Er is veel te doen over Marokkaanse jongeren. Kut-Marokkanen, heet dat tegenwoordig. Berend denkt dat het gedrag van kut-Marokkanen wellicht niets zegt over Marokkanen, maar alles over de sociale context waarin zij opgroeien.
Het zou eens onderzocht moeten worden. De verschillen en overeenkomsten tussen de zo vaak aangehaalde en verketterde kut-Marokkanen en de jeugd van het streng gereformeerde Urk: de kut-Urkers.

Urk is geen eiland meer. Althans, het is niet meer omsloten door water. Er loopt echter nog altijd een metershoge, met godsgeboden en bijbelteksten verzwaarde dijk om het illustere dorp.
Urkers vissen, Urkers bidden, Urkers zwijgen.
En buiten de dankbetuigingen aan hun lieve Heer zul je nauwelijks, staande achter de dijken,  iets van Urk kunnen horen.

Het Internet heeft echter deels de Urker dijken geslecht.
En wie, net als Berend, met regelmaat het Urker nieuws leest weet dat er in Nederland niet alleen kut-Marokkanen, maar blijkbaar ook nogal wat kut-Urkers zijn.
Drankmisbruik, drugs, misdragingen, mishandelingen, respect- en bandeloosheid. Het lijkt een bijbelse plaag die de jeugd op Urk treft.
En het vreemde is, of laat ik mij beter uitdrukken, wat Berend zo vreemd vindt is dat hetzelfde Urk bekend staat als een van de meest gelovige gemeenschappen in Nederland.
En dan niet gelovig zoals de carnaval vierende katholieke Limburger, maar gereformeerd.
Streng in de leer dus.

Op zondag naar de zondagsschool.
Kinderen worden opgevoed in een ommuurde wereld van geboden en verboden.
Van masturberen wordt je gek. Sex is bedoeld om veel kinderen te verwekken. Een stuk of 13, met je nicht bijvoorbeeld. Bidden moet! En anders ga je naar de hel!
Op zondag geen sport, geen auto en geen plezier. Zwarte kousen, het koude water en een bestraffende god.
Het warme besloten nest alwaar de jonge Urker door zijn biddende moeder in uitgestort wordt.

Het lijkt Berend Quest niet onredelijk dat hier een lichte overdenking uitgesproken mag worden.
Is die enge, geïsoleerde en wanhopig aan oude culturele normen en waarden vastklampende gemeenschap er wellicht nu juist de oorzaak van de problemen met de Urker jeugd?
Mag je de Urker cultuur niet gewoonweg ‘achterlijk’ noemen?
Is de sociale omgeving van Urk niet gewoonweg oorzakelijk verbonden aan het gedrag van juist de Urker jeugd?

En, is er een een parallel te trekken met de sociale omgeving waarin de kut-Marokkaan opgroeit?
Zijn de Marokkaanse gemeenschappen in de grote steden wellicht te vergelijken met Urk?
Te vergelijken voor wat betreft de isolatie van anderen, het verketteren van alles wat zich buiten de eigen dijken afspeelt en het knellende juk van verkrampte predikers?

Is de term kut-Marokkaan wellicht slechts de definitie van een kind dat geen ruimte en vrijheid kreeg zich sociaal aanvaardbaar te ontwikkelen?
Kan die term, met behoudt van betekenis, ook worden ingeruild voor kut-Urker?

Berend Quest denkt dat iemand die dat goed weet te onderzoeken en helder weet uit te leggen dit land een grote dienst kan bewijzen.