Twitter, het laatste, en tevens snelste communicatienetwerk. Iedere boodschap gaat het netwerk in. Het hele netwerk heeft toegang, iedere schakel (Twitter) kan de boodschap (Tweet) verspreiden, iedere schakel kan reageren. 
Het lijken mijn hersenen wel.

In de psychologie is het Collectief Onbewuste een algemeen erkend, maar niet bewezen hypothese. Volgens Jung is het collectief onbewuste een soort opslagplaats van latente beelden die de mens als soort heeft geërfd uit zijn verleden, een verleden dat zowel dierlijke als menselijke voorouders omvat. Zo zou angst voor duisternis of voor slangen te verklaren zijn, niet uit persoonlijke ervaringen, maar doordat onze voorouders generaties lang deze angsten hebben gekend.

Wanneer wij, levend in deze tijd, onszelf zouden willen vergelijken met de generaties voor ons, dan zullen weinig mensen het er niet mee eens zijn dat een van de allergrootste verschillen tussen toen en nu wel de informatievoorziening is. Niet de hoeveelheid informatie die we tot ons nemen, niet de reikwijdte van informatie die naar ons toekomt, en zelfs niet zozeer de snelheid waarmee informatie beschikbaar wordt. Nog groter is het verschil tussen de invloed die wij zelf op de ons aangeboden informatie kunnen uitoefenen, en de mogelijkheden die ons ter beschikking staan om zelf informatie met de snelheid van het licht te verspreiden.
Deze nieuwe mogelijkheden komen het meest tot uiting in de sociale netwerken.
Volgens velen is er zelfs sprake van een Social Media Revolution. Twitter is de de nieuwste in de rij van sociale netwerken. En voor mij de eerste die gaat lijken op een derde hersenhelft.

Een prachtig videoclipje over dit fenomeen vind je op YouTube.

Terug naar dit stukje, terug naar Twitter. Ik weet niet of u al Twittert, (zo niet kijk dan hier voor uitleg) en wat u er van vindt maar ik vind het in ieder geval een fascinerend fenomeen.
Via Twitter kan ik niet alleen informatie tot mij krijgen, in ‘real time’, van wie ik maar wil, ik kan ook reageren op wie ik maar wil. Daarnaast kan ik zelf, en wederom ‘real time’ iedere gedachte die mij te binnen schiet, iedere scheet die mij dwars zit, ieder onderwerp waar ik een mening over wil horen, alles wat ik wil delen, alles waar ik vragen over heb, kortom; alles wat er in mijn hoofd speelt, de wereld in slingeren. En, en daar gaat het nu om, iedereen kan die door mij in de wereld geslingerde gedachte zien en er op reageren!
Dus, en let nu op, ik kan iedereen, op ieder moment niet alleen deelgenoot maken van mijn gedachten, iedereen die dat wil kan ook op ieder moment mijn gedachten tot zich nemen, er op reageren, en/of de gedachte verspreiden. En, het belangrijkste daarbij is, dat doen zij heel direct!! Zonder voorbereiding, zonder ellelange overwegingen! De beperking van die 140 tekens is dan ineens in ieders voordeel….
Theoretisch kan mijn Tweet: “Ik moet poepen, maar het lukt niet” binnen enkele minuten bij miljoenen mensen op het scherm voorbij komen.

Dat is natuurlijk niet interessant, dat ik moet poepen. Dat weet ik. Het is ook een verwijt van ‘niet Twitters’. “Twitter? Je moet maar tijd hebben. Ik zie alleen maar onzinnige boodschappen als ‘Moge, lekker, eerst koffie’ voorbij komen”, kreeg ik vandaag nog in de mail.” Maar dat is een kwestie van selecteren.

Waar het mij om gaat is dat, wanneer je eenmaal een groep mensen volgt die jij wel interessant vindt, en (nog belangrijker, er een aantal mensen is die jou interessant genoeg vindt om jou te volgen) je er een hersenhelft bij krijgt! Iedere Tweet die je de wereld instuurt komt op het scherm langs van, in eerste termijn, alle mensen die jou interessant genoeg vinden om te volgen. Is jouw Tweet werkelijk een bijdrage aan het collectief, aan de collectieve gedachte van het moment, dan verspreiden die ‘volgers’ het wel weer onder de mensen die hen volgen. En zo verder, en zo verder..
Een boeiende gedachte kan op die manier niet alleen met heel veel mensen gedeeld worden, al die mensen kunnen er, rechtstreeks naar jou, op reageren!
Iedereen denkt dus met iedereen mee…
En dat doen al die mensen live, vanaf bijna iedere locatie. Niet alleen wanneer zij tijd vinden om achter de pc te kruipen, nee, live. Bij de kapper, in de bus, tijdens het t.v. kijken.

Ik kan op die manier dus mijn gedachten, mijn associaties, mijn ideeën, live toetsen. Niet alleen door er zelf over na te denken, maar ook door de rest van de wereld uit te nodigen om met mij mee te denken, mee te associëren en mee te toetsen.
Naast mijn innerlijke bewuste leg ik het dus ook neer bij het Buiten Bewuste. Ik heb dus, via Twitter, een extra stukje denkvermogen tot mijn beschikking!

Of meent u dat ik nu echt helemaal de digitale weg ben kwijtgeraakt? Ik hoor het graag @berendquest!