Tag: televisie

Secret Story: Het geheim van SBS

Secret Story blijft continue spannend. Dit programma gaat in elk geval niet floppen, het kan niet mislukken. Het is een heel spannend programma, dat per week verandert met geheime missies in het huis. Het kan niet mislukken. Met een programma als The Little Couple halen we 200 tot 300 duizend kijkers, dat halen we ook met The Secret Story. Maar dit moet meer gaan doen. Of ik bij dagelijks 500 duizend kijkers tevreden ben? Dan vind ik het fantastisch, dan sta ik elke dag op de bank! Dat is een verdubbeling van wat we nu doen.

Aldus de ‘soon to be’ ex Net-5 baas Alphons Martens op 18 januari van dit jaar.
Martens bedoelde natuurlijk te zeggen dat ‘Secret Story’ niet mag mislukken. En hij wilde uiteraard lief vragen of u er zorg voor wilde dragen dat ‘Sercret Story’ niet zou mislukken.
Maar ja. Een beetje last van arrogante aannames krijg blijkbaar wanneer je karrenvrachten geld neertelt om een format van de ‘Grote Wolf in de Molskleren’ te mogen gebruiken.
Succes verzekerd denk je dan.

Vandaag, 5 maart, is bekend geworden dat ‘Secret Story’ nog 3 weken krijgt om zich te bewijzen.
Het zal mij benieuwen hoelang Alphons Martens nog heeft.
Ik schat in maximaal 22 dagen.

Er kijken zo weinig mensen naar ‘Secret Story’ dat we gerust kunnen spreken van ‘Het geheim van SBS’.

Joepie…

Ik ben een fan van Youp van ‘t Hek. Altijd al geweest. Het eerste dat ik mij van Youp herinner is ‘De Eerste Officiële Nederlandse Echtscheidingselpee‘ uit 1983. Ik zat toen, achteraf gezien, al redelijk dicht tegen mijn eigen scheiding aan, maar dit geheel terzijde.

Gisteravond zo maar weer eens een voorstelling op televisie, en een nieuwe ook. Zelfs de helpdesk van T-Mobile zat er in. Cola, chips en het grote scherm aan.
Relaxen en lachen: Youp kijken.

Wat ik altijd zo lekker heb gevonden aan Youp is het gevoel – ik zeg ‘het gevoel’ – dat hij het echt meende als hij zich opwond. Theo Maassen, die kan mij dat gevoel ook geven. Dat verongelijkte, onbegrepene. Schelden en tieren. Mij als publiek in verwarring brengen.
Mag ik nu eigenlijk wel lachen? Is het eigenlijk wel gepast dat ik lach?

Maar, het lijkt of de tijd alles inhaalt.
Eénentwintig jaar geleden – Youp wees ons er gisteren maar weer even op – hielp Youp van ‘t Hek het merk Buckler om zeep. Waarom? Omdat hij zich vreselijk opwond over mensen die, omdat zij nog een auto moeten besturen, van arren moede in de kroeg met een alcohol vrij biertje in hun hand gaan staan.
‘Buckler lul!!’, schreeuwde Youp van t Hek.

Van ‘t Hek had gelijk. Zijn boosheid was geheel terecht. Pure waanzin, dat Buckler. Gaat godverdomme gewoon léven zakkenwasser!
Het Buckler van toen is net zo waanzinnig als al die ‘light producten’, ‘groene stroom’, ‘Becel en Bona broodjes’, ‘groentemomentjes’, ‘anti-rimpel crèmes’ of een kippenshredders’ van nu.
Of de idiotie van een helpdesk als die van T-Mobile.

En Youp is nog altijd bereid ons dat eens flink in te peperen.
Maar het vervelende is dat ik Youp niet meer zo geloof.
Ik geloof wel in zijn kracht, ik lach wel om zijn betere grappen, maar ik geloof hèm niet meer zo.
Zijn boosheid krijgt voor mij iets geroutineerds.

Het is van ‘YOUP!!!!!’ een beetje ‘joepie’ geworden.

Jaspers maakt het ‘Kakelbont’

Het zal wel mogen en het zal wel werken.
Maar het is natuurlijk ‘zum kotzen’.

Er is al een (veel te duur) servies dat ‘Boerenbont’ heet.
Pipi Langkous woonde in een heel groot geel huis met een groen dak met de prachtige naam ‘Villa Kakelbont‘.

Yvonne Jaspers lanceert een servies onder de naam ‘Kakelbont’.
Hoe ver moet je gaan.
Hoe diep kun je zakken.
Uitbenen dat succes, tot op het blote bot.
En daarna uitkoken. Pas op! Het spettert (schortje €14,99)

Primeur van een dieptepunt

Maandag! Voor het eerst bij SBS6: Mr. & Mrs. Smith!

Ohhh.. het klopt dus dat ik de film al 3 keer heb gezien het laatste half jaar, maar nog NIET bij SBS6! Nee, dat veranderd de zaak! Kijken dus!
Is dit wat SBS6 haar kijkers probeert te vertellen?
Of zou het werkelijk kunnen bestaan dat SBS6 er van uitgaat dat de gemiddelde kijker een IQ van 40 heeft en werkelijk denkt dat deze avond ‘Mr. & Mrs. Smith’ zijn primeur op de Nederlandse televisie beleeft?

Kijken naar de televisie wordt meer en meer een martelgang. Een continue aanslag op je zenuwen. Een voortdurende belediging van het intellect.
Terwijl je kijkt naar een ‘documentaire’ over ‘de bruidegom van 500 kilo’ verschijnen rechtsboven in beeld getatoeëerde dwergen die, geheel vrijwillig natuurlijk, met zich zullen laten gooien, hun aars aan u zullen laten zien en live op tieten zullen sabbelen.
Om de 12 minuten worden we vergast op reclames die ons vertellen dat deze deo ‘iedere droogtetest’ doorstaat. Of dat dit product ‘een zelfevaluatie heeft ondergaan bij 34 vrouwen’. Of dat dit ‘de borstel is die u dat tandarts-schone gevoel geeft’, terwijl onder in beeld in kleine letters te lezen staat dat het resultaat niet te vergelijken is met een professionele behandeling. We moeten Becel brood eten omdat we dan nog maar 90% teveel zout binnenkrijgen en ons dus ‘geen zorgen’ meer hoeven te maken.

Wat mij nog het meest verbaast is dat de omroepen er mee wegkomen. Dat het gepikt wordt.
Dat je een matig programma kunt uitzenden, later op de avond en de volgende dag kunt herhalen. Dat het terug te zien is op internet voor als je het gemist (of niet begrepen?) hebt.
Dat je het dan een week of wat later nogmaals uitzendt.
En dat het dan een half jaar later weer wordt uitgezonden, nu op een andere zender.
En nog een keer. En nog een keer.
Dat er dan zelfs na 10 keer nog altijd voldoende mensen kijken om het toch nog een keer uit te zenden.

Vanavond eten wij een lekker gaar stukje gegrild rundvlees.
‘Nog niet eerder gegrild’, uiteraard.
Eerst trok ik er namelijk bouillon van. Daarna kookte ik het mee met de zuurkool, voor wat extra runderaroma aan de kool. Toen heb ik er De Ronde van Vlaanderen mee gefietst, dat zit wat lekkerder. Vervolgens braadde ik het vlees, je wilt tenslotte wel een lekkere jus voor bij de piepers.
En vanavond even lekker onder de gril.
Of mijn gezin dat lekker vindt?
Ach, ze weten niet beter.

Porno en vooruitgang

Porno, ik vind het maar niks. Versta mij niet verkeerd. Ik ben een groot liefhebber van seks. Ik blijf heus niet onberoerd wanneer ik pornobeelden zie. En ik heb geen moreel oordeel over het gegeven dat er aan seks geld verdient wordt. Dat er porno is.
Ik ben ook niet tegen oorlogsfilms. Of films met veel geweld. Of sprookjes. Of films over het geloof.

Toch, zoals ik zei: ik vind porno maar niks.
Als iets mij doet twijfelen aan het begrip ‘vooruitgang’ dan is het wat mij betreft porno. Kijk nu eens naar een oorlogsfilm uit de jaren ’50 of ’60. Of een thriller uit de jaren ’70. Of een sciencefiction film uit de jaren ’80. Ik bedoel, je ziet niet alleen aan het beeld dat de film oud is, of aan de kleding of aan het haar van de acteurs, of de brillen die men draagt.
Ook inhoudelijk kijk je naar een oud verhaal. Een oude moraal. Een achterhaalde politieke werkelijkheid. Een ingehaald toekomstbeeld. Oude vijanden.
De stoere, macho man rookt niet meer.
De ideale vrouw is niet meer de zwakke, aan huis en haard gekluisterde blonde engel, wachtend op haar koene ridder.

De reden dat er nog steeds films worden gemaakt die de moeite waard zijn om te kijken danken wij aan de vooruitgang. Ik bedoel daar niet primair de technische vooruitgang mee die het op een nieuwe manier tonen en beleven van beelden mogelijk heeft gemaakt. Ik bedoel met name dat veranderingen in de tijd, vooruitgang, nieuwe scenario’s mogelijk maken.

Terug naar de porno.
Ik groeide zelf op in een tijd dat porno nog voornamelijk iets van boekjes was. En later video’s. Of peepshows. Wat ik mij van mijn eerste ontmoetingen met porno herinner is dat vrouwen vaak met het gezicht herkenbaar in beeld waren, en de mannen niet. Ook herinner ik mij (waarbij ik wil aantekenen dat het uiteraard zo kan zijn dat negatievere beelden beter zijn blijven hangen dan de positievere) dat er relatief veel vrouwonvriendelijk gedrag, of zelfs ronduit agressief gedrag in voorkwam.
Vieze boekjes hoef je niet meer te kopen. Videocassetes? Ouderwets. De vooruitgang bracht ons het Internet. Het Internet bracht ons ongekende hoeveelheden porno.
Nu kan ik zelfs via mijn digitale televisiesignaal, zonder extra kosten, porno kijken.

Maar, wat zie je dan? In 2011, als je porno kijkt?
Wel, op mijn televisie is zonder abonnement een selectie te zien van 3 porno kanalen. Iets van hard, harder hardst.
Ik bedoel, films als ‘grote lullen in nauwe gaatjes’ op hard, ‘het oraal en anaal grote pikken slikken’ op harder en ‘met 4 vingers in je aars, een lul in je kut en een pik tegen je huig je door een kolossale neger tegen je tieten laten rammen’ op hardst.
Die eerste categorie ‘hard’ noemen we dan ‘porna’. Zogenaamd ‘door en voor vrouwen’.
Nu weet ik niet precies door en voor welke vrouwen, maar ik ken geen vrouwen die zich er in herkennen.
Je kunt uiteraard ook op het Internet porno kijken.
Probeer eens ‘PornHub‘ bijvoorbeeld.
Je kunt precies die categorie kiezen waar u ‘heet’ van wordt. Let vooral op de gesponsorde links.
Van die enorme lullen met veel te kleine vrouwtjes die verschrikt kijken.
Advertenties die trots melden dat ‘deze video verboden is in 5 staten’. Waarom verboden? Omdat de ‘vrouwen’ verdomd veel op kinderen lijken. Daarom dus.

Het verschil van porno nu en porno uit mijn jeugd is dat er in porno nu helemaal geen ‘verhaal’ meer hoeft te zitten en dat er nog veel meer van is. En dat het allemaal harder, extremer, groter en grover kan.
Vooruitgang, in de zin van ontwikkeling, dat zie ik niet zo.

Sterker, kijk ik een half uurtje rond op porno websites en porno televisie dan ga ik ernstig twijfelen.
Vooruitgang? Welke vooruitgang?
Ik dacht dat mannen en vrouwen dichter bij elkaar waren gekomen de afgelopen 50 jaar? Seks, dat was toch iets van vrijheid? Dat was toch iets waar je van mocht genieten? Ik bedoel, dat beide deelnemers – of nog beter – alle deelnemers er plezier aan mochten beleven?
Vrouwenonderdrukking, dat is toch iets van achterlijke islamitische culturen?
Agressie tegen vrouwen?
Vernederen van vrouwen?
was het niet zo dat als we seks maar uit het achterkamertje en donkere steegjes zouden halen dat het dan allemaal veel beter werd?

Er wordt ongelofelijk veel porno gemaakt en porno is een industrie waar verschrikkelijk veel geld in omgaat. Het is dus niet zo dat porno iets is van slechts een handvol gefrustreerde, eenzame en een beetje buiten de realiteit levend manvolk.

Bekijk een half uurtje pornowebsites en stel jezelf de vraag: Is dit nu waar de vooruitgang, de ontwikkeling en de beschaving ons gebracht heeft?
Als dit ook maar iets zegt over onze maatschappij, over de relatie man/vrouw, over de emancipatie, over de vrijheid waarin we leven of over wat wij in deze maatschappij beschouwen als ‘vooruitgang’.
Wat zegt het dan?

[De foto is van Nigel Tomm]