Tag: taart

Roomboter-Chocoladecake

1 november 2011 / / Geen reacties


[tabgroup tab1=”Bereidingswijze” tab2=”Ingrediënten”]
[tab]
Soms heb ik ineens trek in wat lekkers. Sinds ik beter op mijn eetpatroon let, meer beweeg en minder weeg heb ik dat vaker. Echte, lekkere trek. Niet zin om wat in je mond te stoppen, maar hele gerichte lekkere trek. Honger in een verse roomboter-chocoladecake bijvoorbeeld.
Gelukkig heb ik de ingrediënten voor een cake altijd wel in huis.
En moeilijk te maken is hij niet.

Ga als volgt te werk:
Laat de roomboter op kamertemperatuur komen. Voeg er de suiker en vanille aan toe en roeren maar. Een mixer of keukenmachine kan goed helpen hier. Roer, klop en draai tot de suiker gesmolten is.
Voeg onder voortdurend kloppen de eieren 1 voor 1 toe.
Eitje tikken, roeren, eitje tikken, roeren. geduld en uithoudingsvermogen of een goede mixer heb je dus nodig.

Zeef het zelfrijzend bakmeel (dat is bloem met bakpoeder mensen) en spatel dat door het beslag. Probeer er nog wat extra lucht in te slaan, da’s lekker.

Vermorzel de chocolade in een keukenmachine of met een mes.
Spatel door het beslag heen.
Verwarm de oven op 150 graden en doe het beslag in een ingevette cakevorm.
Laat ongeveer anderhalf uur bakken.

Als extra verrassing is de rasp + het sap van een limoen er door mengen erg lekker!!
[/tab]
[tab]

  • 250 gram boter
  • 250 gram zelfrijzend bakmeel
  • 5 eieren (of 4 hele grote)
  • 250 gram suiker
  • merg van 1 vanillestokje
  • snufje zout
  • 200 gram pure chocolade

[/tab]
[/tabgroup]

Captain’s Cheese

27 februari 2011 / / Geen reacties

Voor u begint leest u dit blog van Rob Captijn (@rcaptijn). Alles wat daar al in wordt besproken hoef ik dan niet nogmaals te doen.
Ik maakte deze kaastaart ook, maar wel even anders.

Wat ik anders deed?
Ik maakte in de eerste plaats een bakseltje van 2 grote uien aan ringen, gesneden tenen knoflook, een fijn gesneden pepertje, een bakje grof verkruimelde walnoten en wat geroosterde paprika.
dat ziet er dus zo uit:

Wat ik ook anders gedaan heb is de bodem. Rob schrijft: ‘Leg op het bladerdeeg de tweede cirkel bakpapier en stort daarop de gedroogde peulvruchten of van die speciale blindbak korrels.‘
Dat deed ik niet. Ik bakte het bladerdeeg zo. ‘As is’. Dat geeft wat instorting aan de randen en wat verhogingen in het midden – het bladerdeeg wordt immers niet geremd – maar dat leek me nu juist zo leuk. Luchtig, anders.

De vulling is gemaakt volgens Rob’s recept met de volgende kazen:
Een grote punt (150 gram) Roche Baron
Een hele Specialité de Loire (250 gram)
Zwitserse Emmentaler (200 gram)
Old Amsterdam (200 gram)

Na het bakken van de bodem de ui-walnoot-paprika vulling op de bodem storten, dan de gesmolten kaas-bechamel er in en wegzetten om af te laten koelen.
In de vorm ziet hij er zo uit:

U wilt weten hoe hij smaakt?
Het is alsof een engeltje over je tong fietst.
Met iemand achterop, maar daar wen je maar aan.

Tarte Limon (Zenzero Capitano!)

7 februari 2011 / / Geen reacties

Deze taart heeft als basis dit heerlijke verhaal van Rob Captein.
De avond voor ik er aan begon lag ik in bed een beetje na te denken over de dag die komen zou. Veel keukenwerk, heerlijk. Taartje maken, vlees braden en een (vegetarische) maaltijd maken met mijn oudste dochter.
Voor ik met al dat bakken en braden begin, eerst de taart, dacht ik bij mijzelf en …

Ahoi!! Ahoi!! Land in zicht!! We gaan het redden mannen, we gaan het verdomme redden!! De stem van Captein Rob klonk boven het rollen van de golven, het gieren van de wind en het kraken van het schip uit. Ik zag niets dan grijze striemen in een dodelijke haast door de gitzwarte nacht tieren. Het schip klom opnieuw omhoog, leek achterover te vallen en knalde vervolgens met gruwelijk gekraak terug op het genadeloze water. Golven sloegen over het dek en sleurde mijn benen, als ware het verse wilgentwijgjes, onder mijn lichaam vandaan. Ik viel, mijn hoofd raakte een krat, ik voelde kou maar het deerde mij niet eens meer.
Geen pijn, geen beweging.
Rust.
‘Capitano!! Capitano!! Zenzero, Capitano!!’, hoorde ik een stem in de verte roepen.
Daarna gleed ik weg.

Goed, een taartje maken dus.
Nu moet u weten: ik kook, vrouw Quest doet de boodschappen. Ik schreef dus op een briefje ‘biscuit’, maar mijn handschrift is belabberd. En dus stond er een kast vol beschuit.
Ai, ai. Zondag in wereldstad Burgwerd. Rondje langs de buren dan maar. Behalve 3x een aanbod voor een rol beschuit, geen succes.

Wat nu?
In de kast een rol ‘Sprinkels’ (of zoiets). Dat is biscuit met een laagje chocolade en besprenkeld met suiker. Hoppa, hele rol in de shredder.
De taart was een succes, hij ging helemaal op.
De bodem was te dik (een gewone rol biscuit is blijkbaar aanmerkelijk kleiner dan een mega rol Sprinkels), de smaak van gember te diep weggezakt in de chocolade en de suiker maar, de smaak en de textuur van de vulling is heel bijzonder. Heel erg lekker ook.
(Ik heb overigens wat citroenrasp over de taart gestrooid.)

Het heeft mij op een idee gebracht.
Ik ga een taart maken van een ronde, doorgesneden cake. Met deze vulling in het midden. Om te voorkomen dat de vulling ‘in de cake sopt’ ga ik een beschermlaagje maken. Van iets met gember en gembersiroop.
Zenzero, Capitano!