Tag: televisie

De Questie: De nabestaanden van MH17

mh17
Gisteren keek ik naar Nieuwsuur en zag de zoveelste reportage over de MH17. Nabestaanden van slachtoffers die de rampplek bezoeken, een voetbalclub die een award vernoemd naar een omgekomen keeper en de schrijnende confrontatie met een doosje overblijfselen van een van de slachtoffers. Niet overblijfselen van het slachtoffer zelf, die zijn er niet eens. Nee. Een boardingpas en een inentingsboekje. Dat is ongeveer alles wat er gevonden is. Diep, diep tragisch.

Maar ik voel ook steeds meer weerstand tegen wat ik zie. Wat rechtvaardigt toch deze hele poppenkast? Waarom worden de slachtoffers toch met zo veel ceremonie naar Nederland gehaald? Waarom moet ik toch het gevoel krijgen dat het hier gaat om gevallen helden? Wat maakt dat ik mee mag kijken hoe een vader op de rampplek tegen de lokale burgemeester de woorden uitspreekt dat ‘het land snel weer moet terugkeren naar hoe het was’? Wat moeten deze beelden bij mij aan gevoel, begrip of mededogen toevoegen?
Wat maakt nou toch dat ik meer en meer medelijden met de hoofdrolspelers – de nabestaanden – krijg, niet vanwege het geleden verlies, maar vanwege hun rol in dit media theater?

Als de zoon of dochter of dochter van deze nabestaanden op een minstens net zo zinloze en tragische wijze aan hun einde was gekomen, bijvoorbeeld omdat automobilist met z’n dronken kop zoon tot snot reed na de voetbaltraining, of omdat dochterlief in de auto stapte bij een dwaas die met 150 km in het uur zijn auto tegen een boom aan tweeën reed. Wat dan?

Dan weinig waarschijnlijk. Een stukje in de regionale krant, een ingelijste foto aan de wand van de voetbalclub en een mooi gedicht van een vriendin.
Daarna een periode van rouw en verwerking.

Ik denk dat daar mijn weerstand ook zit. Mensen moeten ook na de meest diep tragische gebeurtenis verder. En dat is wat ik mij afvraag. Kunnen de nabestaanden van de slachtoffers van MH17 ooit verder met hun leven? Ik ben bang van niet. De media aandacht gaat nog jaren duren. Er zullen onderzoeken blijven komen, er zullen nieuwe vragen worden gesteld, er zal gezocht worden naar gerechtigheid. Ik moet er niet aan denken. Niet aan het verlies van een van mijn kinderen, maar zeker niet aan een zich daarna jarenlang voortslepend mediacircus waardoor keer op keer de wonden worden opengereten. Het zal jaren, wellicht tientallen jaren duren voor de schuldigen zijn vastgesteld, voor daders zich bij een rechtbank moeten verantwoorden (als het al ooit zo ver komt). Advocaten zullen zich op de kwestie van smartengeld werpen. En al die tijd ben je als nabestaande van een slachtoffer een dankbare prooi voor de media.

De questie is niet of de nabestaanden niet gegund is, de questie is veel meer of wij er niet veel beter aan doen de slachtoffers en de nabestaanden rust te gunnen.

Zomergasten; of hoe de grote meneer Bos Wilfried de Jong bij de ballen had

zomergasten-bos

Wouter Bos had Wilfried de Jong al in de eerste 3 minuten van Zomergasten bij de ballen. “Jij hebt de avond minutieus voorbereid”, lacht Wilfried naar de grote meneer Bos tegen wie hij Wouter mag zeggen. Meneer Bos, tegen wie Wilfried Wouter mag zeggen lacht terug. Bang! Bingo! Binnen! Wouter Bos lacht niet omdat de opmerking leuk is, of omdat er achter de coulissen een vaas met bloemen omvalt maar omdat de grote meneer Bos, tegen wie Wilfried Wouter mag zeggen nu al weet: IK ZIT GERAMD VANAVOND! “Ja, ja”, lacht Wouter. Natuurlijk heeft Wouter Bos Zomergasten minutieus voorbereid!! En hij heeft voor de uitzending meneer de Jong weten te overtuigen van het feit dat hij absoluut onvoorbereid zou zijn. En iedereen snapt dat! Behalve meneer de interviewert! Wouter Bos had meneer de jong bij zijn in zijn slap hangende oude-mannen-zak ballen en hield deze de hele uitzending losjes in zijn hand. Slechts één keer was het voor Wouter Bos nodig even te knijpen, dat was op de vraag of hij gelovig is. Verder lamlulde Wilfried de Jong vrolijk, wat zeg ik, gretig met de grote meneer Bos, tegen wie hij Wouter mag zeggen, mee.
Hoe irritant dan de ‘ehhhs’ en het grijpen naar het hoofd gebaartje van Wilfried de Jong dan wordt merkte ik gisteren. ‘Ehhhh’, omdat je na moet denken over de volgende ik-herhaal-het-nog-maar-even-een-keertje-vraag?? Naar je hoofd grijpen?? Waarom? Wat is er zo ingewikkeld? Of vroeg zelfs Wilfried de Jong zich gisteravond een aantal keren af hoe hij in hemelsnaam nu weer moest voorkomen dat hij de grote meneer Bos, tegen wie Wilfried – u begrijpt nu wel waarom – Wouter mag zeggen, een vervelende, confronterende of uitdagende vraag zou stellen?

Eehh, zeg Quest, die andere afleveringen, dat was toch ook Wilfried de Jong?
Jawel, maar toen was de gast of interessanter of de inhoud van het gesprek minder afhankelijk van de vragen van Wilfried de Jong.

Wakker worden!!

koningslied

Word eens wakker welvaartschaap
lees eens wat anders dan je grote koppen krant
kijk eens wat verder dan het weer en filenieuws
er is meer te zien dan Wakker Nederland

Natuurlijk zie je Boston
een hardloper wordt doodloper zonder benen
maar is het je niet opgevallen
dat daarmee Syrië van de aarde is verdwenen

Veeg de stront eens uit je ogen
en zie onze kamerleden blozend handjes geven
na een toneelstuk van ruim 13 uur
niet rouwen maar vertrouwen in Fred Teeven

Waarom ben jij niet in staat van verwarring
over de oproep om vooral te kopen deze week
terwijl zo kort geleden het land alleen gered was
bij extra aflossing van de hypotheek

Hebben zij jouw onrust werkelijk kunenn sussen
met een zogenaamd sociaal akkoord
en wil je verder van niets weten
omdat het je zoete droombeelden verstoort

Herken je nog wel iets van je oude idealen
wanneer je ‘s morgens voor de spiegel staat
of kijk je liever niet meer in je eigen ogen
en hoop je dat het allemaal vanzelf wel overgaat

Word eens wakker Nederland
met je Willem Alexander en je kroningslied
de platte eenheidsworst van SBS
en de waarheid die de Telegraaf je biedt

De toegangskaarten voor Haren kwamen niet van Facebook

Toen het ‘FacebookFeest’ in Haren gisteren zelfs een prominent onderwerp in Man Bijt Hond bleek te zijn wist ik het zeker: Haren is reddeloos verloren.
Het begon allemaal maar als een lulligheidje. Een meisje van vijftien maakt een foutje en nodigt de hele wereld uit voor haar feestje. Duizenden ‘vrienden’ gaven aan graag van de uitnodiging gebruik te maken.
Big deal.
Storm, glas en water.

Als Facebook gebruiker ontvang je iedere dag uitnodigingen. Via Facebook word je dagelijks opgeroepen om ergens heen te gaan. Sterker, als ik op alle uitnodigingen die ik ontvang via social media als Facebook in zou gaan had ik er meer dan een dagtaak bij.
Er zijn evenementen die worden geïnitieerd via Facebook waar duizenden vrienden enthousiast op reageren en waar uiteindelijk nog geen tien man op af komt. Zie bijvoorbeeld de actie tegen hoofddoeken en het protest tegen het slechte weer.

Wat maakt dan het verschil? Waarom zeggen mensen wel dat zij tegen het slechte weer gaan protesteren, en doen zij het niet? En waarom gaan mensen wel echt naar een niet bestaand feest in Haren (of all places)?
De media!
Haren werd niet alleen een social media hype, ook de oude media sprong er bovenop. De ‘pers’ van radio en televisie was geland in Haren. Lang voor er nog maar één Facebook vriend in de hele provincie Groningen te vinden was zette de pers Haren op de uitgaanskaart. Tot en met de BBC aan toe, begreep ik.
In Haren gaat het gebeuren, klonk het.
Haren is the place to be, luidde de boodschap.
Iedereen komt naar Haren!! Schreeuwde de verslaggevers.
En zo geschiedde.

En natuurlijk moeten al die klootzakken die het dorp Haren vernielden aangepakt worden.

Maar als ik burgemeester was dan ging nu reeds op zoek naar een wet of een verordening die het mij mogelijk maakt om in dit soort situaties iedereen met een perskaart tot op een kilometer of 20 van mijn gemeentegrens te houden.
Want de uitnodiging stond dan wel op Facebook, de media deelde uiteindelijk de toegangskaarten uit.

Oerlemans houdt De Erfenis in de kast

De eerste serie ligt al klaar. Toch zal volgens een insider bij Eyeworks, het productiebedrijf van Reinout Oerlemans, de eerste aflevering van ‘De Erfenis’ dit jaar niet op de Nederlandse televisie te zien zijn.
Heeft Oerlemans na de kritiek op ‘24 Uur tussen leven en dood‘ en het afblazen van de ‘Pleegkindshow‘ van John de Mol last van slappe knieën?

Wat is ‘De Erfenis’?
De Erfenis is een realityshow die draait om hebberigheid en egoïsme, het format is als volgt:
Stel, een door familie totaal genegeerde en zelfs gehate terminale bejaarde wint 10 miljoen in een loterij.
Wat gebeurt er wanneer de familie hier lucht van krijgt?
In het woninkje van de nu heel welvarende bejaarde is het ineens een komen en gaan van familie en ‘vrienden’. Iedereen weet dat opa of oma nog geen maand meer te leven heeft.
De grote vraag is uiteraard: wie lukt het om de erfenis van 10 miljoen in de wacht te slepen?

Het woninkje is volgehangen met verborgen camera’s. In de woonkamer, in de keuken, op het toilet, op het binnenplaatsje en zelfs in het kleine schuurtje. Niets ontsnapt aan het oog van de camera.
Maar niet alleen in de woning wordt gefilmd. Ook worden alle familieleden en vrienden die zich aandienen 24 uur per dag gevolgd. En om het nog spannender te maken worden familie en vrienden stelselmatig onder druk gezet.
Er vallen onverwachtse aanslagen op de mat, er dreigt verlies van werk en er dienen zich ‘once in a lifetime’ kansen aan. Kansen die wel een investering vragen uiteraard.

Het terminale oudje weet overigens van niets. Alles gebeurt achter haar rug om. Om te garanderen dat er geen roet in het eten gegooid wordt is bewust voor een dementerend oudje gekozen. Haar financiele bewindvoerder is een medewerker van Eyeworks.
Uiteindelijk bepaald een jury van bekende Nederlanders wie er met De Erfenis vandoor gaat.
De winnaar is niet per se degene die zichzelf het best bij het oudje als potentiële erfgenaam weet te presenteren, met het zwartmaken en saboteren van de andere kandidaten vallen ook heel veel punten te verdienen.

Waarom gaat ‘De Erfenis’ niet door?
De insider: “De realiteit overtrof de verwachtingen in die mate dat de angst reëel is dat de banden na uitzending zullen moeten worden afgestaan aan justitie. De conclusie is getrokken dat Nederland nog niet rijp is voor ‘De Erfenis’ Jammer hoor, het is fantastische televisie!”