– Slaap je al?
– Mwnee.
– Wil je al slapen?
– Niet als iets me wakker houdt.
– Zal ik jou wakker houden?
– Hmmm.
– Voel je mij?
– Ja, hihi, wat is dat nou weer?
– Dat is mijn verlangen.
– Oh jee.
– Ja, weet je wat dat verlangen mij zegt?
– Nou?
– De mooiste vrouw ligt naast mij.
– Wat nog meer?
– De liefste.
– En?
– De lekkerste?
– Is dat alles?
– Nee, maar de rest is misschien niet zo netjes.
– Ga door.
– De geilste, dat ben jij. Weet je dat wel?
– Hmmm, ja.
– Voel je hoe heet ik ben?
– Jaaa…
– Wil je me?
– Jaa..
– Nu?
– Jaaaa…
– Zeg het dan?
– Ik wil je!
– Wat?
– Pak me! Ik wil je! Maak me vol, kom bij me!
– Hier!
– Ahh…
– Ahhh.. Ik word zo geil van jou Karin!
– KARIN?
**
Tag: erotiek
Histoire d’O
Sentiment staat hier onder andere omschreven als ‘Bespottelijke gevoeligheid’. Ik wilde dit stukje beginnen met ‘Ik weet niet wat voor een sentiment het is, maar vandaag moet ik ineens terugdenken aan Histoire d’O, een film uit 1975.’
Maar ja, je gaat jezelf toch niet te kijk zetten als verkerend in een bui van ‘bespottelijke gevoeligheid’?
Nee, dat dacht ik ook niet.
Of ben ik wel degelijk bespottelijk gevoelig?
Iemand – ik zal de naam niet noemen omdat het @vanPruikem was – kwam vandaag ineens met Deborah Shelton op de proppen. Of ik, net als hij, ook zo verliefd op haar was in 1984 (Deborah Shelton speelde toen in de film Body Double). Nou, dat was ik niet maar ik moest wel ineens terugdenken aan Histoire d’O. En ‘Help de dokter verzuipt’ en ‘Turks Fruit’ trouwens.
Een culturele bui?
Welnee.
Allemaal seks.
Corinne Clery, Willeke van Ammelrooy en Monique van de Ven.
Histoire d’O zag ik als puber van een jaar of 17 denk ik. Ik had al verkering, deed het ook. Porno zag ik niet. Ik geloof dat de eerste blote borst rond die tijd net op televisie te zien was geweest. O ja, ik zag wel eens een porno blaadje. De Chick of Candy. Niet dat je die kocht, maar die vond je wel eens. In bosjes, in de bouw, een auto op de sloop of achtergelaten op een visstek.
Ik zag dus in de bioscoop Histoire d’O. En ik kan me van de film niet zo heel veel meer herinneren. Behalve de verwarring in mijn hoofd en de brand in mijn kruis. Erotiek en pijn, ik kende dat niet.
Na de film snel op de brommer naar haar huis. In de schuur, elkaar nemen.
Blussen, was het meer.
En nu? Ach. Ik moest vandaag dus aan die film denken.
Maar ik hoef hem niet te zien. Omdat dat gaat tegenvallen.
Omdat het sentiment dan slechts over de vervlogen ‘bespottelijke gevoeligheid’ van een jonge, puberale jongeman blijkt te gaan.
Ik hou het maar bij een paar plaatjes.
