Na het opzetten van de mast en het tuigen van de Sinne II vandaag de grote test. Passen de zeilen? Werkt alles nog? Dit hebben we namelijk nog niet kunnen bepalen. De Sinne II heeft 10 jaar in een loods gestaan en de zeilen en tuigage kregen we aangeleverd uit een garage, ook dit had 10 jaar onaangeroerd binnen gestaan. Het ging – bijna – goed. Ik denk persoonlijk dat de fok niet bij dit scheepje hoort en na het hijsen van het grootzeil kwam de rail in de gaffel naar beneden. Maar, dat fixen we. Verder ziet het er naar uit dat we met deze zeilen best een tochtje kunnen maken.
Griep en rugklachten verhinderden de voortgang afgelopen week, maar vandaag weer aan de gang. Hulp van dochterlief – mede eigenaar – die zo stoer was om onder de boot te kruipen om daar het vlak schoon te schuren. Schuren is alleen leuk wanneer je de ervaring hebt dat het uiteindelijke resultaat loon naar werken biedt. Goed schuren lijkt de zaak op eerste gezicht namelijk alleen maar erger te maken. Je komt alle slechte plekken, niet goed gehechte lak, verborgen roest en andere ongemakken tegen. En die heeft de Sinne II genoeg….
Eén van de vorige eigenaren heeft bedacht dat het een goed plan zou zijn pek op de bodem van de kuip te storten. Wel, het is geen goed idee. Pek wordt hard, gaat barsten en na verloop van tijd komt er water onder. Ook was de pek over de roest heen gestort, alsof het het proces van roesten zou stoppen. Niet dus. Dat moet er uit. Afijn, aan het werk dan maar.
Van dit….
met behulp van dat…
naar zo.
Zie jij het ook?
Een dubbele waterlijn?
Je vindt nog eens wat…
van een paar jaar geleden
Schoon krabben en ontroesten zodat de man die kan lassen kan bepalen wat de beste oplossing is om de gaatjes te dichten. Dubbelen, of een paar stukken uit het vlak snijden en nieuwe stukken er in? Het was er een perfecte dag voor, dat moet gezegd. Mooi weer, weinig wind en aangename temperatuur. Dus, een vrije dag opnemen en met behulp van brander, beitel, slijptol en stofzuiger aan de gang om de kuip schoon en strak te krijgen zodat de reparaties uitgevoerd kunnen worden.
Een 2e waterlijn?
Het viel mij ineens op dat er zich een 2e waterlijn lijkt af te tekenen aan de achterzijde van de boot. In mijn ogen kan dit maar één ding betekenen: het bootje heeft langere tijd met de kont diep in het water gelegen. En dus heeft er water in de kuip gestaan. Dat verklaard wel de roestplekken die ik daar heb aangetroffen.
Een dubbele waterlijn?
Vaarvergunning
Ook leuk. Een vaarvergunning uit 1976. Kwam tevoorschijn bij het weghalen van een paar planken. Heeft daar dus 44 jaar tussen 2 plankjes gelegen.
Nadat we de ‘Sinne II’ in Bolsward aan de kade hadden gelegd, bekroop ons toch de angst dat er te veel water naar binnen zou komen. Gelukkig werd de boot nog dezelfde avond in de takels gehangen, zodat ze de nacht in ieder geval boven het water zou blijven, het is tenslotte een Grundel. Geen duikboot….
Op de 2e dag is de Grundel op werfplaats gezet en zijn we begonnen met de hele boot leeg te halen. Alles wat er uit kan, is er uit gehaald en we zijn begonnen met de bodem van binnenuit schoon te maken en roestvrij te bikken en schuren.
Dat schuren en bikken doet schrikken. Het voorschip is wel in orde, maar in de kuip vallen de gaten in het vlak. Blijkbaar heeft de boot lang niet altijd afgedekt gelegen waardoor er water is komen te staan onder de vloer van de kuip. Dat moet je niet willen, dat geeft roest en na verloop van tijd dus ook lekkage.
Nu staan we voor de keuze: gaan we een aantal stukken ‘dubbelen’ (nieuw staal over het oude staal lassen), of gaan we een stuk uit het vlak snijden en een nieuw vlak er in laten lassen? Eerst maar eens een ervaren lasser vragen ons een advies te geven.
Ondertussen wel een zeil over de boot gespannen, we willen uiteraard geen nieuw water binnen of in de kuip.
Nu we de Sinne overgenomen hebben is de eerste klus om de boot naar Bolsward te krijgen. De loods waar de ‘Sinne II’ al ruim 10 jaar ligt opgeslagen staat in Tzummarum, dat is nog best een eindje van Bolsward vandaan. Even overwogen we om de boot op de kar te laten staan en naar Bolsward te rijden, maar daar zagen we wijselijk vanaf. Met de hulp van een tractor en een hijskraan ging de ‘Sinne II’ op zaterdag 29 augustus 2020 weer te water. De boot maakte een beetje water, maar dat hadden we ook wel verwacht. Met een volle tank benzine, een bilgepomp en goede moed gingen we op weg naar Bolsward…
‘Een buitje voor het stof’, hadden we vooraf voor de grap geroepen. Het werd meer dan één buitje, veel meer. Maar, de temperatuur was goed, de motor liep als een zonnetje en er kwam veel minder water binnen dan dat de pomp aan kon.
Het was wel jammer dat in Achlum een oude brug vervangen werd en er een noodbrug gebouwd was. Niet met de vereiste minimale 1,45 meter die de ‘Sinne II’ nodig heeft, maar ongeveer 1,30 meter. Balen, want dat kostte ons een uur extra. Uiteindelijk meerden we om een uur of half vijf af bij de werf van Eise Eisema in Bolsward
