Tag: crisis

Niet was, niet wordt, maar IS!

ISLAM-werelddominantie

Gisteren keek ik naar ‘Andere Tijden‘, de aflevering ging over de ‘Schitterende hoogmoed in de jaren ’90’. In een van de fragmenten doet Pim Fortuyn de voorspelling dat het politieke beleid een voedingsbodem is voor fundamentalisme en radicalisering. De uitzending eindigt met de aanslagen op de Twin Towers. De wereld zou hierna – zo wist iedereen – nooit meer hetzelfde zijn.
Vanmorgen lees ik in de Volkskrant dat middels een videotestament bevestigd is dat de 19 jarige Limburger Abu Abdullah al-Hollandi zichzelf en een stuk of 20 anderen heeft opgeblazen. Voor Allah, voor het Kalifaat.

In Nieuwsuur afgelopen week waarschuwde de Duitse journalist Jürgen Todenhöfer, na tien dagen bij IS ‘te gast’ te zijn geweest dat hij IS ziet als ‘het grootste gevaar voor de wereldvrede’. Volgens Todenhöfer is het Kalifaat een redelijk functionerende staat, beschikken zij over grote sommen geld en zou IS van plan zijn honderden miljoenen mensen uit te roeien. Een andere quote: ‘Als IS zijn plannen doorzet, wordt het erger dan Stalin, Hitler, Pol Pot en Mao samen.’

Ik zal niet beweren veel verstand te hebben van politiek. Ik heb er zelfs een beetje een hekel aan. In Nederland heeft in mijn ogen politiek al heel lang niets meer met het verwezenlijken van politieke idealen en overtuiging te maken. Politici zeggen het liefst niets wat ook maar enigszins ruikt naar een mening. Of het moet een mening zijn waarvan kan worden aangenomen dat iedereen hem deelt en die zo algemeen is dat je er geen ruk mee kunt. Om te kunnen voorspellen wat politieke partijen of politici van iets vinden hoef je de partij of politicus niet te kennen. Je moet alleen weten of ze in de regering, of in de oppositiebanken zitten. Ik ben ook van mening dat er maar heel weinig mensen in Nederland zijn die wel verstand van politiek, politieke programma’s en de kwaliteiten van politici hebben. Je ziet, hoort en leest deze mensen in de media en zij lullen over de Haagse verwikkelingen alsof zij een spannend boek recenseren. En je weet: boeken leest niemand meer. Bekijk een willekeurig nieuwsbericht op Internet en blader vooral eens door de ‘reaguursels’.
De gemiddelde Nederlander is politiek analfabeet en als hij al stemt, doet hij dat meer met zijn onderbuik en portemonnee dan met zijn verstand.

Dat we geen verstand hebben van politiek, en nauwelijks betrokken zijn bij politiek anders dan wanneer we direct in onze portemonnee of in onze veiligheid geraakt worden helpt uiteraard niet om problemen op mondiale schaal effectief tegemoet te treden. Er zijn hele volksstammen in dit land die denken dat het probleem van Nederlandse Jihad strijders die richting Syrië trekken oplost door hen te laten gaan en hen het paspoort af te pakken zodat zij vooral nooit mer terug kunnen komen. Laat die gasten elkaar daar in Moslimland maar lekker afmaken!

Mijn verstand weet het niet. Echt niet. Ik heb geen oplossing voor het gevaar van IS die ik met argumenten kan onderbouwen. Mijn gevoel echter zegt dat we na 70 jaar zonder oorlog in dit land opnieuw onderweg zijn naar een oorlog die de wereld in brand zal zetten. We rollen van de ene economische crisis in de andere, de sociale ongelijkheid neemt toe. We roepen ach en wee voor de teevee bij de volgende onthoofding, zelfmoordaanslag, massamoord of genocide. We hebben ‘Europa’ omdat ‘mensen die dezelfde munt voeren niet met elkaar in oorlog gaan’ (Merkel). Ik ben helemaal niet bang voor een oorlog tussen Europese landen, ik wordt veel angstiger van de intense haat, de minachting, het fanatisme en de opofferingsbereidheid in de ogen van jonge IS strijders.

Het is Mao, Hitler, Pol Pot, Stalin, Hirohito en anderen in het recente verleden gelukt om met volkomen idiote ideologieën volgelingen aan te zetten tot massamoord op onbevattelijke schaal. Wij, Nederlanders, lijken te denken dat dit ONS niet meer zal gebeuren.

Ik denk dat de dreiging op een nieuwe mondiale oorlog – dit keer met het Kalifaat in plaats van het Duizend Jarige Rijk als Heilig Doel – geen gevaar was, of een gevaar wordt.

Dat gevaar IS.

O ja. En als die Jihadisten uit ooit naar Nederland (terug)komen dan doen zij dat dus zonder paspoort.

De Natte Sigaar Uit De Eigen Doos der PVDA

sigaar

Een simpel commercieel gegeven: een onderneming levert een product of een dienst, de afnemer betaalt een prijs die maakt dat de ondernemer winst op zijn product of dienst maakt.

Het kan heel veel ingewikkelder natuurlijk, dan heet het ‘economie’. De onderneming maakt op haar diensten of producten een marge waar, na aftrek van heel veel kosten, een netto winst van overblijft. Die winst moet ‘gezond’ zijn, anders ben je niet interessant voor de bank, voor investeerders, voor aandeelhouders, personeel en klanten. Ja, lieve rode leesvriendjes, ook klanten met verstand willen dat de leverancier een gezonde winst maakt. Dat heeft met continuïteit te maken. De onderneming zal er alles aan (moeten) doen om die gezonde winst te behalen en te behouden. Zo werkt dat in ons westerse systeem. Daar hebben wij met z’n allen voor gekozen.

Vanmorgen werd op het NOS Journaal en het RTL 4 Nieuws breed uitgemeten over het feit dat de PVDA een meerderheid heeft gevonden om ‘ergernis nummer 1’ (??) uit te bannen. We gaan per minuut betalen in parkeer garages. Ja, ja mensen. Per minuut. Niet per dag, dagdeel, uur of kwartier, nee: PER MINUUT!!!! Want, zo wordt uitgelegd, nu betaalt het arme, brave stemvee gemiddeld wel 40% te veel. Schandelijk, bizar, oneerlijk, verwerpelijk, krankzinnig, afschuwelijk, willekeurig en verachtelijk. Dit kan niet, in een rechtstaat. Je betaalt voor wat je gebruikt. Godverdomme. En de PVDA, de Partij Van Alle werkeloze Arbeiders gaat deze kronkel rechtbuigen.

Even terug naar de simpele economische wet die stelt dat een onderneming een gezonde winst wil, zal en moet maken om als onderneming te overleven (in een crisis bijvoorbeeld). Als de gemiddelde parkeerder 40% teveel betaalt voor het stallen van zijn auto dat gaat deze maatregel de parkeergarage als onderneming dus 40% omzet schelen. Wat dat betekent voor de winst laat zich raden. Ik zou wel eens willen weten hoe de briljante koppen van de PVDA de parkeertoekomst zien. Hebben zij visioenen van jubelende automobilisten die huilend van dankbaarheid de parkeergarage uitrijden op weg naar het aanvragen van het lidmaatschap der PVDA? Of zouden er ook mensen rondlopen die zich realiseren dat dit betekent dat de parkeertarieven omhoog gaan? (Persoonlijk schat ik met een procent of 40.) En als een tarievenverhoging wordt tegengehouden door een wet of maatregel gaan straks de parkeergarages failliet. Worden nieuwe parkeergarages niet afgebouwd. Worden plannen voor het ontwikkelen van parkeergarages in een diepe lade gestopt.

Dit is een sigaar uit eigen doos. En niet eens eentje die je op kunt roken, want hij is zeiknat van de regen.

Oh ja. en dat onze regering volgens een Nobel prijswinnende econoom dit land he-le-maal kapot bezuinigd, hoef ik je niet te vertellen, dat lees je op Geen Stijl.

Ondertussen kun je het water horen komen

tsunami

Mocht je zorgen hebben over de gevolgen van de huidige economische crisis neem dan van mij aan dat het ergste nog moet komen. De verzorgingsstaat zoals we die kennen wordt langzaam maar zeker uitgekleed. De gevolgen, zo is mijn overtuiging, ervaren wij nog niet in de volle omvang. Meer belastingen, minder voorzieningen, minder koopkracht en minder tijd als je ziek wordt of zonder werk komt te zitten.
Ik weet niet hoe het met jou is, maar mijn hypotheek is inmiddels een stuk meer waard dan mijn huis.

Wij in huize Quest zijn boffertjes. Allebei een baan, allebei gezond en geen (onvolwassen) kinderen met een beperking of handicap. Ook onze ouders kunnen in hun eigen behoeften voorzien. Onze oudste zal over een jaar of 2 gaan studeren, en gelukkig hebben we daar geld voor vastgelegd. We hebben een goed huwelijk, dus we hoeven niet te scheiden. Dat kan ook helemaal niet. Financieel.

Als je er goed naar kijkt mag er eigenlijk niets gebeuren wat de huidige situatie in gevaar brengt. Niet ziek worden, niet werkeloos raken, geen ruzie krijgen en de auto moet nog minstens een jaar mee.
We zijn boffertjes, en het geluk mag ons niet in de steek raken.

Ons geluk staat onder druk. Het afbreken van de verzorgingsstaat heeft niet alleen directe gevolgen in de vorm van bezuinigingen en het uitkleden van voorzieningen. Als de crisis een aardbeving op de oceaanbodem is, dan zijn bezuinigingen de aardschokken. De echte ramp in de vorm van een tsunami moet nog komen. Na de bezuinigingen, het afbreken van de voorzieningen en het verhogen van de belastingen worden we overspoelt door een tsunami van angst. Een tsunami die het land intrekt en op de weg terug begrippen als solidariteit en redelijkheid meesleurt en verzuipt in onze Noordzee.

We stemmen niet meer PVDA, CDA of D66. We stemmen zelfs geen VVD. We stemmen op polariserende partijen. We stemmen op de PVV, omdat het de schuld van de Islam is. We stemmen op 50+, omdat wij ouderen er altijd hard voor gewerkt hebben en dus recht hebben op welvaart. We stemmen niet uit overtuiging, maar uit angst. We stemmen niet meer voor een ideaal, maar tegen de bedreigingen van de eigen specifieke belangen.

En ondertussen wordt het beetje vertrouwen dat we nog hebben in ons systeem iedere dag verder beschadigd. Volgens de staatsbank ABN is € 1,35 miljoen per jaar volkomen onvoldoende om een goede manager te vinden. Diezelfde ABN heeft 54 dochterondernemingen in belastingparadijzen. Niet zoveel als Shell (85), maar toch.
In Tegenlicht was de afgelopen week te zien hoe grote multinationals er voor zorgen dat zij nauwelijks belasting hoeven te betalen door gebruik te maken van allerlei schimmige constructies en belastingparadijzen. Tegelijkertijd worden scheepsladingen van uw en mijn geld worden richting Cyprus (ook een belastingparadijs) gebracht.

Alles wat groot is ruikt zo langzamerhand naar verrot. Grote multinationales, grote banken, grote organisaties en grote politieke, economische en financiële systemen.
Dus groeien multinationals groter, blijft de macht bij de banken, storten we miljarden in bodemloze putten, fuseren we de gemeenten, bouwen we aan super-provincies en steken we de loftrompet over Europa.
Alles wordt groter, alles behalve het individu.

Ondertussen kun je het water horen komen.