Dag: 29 april 2010

‘Sweet Chickie La Teeuwen’

Ditmaal een recept welke Berend kreeg van Annette Teeuwen. Intergraal overgenomen, met een frisse fruitsalade, in dit geval uiteraard zonder kaas, van Berend.
En, natuurlijk met een nieuwe naam. ‘Honing-kerriekip’ werd ‘Sweet Chickie La Teeuwen’. 

Eerst het recept van Annette:
75 gram boter
175 gram heldere honing
1 ½ theelepel milde kerriepoeder
6 eetlepels Duitse Mosterd
peper en zout
8 kipfilets (of natuurlijk 4 dubbele)

Bereiden
Laat de boter smelten in een pan met een dikke bodem en roer er de honing, kerriepoeder, mosterd en naar smaak peper en zout door. Laat zacht sudderen tot er een gebonden massa ontstaat.
Leg de kipfilets in één laag in een braadslede en giet het honingmengsel erover. Wentel de kipfilets, om ze helemaal met het mengsel te bedekken.
Zet je braadslede 1 uur of tot de kip gaar is in een voorverwarmde (hete) oven van 190 graden. Draai de kip halverwege de braadtijd een keer om.

Opmerking: Berend heeft na 30 minuten de helft van de saus uit de braadslede geschept – de kip ging bijna koppie onder-  om het bruinen van de kip te bevorderen. Uiteraard werd de saus wel bewaard.

Dan de salade van Berend:
Fruit! Welk fruit, maakt niet uit. vandaag gebruikte ik banaan, druiven, kiwi en aardbei. Beetje veldsla er bij, wat rasp van een cintroenschil en wat zongedroogde tomaatjes (natte).
De dressing maakte ik van een uitgeperste citroen, een theelepel suiker, een flinke scheut olijfolie en een volle hand verse dille. Even door de blender en klaar.
O ja, laat het fruit even op kamertemperatuur komen, dat komt de smaak ten goede.

Vandaag aten we dit heerlijke gerecht met witte rijst.
Het was een top maaltijd. De kip is heerlijk, zoet en toch kruidig en de salade is lekker fris met een stevige bite.

Vandaag niets nodig

Kent u ze nog? De SRV man. De melkboer, de rijdende supermarkt, met de stotterende Opel 1900 benzine slurpert? Met de kratjes achterop? Met de toeter, de bel of zelfs de omroepinstallatie?
De veel te dure, nooit verse maar altijd op de lat schrijvende man met de pet en witte jas die altijd een zwaar shaggie had bungelen uit een van de mondhoeken?
Bij Berend staat hij dagelijks voor de deur. Te wachten, op de dingen die nooit meer komen gaan.
Wat een kutleven.

‘En?’, vroeg vrouw Veenstra terwijl zij nauwelijks opkeek van haar handwerkje.
‘Mwahh’, antwoordde Siebren.
‘Weer niks?’, zuchtte zijn vrouw.
‘Een kartonnetje melk, 1 doosje eieren en 12 kratten pils.’
’12 Kratten?’, sprak vrouw Veenstra vol ongeloof.
‘Ja, maar wel opschrijven.’
‘En dat na een hele dag?’, het klonk wat smalend, deze opmerking van vrouw Veenstra.
Vrouw Veenstra ging zuchtend naar de keuken om de schamele pan aardappelen af te gieten.
‘Hebben we groente vandaag?’, riep zij uit de keuken.
‘Pak maar wat bloemkool, die is al zo ver over tijd, dat koopt toch niemand meer’, sprak Siebren bedroefd.

Die nacht lag Siebren Veenstra ‘raar’ te woelen in zijn rusteloze slaap.
‘He, Siebren, wordt eens wakker. Wat is er man?’, vrouw Veenstra stootte Siebren hardhandig in zijn zij.
‘VANDAAG NIETS NODIG!!!!’, gilde Siebren met wijd opengesperde ogen.
Waarna Siebren Rudolphus Veenstra zijn laatste adem gebruikte om nog eens diep te zuchten.