Tag: liefde

Stil In Huis

stil-in-huis

‘t Is stil in huis
alle gasten zijn verdwenen
terwijl in morgenstond
de kater komt
loopt zelfs poes hier op haar tenen
maar, godzijdank, er is nog drank

‘t Is heel stil in huis
Regen zie ik door de ruiten
vanachter een half gesloten doek
waar ik naar zoek
kan ik maar niet besluiten
maar, godzijdank, er is nog drank

‘t Is zo stil in huis
zelfs geen echo meer van foute woorden
alles wat ik ook probeerde
en jij op reageerde
jaloezie die liefde bruut vermoordde
maar, godzijdank, er is nog drank

Ik hoor je adem niet, waar ik ook luister
Ik godverdom me jankend door de nacht
Ik schreeuw je naam terwijl ik fluister
Kom je terug als ik heb nagedacht

Ik ren de straat op en weer terug
Omdat ik dacht dat ik je zag
Starend lig ik op mijn rug
Aan de kant waar jij ooit lag

‘t Is zo stil in huis
veel te stil om van te leven
alles wat ooit van ons samen was
de dans, de troep, het glas
Geen droge traan heb ik te geven
maar, godzijdank, er is nog drank

Ik hoor je adem niet, waar ik ook luister
Ik godverdom me jankend door de nacht
Ik schreeuw je naam terwijl ik fluister
Wat had je anders dan verwacht

Bea en Alex evalueren de troonrede

bea-alex

“Maar moeder, het is 2013! Het land is in crisis!”
“Wij horen daar boven te staan, punt”
“Nee, niks ‘punt’ moeder! U kunt het gewoon niet hebben!”
“Puh, jongen, crisis? CRISIS? In mijn tijd, toen had je pas crisis! Mag ik je even herinneren aan 30 april 1980??”
“Nee hè, daar gaan we weer!”
“Ja, daar gaan we weer ja. Heb je mij ‘melodieus’ horen wauwelen? Nee! Heb je mij ’emotie’ zien tonen? Nee! Ik stond daar boven. Altijd!”
“Hè, godverdomme moeder!”
“Dat bedoel ik nou! En iedereen maar zeggen dat jij er klaar voor bent! Toe moeder, ach moeder, ik kan het wel moeder, ik ben er klaar voor moeder!! En ondertussen zit meneer aan tafel als een ordinaire aandelenhandelaar te vloeken! Ga je mond spoelen!!”
“Nee, ik ga helemaal mijn mond niet spoelen moeder! Ik zeg verdomme godverdomme wanneer ik dat wil! Het is mijn huis, godverdomme! Het is mijn tuin godverdomme en het is MIJN koninkrijk GODVERDOMME!!!”
“ALEX!!!”
“GODVER DE GODVER DE GODVERDOMME!!!!”
“Alex, je neemt nu een oxazepam en je gaat naar je kamer!”
“Houdt u bek moeder! Het was de beste troonrede EVER!!!”
“Alex, ga zitten en kalmeer!!!”
“U kunt mij niet meer commanderen moeder!”
“Alex!!!!!!”
*klets*
“Auuuuwwww!!!”

Nee, natuurlijk heeft onze Beatrix haar jukbeen-breuk zo niet opgelopen. Zij niet.
Maar voor alle mensen die wel echte klappen krijgen: 0900 – 126 26 26

Echte Mannen Tranen

Christ

Sommige mannen kunnen het: huilen. Ik ken mannen die wanneer zij emotioneel worden gewoon tranen plengen. Van vreugde of verdriet maakt niet uit. Ze huilen dikke tranen. Gewoon, onder het praten door. Mannelijk huilen. Dus niet snotteren en snuiven, snikken en stotteren; gewoon door-lullen en ondertussen tranen laten stromen. Ik wou dat ik dat kon. Tranen van gevoel, biggelend over m’n smoel. Zoiets. Ik kan het niet, en daarom huil ik niet. Ik ben bang dat wanneer ik ga huilen ‘en plein public’ mensen zullen zien dat ik uit elkaar val. Dat ik ontroostbaar ben, dat de hoeveelheid tranen die mij achter de ogen branden gelijk staat aan de druk die Lake Mead uitoefent op de Hoover Dam. Dus huil ik niet in het openbaar. Niet wanneer ik iets heel ergs meemaak, maar ook niet van geluk. Ik slik, prop en verman mij tot ik er in stik zeg maar. Op de begrafenis van mijn oma sprak ik mijn woorden zin voor zin uit, met lange tussenpauzes. Die pauzes had ik nodig om mijn tranen terug te slikken. Niet dat ik bang ben dat iemand mijn verdriet ziet trouwens. Ik ben gewoon bang dat ik mijzelf verlies en niet meer verder kan spreken zonder enorme uithalen, snikken, snotters en boehoe’s. Randverschijnselen die verhinderen dat je door kunt gaan met wat je aan het doen was: je verhaal vertellen. Ik bewonder dat, als mannen dat kunnen. Gewoon, blijven lullen en ondertussen de sluizen open. Vrouwen bewonder ik hierom veel minder. Vrouwen kunnen altijd hun verhaal in tranen doen. Sterker, wanneer een vrouw bij een emotioneel verhaal geen tranen heeft worden wij mannen achterdochtig. Dan is het vals, gespeeld of minimaal minder erg dan de woorden impliceren.
Het is trouwens een soort van handicap aan het worden, dat niet in het openbaar kunnen huilen van mij. Hoe ouder ik namelijk word, hoe sneller ik tot tranen toe geroerd lijk te worden. Een tekenfilm, een foto, een pasgeboren lammetje of een mooi, droevig liedje op de radio; ik slik wat af. Maar misschien is het ook wel beter zo. Ik huil wel wanneer ik een rondje loop met de honden. Al dat publiekelijke gejank schept maar verplichtingen. Is het niet bij jezelf, dan is het wel bij de getuigen van jouw tranen.
“Gaat het wel weer een beetje jongen?”
“Hier, kom even knuffelen!”
“Geeft niks hoor kerel, echte mannen huilen ook!”
“Heel goed van je hoor, dat je je gevoel durft te laten zien!”
Van dat soort praat knapt deze man niet op maar krijgt hij schimmel tussen z’n tenen.

Als Mijn Kind Zo Blij

dolfijnen

Het begon al met de verplichte ‘class’ die aan het gebeuren vooraf ging. De jonge vrouw die ons les gaf straalde van plezier en blijdschap. Werkelijk. Zij vertelde het doel van de hele onderneming: bewustwording. En ik geloofde haar. Dit voelde goed. Zelfs hier in Amerika geloofde ik in het hogere doel dat hier bij Dolphins Plus wordt nagestreeft. Zij vertelde over verantwoord omgaan met de natuur, het belang van verantwoord gevangen vis, het gevaar van al ons (plastic) afval. Er kwam een verhaal over de anatomie en het sociale leven van dolfijnen, er werd verteld over de individuele karaktereigenschappen en leeftijd en sekse van iedere dolfijn. Het enthousiasme van de ‘teacher’ was aanstekelijk.
Drie kwartier later stapten de kinderen Quest in het water. Wat ik het half uur dat volgde zag was niet gewoon prachtig, het was onbeschrijfelijk mooi. Echt, ik kan niet op papier zetten hoe intens gelukkig en blij mijn kinderen daar in het water lagen. Ze kregen zoenen, handjes en de dolfijnen lagen relaxed op hun rug om hun buik te laten kietelen. Ze werden voortgeduwd en mochten zich laten voorttrekken door de dieren. Dolfijnen die door een ring springen die je kind vast houdt. De trainer aan de kant had dezelfde aanstekelijke blijheid als de vrouw waarvan we les kregen. Geen enkel moment dat ik ook maar het idee had dat er iets gebeurde waar die dieren geen zin in hadden. Ik ben zelf niet in het water geweest maar dat vind ik niet erg. Geen dolfijn had mij dat kunnen geven wat ik kreeg toen ik mijn kinderen daar in het water zag. Ik heb mij zelden zo onbevangen blij gevoeld. Als mijn kind zo blij.

Highway 75, South

onderweg

De weg is hier oneindig
en leidt ons altijd maar naar meer
En al wat je nalaat
zijn voetstappen in zand
Weg van wat je kent, weg van wie je lief is
en weg van weer een dag
Want niets is meer dan een golfslag
aan de vloedlijn van het strand

Reis dus met me mee
want er is geen weg terug
Van deze dag naar morgen
en alle dagen na vandaag
Zonder koffers, zonder kaart
maar met een rugtas vol geluk
En waarheen we gaan is nooit het antwoord
maar blijft altijd de vraag

En kilometers worden mijlen
en vlaggen worden vaandels
En letters worden uitgesproken
als ware zij het heilig woord
Iedereen voor zich, maar wij
wij reizen samen
Mijn hand in jouw hand
en dit door god verlaten oord

Ik hoor de roep
van alles wat nog voor ons ligt
Ik kijk naar jou en voel mijn tranen van geluk
en van verdriet
Het verlangen naar verder
het zoeken naar de weg terug
Maar dit moment, juist dit moment
dit moment, vergeet dat niet

Want hier en nu zijn wij
veel dieper dan de zee
Veel hoger dan de grootste meeuw
ooit vliegen wil
Terwijl de eindeloze vlakte
alsmaar vlakker wordt
Zet ons geluk de tijd
heel even stil

En kilometers worden mijlen
en vlaggen worden vaandels
En letters worden uitgesproken
als ware zij het heilig woord
Iedereen voor zich, maar wij
wij reizen samen
Mijn hand in jouw hand
en dit door god verlaten oord

En zijn we moe van alle dagen
en wil je niet meer onderweg
Dan laten wij al onze nachten achter
op onze allerlaatste reis
Timmer ik een hut, alleen voor ons
op de mooiste plek op aarde
En sterven wij, samen
in ons eigen paradijs

Kom reis met mij
Vervolg de reis
Samen met mij
Helemaal tot aan
Het einde