De krassen, deuken en barsten worden aangeraakt als ware het blootliggende zenuwen. Geen houding, geen woorden, geen gedrag beschermt ons tegen het kunnen aanraken van die pijn, bij elkaar. Alleen jij kan dat bij mij. Alleen ik kan dat bij jou.

Wat ons bindt, overwint, Gelukkig. Altijd weer. Jij streelt mijn ziel, ik kus jouw tranen.

If I lay here
If I just lay here
Would you lie with me and just forget the world?

Ard en Keessie Muts

Aan zijn vrouw te zien lopen ze dik in de tachtig. Zij loopt, nou ja, zij struikelt wat en wordt overeind gehouden door een kruk. Bange ogen, bleek gelaat. Blij dat ze zit. Hem zou je, als hij alleen was, ook halverwege de zeventig hebben kunnen schatten. Lichtblauwe ogen, roze wangen en een pluk dik grijs haar onder een Ard en Keessie Muts vandaan. Hij gaat naast mij zitten en knikt zijn vrouw bemoedigend toe.

Het is vol in de wachtkamer oogheelkunde van het MCL. Op een enkele begeleider na behoor ik met mijn tweeënzestig tot de jongeren onder de wachtenden. Ik kijk naar de man met de Ard en Keessie muts en vraag hoe laat het schaatsen begint. “Wadde?”, is zijn wedervraag. (Friezen houden van een beetje korte zinnen. ‘Pardon, wat zegt u, ik heb u niet verstaan’ is aan een echte Fries niet besteed.) Ik vraag, nu op luidere toon: “Hoe laat moet u schaatsen?”, en wijs op zijn Ard en Keessie muts. “Die heb ik al heel lang”, zucht hij. Hij lacht en een aantal mensen in de wachtkamer kijken geïnteresseerd op wanneer hij op luide toon vertelt: “Als morgen de tocht komt, zou ik zo weer op de schaatsen stappen.” Hij zegt het zonder een greintje zelfspot. “Weer?”, vraag ik hem. “U heeft hem al eens gereden?” Zijn vrouw wordt geroepen en hij zegt tegen zijn vrouw dat ze wel kan gaan, want ‘wij gaan het over schaatsen hebben’. Hij wijst daarbij met een van zijn dikke knuisten afwisselend naar zichzelf en naar mij. Hij vertelt dat hij de tocht acht keer reed, waarvan zes keer uitgereden. “Die van ’63’ zou ik ook hebben willen uitrijden, maar ja.” Hij stopt. Ik vraag hem wanneer hij de tocht dan allemaal gereden heeft. Hij grijnst. “Ach”, zegt hij, “als je ouder wordt ga je steeds meer bazelen. Ik heb vier kruisjes. De eerste reed ik toen ik zeventien was, in ’54” “Dat is lang geleden”, zeg ik min of meer in mijzelf.
“Wadde?”, is opnieuw zijn reactie.

Het blijft een momentje stil. De oude baas zet zijn muts af. Ik reken uit dat de man vijfentachtig moet zijn. Zou je niet zeggen. Dan vervolgt hij: “Bij ons thuis wordt over de tocht nauwelijks meer gesproken. Ik reed hem toen ik zeventien was. Onze dochter reed hem toen ze vijftien was. En toen ging ze dood. Aan kanker.” “Jeetje”, mompel ik, omdat ik niet goed weet of condoleren nog wel kan. “En jij?”, vraagt hij. “Jij sport helemaal niet?” Ik zeg dat ik minstens vijf keer in de week aan hardlopen doe. “Goh”, gaat hij verder, “omdat je ook wel wat zwaar bent.” Er beginnen wat mensen te gniffelen en ik zeg quasi beledigd dat ik niet weet of ik nog wel naast hem wil zitten. Zijn lach is aanstekelijk.

Zijn vrouw is klaar met het eerste onderzoek en schuifelt weer naar haar stoel. “Ach”, verzucht de man: “Wij zijn er nog.” Hij kijkt naar zijn vrouw en geeft haar nog maar eens een knipoog en een liefste lach.
“Wadde?”, vraagt zijn vrouw.

Vaarklaar voor seizoen 2022!

Met het mogelijk maken van het gebruik van de rolfok in combinatie met de kluiver en het installeren van een Furuno radar is de Cygnus vaarklaar voor het seizoen 2022. Komende maand nog een paar weekeindtochtjes richting IJsselmeer, begin juni zeilen we drie weken over de Wadden en Noordzee.

Rolfok in combinatie met kluiver(boom)

De vorige eigenaar van de Cygnus heeft op enig moment besloten dat varen met de kluiverboom te inspannend werd en kocht liet een prachtige rolfok aanmeten. Een rolfok is prachtig, want kun je bedienen vanuit de kuip. Het maakt het veel makkelijker om bijvoorbeeld in een kanaal met bruggen tussen de bruggen een zeil te voeren.

Het nadeel van de bedachte constructie was echter dat het nu niet meer mogelijk was de kluiver te gebruiken. De rolfok was namelijk uitgemeten op het hoogste bevestigingspunt, daar waar anders de stag van de kluiver zit. Het voordeel is uiteraard dat je een grotere fok kunt monteren.

Wij wilden de rolfok in combinatie met de kluiver kunnen zeilen. Hiervoor heb ik een nieuw, hoger in de mast gelegen bevestiging voor de kluiverstag gemaakt waardoor we nu een rolfok kunnen voeren en tegelijkertijd de beschikking blijven houden over de kluiver.

Bevestiging rolfok en stag van de kluiver in de mast

De mast moest hiervoor wel even naar beneden, wat ik toch een spannend avontuur blijf vinden. In mijn fantasie zie ik dan de mast naar beneden vallen en zichzelf en de boot vernielen. Gelukkig viel het weer alles mee.

De Cygnus met gestreken mast

Radar

Echt op open water gaan wil ik pas doen wanneer we ook een beetje goed voorzien zijn van de nodige veiligheidsapparatuur. Afgelopen winter installeerde ik al AIS, nu was het de beurt aan een op de kop getikte radar. Omdat het gaffeltuig een radar hoog in de mast heel onpraktisch maakt heb ik er voor gekozen deze hoog achter op het dek te monteren met een zelfgemaakte RVS constructie.

Cygnus
De Furuno dome achter op het dek

Een reddingsvlot staat in de planning voor volgende week. Daarna verklaar ik het Cygnus vaarseizoen 2022 voor geopend!

Te water!

Deze winter heeft de Cygnus op de werf gestaan. Niet alleen wilde we wel weten hoe het schip er onder de waterlijn uitzag, ik wilde ook een hydraulische stuurinrichting plaatsen, nieuwe anodes, AIS en het nodige schuur en schilderwerk aan de romp, aan het dek en rond een paar patrijspoorten. Op 1 april kon de Cygnus het water weer in. 3 April varen we haar weer van Harlingen naar Bolsward.

Hydraulische stuurinrichting

Van de helmstok, terug naar de originele, hydraulische stuurinrichting. Ik schreef daar eerder al een blogje over.

Opknappen staal rond patrijspoorten

Rond twee van de bronzen patrijspoorten zaten roestsporen. Dat duidt op een probleem onder de krans van de patrijspoort. Ik was een beetje bang dat ik na het verwijderen een stuk heel slecht staal zou zien, maar gelukkig viel dat mee. De roest was oppervlakkig en reparatie niet ingewikkeld.

Roest, dat moet aangepakt.
Eén bronzen bout moeten uitboren, kwam niet meer los.
Schuren….
In de primer….
Nieuwe laklaag…
En de patrijspoort er weer in.

AIS

De Cygnus is nu ook voorzien van AIS. AIS is een Automatisch Identificatie Systeem waarmee het mogelijk wordt voor derden om de Cygnus te volgen, maar voor ons ook mogelijk wordt schepen om ons heen (mits voorzien van AIS) te identificeren. Wij kozen voor de AM-Trak 924B.

Romp en dek in de lak

Op het topdek zit een raam. Rond dat raam zaten ook de nodige roestplekken. Ook deze zijn verwijderd en het dek zit opnieuw in de lak. Verder zijn nog wat plekjes op de romp behandeld en zit het onderwaterschip in een nieuwe laag antifouling en zijn de anodes vervangen.

Tot slot: videootje!

Tot slot nog een video van de Cygnus onderweg naar de kraan die haar weer in het water laat zakken. Er stond ook echt een stevige woei en de sneeuw lag nog op het dek.