Tag: toekomst

Ben jij al klaar voor de jaren ’50?

jaren50

Je denkt misschien dat je over een paar dagen feestelijk de overgang van 2014 naar 2015 gaat vieren. En volgens de kalender is dat ook zo. Wat veel mensen (nog) niet beseffen is dat we ook de terugkeer vieren naar de jaren ’50. Ik weet zeker dat de meesten van jullie zich dit zich niet bewust zijn, het is namelijk stil op straat. Er is geen protest, geen revolte, geen staking en geen burgerlijke ongehoorzaamheid. Maar dat gaat komen voorspel ik je.

In de jaren ’50 is Nederland opnieuw opgebouwd. Opgebouwd met twee gruwelijke wereldoorlogen in het collectieve geheugen. Dat nooit meer. Het moest anders, beter, socialer, eerlijker. Met vrijheid voor een ieder als basisbeginsel. Er werd een nieuw fundament gelegd, de sociale zekerheid. Voor iedereen een minimum inkomen, menselijke arbeidsomstandigheden, voor iedereen recht op zorg, voor iedereen scholing. De verzorgingsstaat werd geboren, groeide op en werd oud en gebrekkig.
Anno nu is die verzorgingsstaat aan een grondige verbouwing toe. Het fundament kraakt, het gebouw is veel zwaarder dan wat het fundament toestaat en er is instortingsgevaar. Er werd gekozen voor een grondige renovatie. Daarbij moet het gerenoveerde gebouw – heel veel – goedkoper worden in gebruik.

De gedachte achter de renovatie van de verzorgingsstaat is in de basis geen slechte gedachte. Wij zijn een volk dat geleerd heeft sociale rechten te claimen, in plaats van plichten te voelen en verantwoordelijkheid te nemen. En dat gaat diep, tot in onze vezels. Wij hebben recht op onderwijs, maar voelen niet de plicht er ook optimaal gebruik van te maken. Wij hebben recht op gezondheidszorg, maar voelen niet de plicht onze eigen gezondheid te waarborgen. Wij hebben recht op persoonlijke vrijheid, maar de plicht om de ander dezelfde vrijheid te geven ontbreekt. Wij hebben recht op ons deel van de welvaart, maar voelen niet de plicht om ons steentje aan de welvaart te leveren. Wij hebben recht op werk, inspraak, democratie, kinderbijslag enzovoor, enzovoort. Zelfs het aantal vierkante meters werkplek is vastgelegd als een recht.

Per 1 januari 2015 is de transitie, ofwel de grote renovatie van de verzorgingsstaat of het ‘sociale domein’ een feit. De jeugdzorg, de AWBZ (wordt WMO), passend onderwijs en de participatiewet worden verantwoordelijkheden van de gemeente waarin je woont. Alles wordt anders. ‘Meer voor minder’, is het adagium. Van rechten claimen, naar verantwoordelijkheid nemen. Van hulp en ondersteuning vragen, naar zelfregie. Van afhankelijk zijn naar zo onafhankelijk mogelijk worden. Van professionele hulp, naar mantelzorg. Van recht op (betaald) werk, naar de plicht om te participeren.
Nogmaals; de achterliggende gedachte is zo gek nog niet. Maar nu de uitvoering.

Nederland is helemaal nog niet klaar voor de doorvoering van al deze veranderingen. Er worden het hele jaar al noodklokken geluid, en zeker in het laatste deel van dit jaar nemen de signalen enorm toe.
Buiten dat de Nederlandse gemeenten er niet klaar voor zijn, het Nederlandse volk is er nog veel minder klaar voor, want wij zien de tsunami aan veranderingen die in razend tempo naderbij komt niet aankomen. De verzorgingsstaat heeft ons in slaap geknuffeld. Op televisie en radio loopt een campagne die ons moet laten doorslapen. ‘Nederland veranderd, de zorg veranderd mee’. Als je na het zien of horen van deze spotjes niet heel erg gerust verder slaapt, dan heb je ofwel zorg nodig, of je werkt in de zorg.

We gaan terug naar de jaren ’50 van de vorige eeuw terwijl jij denkt dat we naar 2015 gaan. De ouders die nu ‘geen tijd’ hebben om naar het 10 minuten gesprekje op school te gaan, die zoonlief van 11 op zaterdag bij de voetbal afzetten en verder gaan met hun eigen, oh zo drukke leventje gaan in 2015 de mantelzorg voor hun dementerende moeder op zich nemen? Neem jij in 2015 je invalide vader in huis? Weet jij al waar je met je kind met een psychiatrische aandoening heen kan in 2015? Ben jij al klaar om te participeren? Welke extra taken ga jij – vrijwillig – op je nemen in 2015? Heb jij al kennis gemaakt met het sociale wijkteam, het dorpenteam of het gebiedsteam van jouw gemeente? Ben jij je al bewust dat jij straks met jouw probleem eerst ‘een keukentafelgesprek’ moet voeren waarin jou gevraagd wordt hoe JIJ JOUW EIGEN KRACHT gaat inzetten om de problemen op te lossen? Heb jij al familieleden en vrienden op het oog die jou daarbij gaan ondersteunen? Ben jij al klaar voor de huisarts die je doorverwijst naar een sociale werker omdat je om slaapmedicatie vraagt?
Heb jij al concrete plannen om je in te zetten voor ‘jouw’ wijk?
Nee, dat heb je niet.

Zij die nu zeggen ‘ja, dat heb ik wel’ zijn die mensen die ook in 2014 al vrijwilligerswerk deden, mantelzorg leverden, betrokken waren in de wijk en vanuit eigen kracht hun leven weten in te richten. En die mensen zijn met veel te weinig om vanaf 2015 de gewenste veranderingen vorm en inhoud te geven.

We gaan terug naar de jaren ’50, zonder dat we de organisatie op orde hebben en zonder voldoende besef van de consequenties en draagvlak voor die consequenties voor de bevolking. We gaan straks onaangenaam uit onze welvaartsslaap ontwaken. We gaan het niet begrijpen. Hoezo geen geld? We storten tientallen miljarden in bodemloze put landen!! Hoezo geen geld voor zorg?? Bestuurders van zorgverzekeraars verdienen goud geld!! Geen betaalbare woning?? Woningcoöperatie bobo’s rijden godverdomme in een Maserati!! Pak die banken eens aan, in plaats van mij!!! Actie! Actie, Actie!!!

We gaan terug naar de jaren ’50 zonder dat wij de noodzaak beleven die de generatie’s in de jaren ’50 wel voelden om een bijdrage te leveren aan de wederopbouw. En dat gaat mis.

Het meest wrange van dit alles is tweeledig:
1: Veel mensen van de generatie die dit land in de jaren ’50 opnieuw hebben opgebouwd en die ons in welvaart hebben doen leven zullen eindigen in omstandigheden waartegen zij hun hele werkzame leven hebben gevochten.
2: Als dit land in de loop van 2015 – 2016 wakker schrikt zal één politieke partij klaarstaan om je te bevestigen in de beleving dat jou onrecht is aangedaan, dat jij het slachtoffer bent, dat het de schuld van Europa en de buitenlanders is, dat we een hek om Nederland moeten plaatsen en dat met de gulden als beter wordt.

Slaap lekker.
En, mocht ik een slechte droom hebben, maak mij dan gerust wakker.

Update: ook de FNV is wakker geworden en dient een klacht in over de zorgspotjes WVS.

Lochem, kaneelkoek en de dood

bamigoreng

Rob is rust, altijd. Als dit de maffia was, dan was Rob de capo di tutti capi. Dicht bij iedereen, maar met gepaste afstand. Koffie, donkerzwarte koffie. De eerste foto. Een beleefde hand voor een nieuw gezicht. Open deuren, letterlijk. Licht. Kaneelkoek en soesjes, van een bakker met een andere voornaam dan Bart, want zo gaat dat hier nog, in Lochem. Er moet meer koffie komen, maar hoe. Henk Jan is al boven met twee vrouwen, dat is geen optie. Grote kerels, klein apparaat. Dementieel tafereel. Aan knopje uit, of uit knopje aan? Koffie! (En waar is de koelkast?)
Bang! De dood struikelt met een klap op de hardhouten tafel. Welkom, want zwijgen is nooit een optie. Woorden kussen voorzichtig aan haar tranen, het is goed. Zo gaat het en zo moet het gaan. Blonde God en testament. Nieuwe plannen, media. Punkmedia. Wraak! Want wraak is zoet, dus een soesje. En kaneelkoek. (Aha, daar is de koelkast dus!)
Mijn Moment, als tijdsbeeld. De tijdgeest.
De motor brult, want Burgwerd roept.
En ergens in Lochem zet een bamibakker glimlachend de pannen op het vuur.

Bedankt Sandra, Anna-Maria, Rob en Henk Jan.

Textiel, Bier en Plastic Soep

plasticsoep

Je zet de televisie of radio aan en je weet wat er aan de andere kant van de wereld gebeurt. Je logt in op Facebook, Twitter of andere social media en je je bent er bijna zelf bij. Voor achtergronden, beschouwingen en meningen over al dat nieuws volg je bloggers. Niet van iemand die schrijft vanuit z’n serre in Overveen en vagelijk weet waar Egypte ligt, maar van iemand die aan het Tahrir Plein woont! Het actuele weer aan het strand in Florida? Er is vast wel een webcam die je het laat zien. Alsof je uit je raam kijkt. In een paar uur vlieg je naar de andere kant van de wereld. In heel Europa betaal je met één munt. Winkelen doe je van achter je pc en je koopt wat je wilt wanneer je wilt en waar je wilt. De wereld is tegenwoordig niet groter dan je telefoon. En die wereld wordt steeds kleiner. Toch?

Nou nee.
Ik vind helemaal niet dat de wereld kleiner wordt. De wereld wordt juist groter, iedere dag weer. De wereld is uitgegroeid tot een oncontroleerbare informatieverstrekker van ongekende en onbeheersbare proporties. Het is niet meer de vraag hoe je aan informatie komt, maar hoe je de de informatie selecteert, organiseert en combineert. Mijn wereld is onmetelijk groot geworden. De wereld van mijn grootvader, dié was pas klein! Die man werkte overdag in de textielfabriek, dronk ‘s avonds bier en in het weekeinde was er voetbal. En dan niet van Ajax tegen Feijenoord, welnee, VV Glanerbrug tegen ZAC Zwolle. Geen televisie, één krant die ‘de waarheid’ bracht en verder alleen de mening van iedereen die het met je eens was, want diegenen waar jij het niet mee eens was daar praatte je niet mee. De wereld was niet groter dan het dorp waarin je leefde. En dat was groot zat.

Nee, ik ben niet tegen de vooruitgang of tegen de techniek die de wereld ‘zo klein’ gemaakt heeft. Integendeel. Maar ik begin mij zo langzamerhand wel te realiseren dat het klein maken van die hele grote buitenwereld enorme nadelen heeft. De ‘global economy’ waar wij allemaal onderdeel van zijn bijvoorbeeld, daar ben ik wel een héél erg klein radartje in. Mijn financiële crisis is niet meer het gevolg van de sluiting van de textielfabriek, nee, mijn financiële crisis wordt nu veroorzaakt door een zich op wereldschaal afspelend gokspel van gigantische banken waar duizelingwekkende bedragen omgaan – en worden verloren. Het milieu is niet meer mijn achtertuin, of wat ik door de plee spoel, milieu is ‘geglobaliseerd’. Het probleem is niet meer de zure regen op de Hoge Veluwe, het probleem is nu de ‘plastic soep’ ter grootte van een continent in de oceanen. Politiek is niet meer van de notabelen, de idealisten of wereldverbeteraars. Politiek is mensenwerk geworden. En het handelen van mensen wordt veel eerder ingegeven door eigen belangen dan door jouw of mijn idealen. Dat is nu zichtbaar. Net zo zichtbaar als dat politici heulen, huichelen en liegen. Ik verbind mij niet meer aan een politieke partij, want ik herken geen idealisten meer in politici. Ik ben – net als jij misschien – een eeuwig zwevende kiezer geworden.

Nee, de wereld is te groot geworden en mijn stem te marginaal. Zelfs wanneer je tegenwoordig een dakkapelletje wilt plaatsen loop je het risico dat niet de gemeente maar ‘Europa’ heeft bepaald dat dat niet mag. En wie weet het telefoonnummer van Europa als je je wilt beklagen?

Highway 75, South

onderweg

De weg is hier oneindig
en leidt ons altijd maar naar meer
En al wat je nalaat
zijn voetstappen in zand
Weg van wat je kent, weg van wie je lief is
en weg van weer een dag
Want niets is meer dan een golfslag
aan de vloedlijn van het strand

Reis dus met me mee
want er is geen weg terug
Van deze dag naar morgen
en alle dagen na vandaag
Zonder koffers, zonder kaart
maar met een rugtas vol geluk
En waarheen we gaan is nooit het antwoord
maar blijft altijd de vraag

En kilometers worden mijlen
en vlaggen worden vaandels
En letters worden uitgesproken
als ware zij het heilig woord
Iedereen voor zich, maar wij
wij reizen samen
Mijn hand in jouw hand
en dit door god verlaten oord

Ik hoor de roep
van alles wat nog voor ons ligt
Ik kijk naar jou en voel mijn tranen van geluk
en van verdriet
Het verlangen naar verder
het zoeken naar de weg terug
Maar dit moment, juist dit moment
dit moment, vergeet dat niet

Want hier en nu zijn wij
veel dieper dan de zee
Veel hoger dan de grootste meeuw
ooit vliegen wil
Terwijl de eindeloze vlakte
alsmaar vlakker wordt
Zet ons geluk de tijd
heel even stil

En kilometers worden mijlen
en vlaggen worden vaandels
En letters worden uitgesproken
als ware zij het heilig woord
Iedereen voor zich, maar wij
wij reizen samen
Mijn hand in jouw hand
en dit door god verlaten oord

En zijn we moe van alle dagen
en wil je niet meer onderweg
Dan laten wij al onze nachten achter
op onze allerlaatste reis
Timmer ik een hut, alleen voor ons
op de mooiste plek op aarde
En sterven wij, samen
in ons eigen paradijs

Kom reis met mij
Vervolg de reis
Samen met mij
Helemaal tot aan
Het einde

Wakker worden!!

koningslied

Word eens wakker welvaartschaap
lees eens wat anders dan je grote koppen krant
kijk eens wat verder dan het weer en filenieuws
er is meer te zien dan Wakker Nederland

Natuurlijk zie je Boston
een hardloper wordt doodloper zonder benen
maar is het je niet opgevallen
dat daarmee Syrië van de aarde is verdwenen

Veeg de stront eens uit je ogen
en zie onze kamerleden blozend handjes geven
na een toneelstuk van ruim 13 uur
niet rouwen maar vertrouwen in Fred Teeven

Waarom ben jij niet in staat van verwarring
over de oproep om vooral te kopen deze week
terwijl zo kort geleden het land alleen gered was
bij extra aflossing van de hypotheek

Hebben zij jouw onrust werkelijk kunenn sussen
met een zogenaamd sociaal akkoord
en wil je verder van niets weten
omdat het je zoete droombeelden verstoort

Herken je nog wel iets van je oude idealen
wanneer je ‘s morgens voor de spiegel staat
of kijk je liever niet meer in je eigen ogen
en hoop je dat het allemaal vanzelf wel overgaat

Word eens wakker Nederland
met je Willem Alexander en je kroningslied
de platte eenheidsworst van SBS
en de waarheid die de Telegraaf je biedt