In zijn blog ‘Een dagje zeden‘ sluit @ChrisKlomp af met de gedachte dat seksueel misbruik wellicht iets is dat ergens in de mens zit en wat een uitweg zoekt als de omstandigheden er naar zijn.
Daar zit wat in.
Ik vind het wel een gedachte die tot verkeerde interpretaties kan leiden.
Laat ik mijzelf via een bizar voorbeeld duidelijk proberen te maken:
Stel je een auto voor. Een Opel Corsa. Die auto is bedoelt om op de weg te rijden, heeft onderhoud en aandacht nodig en dan gaat zo’n karretje een paar honderdduizend kilometer, of een vijftiental jaren mee.
Er kan eens wat aan mankeren, en de ene Corsa is de andere niet, maar het gebruik zegt veel over de te verwachten prestaties en levensduur, ofwel ‘de gezondheid’ van dat karretje.
Ik kan met een Opel Corsa ook met 150 kilometer per uur door een woonwijk gaan scheuren en een kind doodrijden. Dat kan.
‘Er heeft altijd al een kindermoordenaar in een Opel Corsa gezeten’, kan de conclusie over die Opel Corsa vervolgens zijn.
De vraag is of je dat zo moet uitleggen..
Het was niet de Opel Corsa, het was de bestuurder van die Opel Corsa die van de Opel Corsa een moordenaar maakte.
Wat ik hiermee duidelijk wil maken is dat ieder mens van alles ‘in zich heeft’.
Of dat er ook uitkomt – en hoe dat er uit komt – heeft alles te maken met onze ‘bestuurders’. In het geval van ons mensen onze ouders, opvoeders en alle andere figuren die ons ‘begeleiden’ of ‘bejegenen’ in de eerste levensjaren.
Je kunt met een Opel Corsa best het land omploegen.
Maar om dan de conclusie te trekken dat er altijd al een ploeg in een Opel Corsa heeft gezeten?