Categorie: Internet

Let’s send somebody a Twixmas Card! [PLS read and RT]

Note! If you scroll down you will find translations in Spanish, German, French and English.

Beste lezer,

Ieder jaar sturen wij gewoontegetrouw tientallen kerstkaarten rond. En, daartegenover staan de tientallen kaarten die we ontvangen.
Allemaal lieve, positieve kaarten die ons al het goede toewensen.
Het is alleen een beetje jammer dat we eigenlijk alleen die mensen kaartjes sturen die wij kennen, die eigenlijk wel weten dat wij hen het beste wensen, hen aardig en lief vinden. Die ons ook allemaal een kaartje sturen.

Zou het nou niet ontzettend leuk zijn om Twitter in te zetten om het eens anders te doen?
Dit is mijn voorstel:
Iedereen die dit bericht leest, waar ook ter wereld, mag een suggestie achter laten via de comment sectie van dit blog (of een suggestie mailen naar berend.quest@gmail.com).
Omdat het erg lastig is om adressen achter te laten van particulieren vraag ik jullie om een adres te geven van een kinderhuis, bejaardenhuis, opvanghuis of welke andere instelling dan ook waar mensen verblijven van wie jij denkt dat zij best een kaartje kunnen gebruiken, al is het dan van een vreemde uit wellicht een ver land.

Ik zal zelf 20 kaarten schrijven en versturen en zal – dat is hopelijk nodig – aan mijn volgers vragen ook een kaartje te versturen naar een of meerdere adressen.

Het lijkt mij een heel erg leuke gedachte dat wij als Tweeps op deze manier een groot aantal mensen kunnen verblijden met een onverwachte kerstgroet.

Laat dus de naam van een instelling achter en retweet de boodschap!

Met hartelijke groet,
Berend Quest

Estimado lector,

Cada año, de buena costumbre, mandamos decenas de tarjetas de Navidad. Y recibimos en cambio también decenas de tarjetas de vuelta. Todas tarjetas cariñosas, positivas, deseandonos de todo lo mejor.
Solamente da un poco de pena que mandamos tarjetas a personas que ya conocemos, gente que ya sepa que les deseamos lo mejor, gente que estimamos y queremos. Gente que nos manden tarjetas también.
¿No sería una buena idéa usar Tuiter (Twitter) para variar esto un poco?

Este es mi propósito:
Cada persona que lea este mensaje, da igual de dónde viene, puede dejar un mensaje el la sección de comentarios (comment) de este blog,(o mandar una sugerencia a berend.quest@gmail.com)
Es un poco difícil dejar direcciones particulares, por eso os pido dejar la dirección de un centro de acogida infantil, un asilo de personas de tercera edad o cualquier otra institución o centro de acogida con gente del cual usted crea que le gustaría recibir encontrarse con una tajeta navideña, aunque sea de un desconocido de un país lejano.

Yo mismo escribiré y mandaré unos 20 tarjetas y pediré a mis seguidores (espero que sea necesario por la cantidad de direcciones) hacer lo mismo, es decir: mandar una tarjeta a una o más instituciones.

Me parece una idea estupenda que de esta forma podemos, como Tuiteros (Tweeps) alegrar la vida a una gran cantidad de personas con un saludo navideño inesperado.

Dejad el nombre de una institución y retweet (RT) el mensaje!

Un saludo cariñoso,
Berend Quest

Lieber Leser,
Jedes Jahr verschicken wir, so wie alle Jahre wieder, unzählige Weihnachtskarten. Und natürlich empfangen wir auch große Mengen Karten zurück.
Liebe, positive Karten die uns alles erdenklich Gute wünschen.
Eigentlich ist es aber sehr schade dass wir nur den Menschen Karten mit den besten Wünschen schicken die wir kennen, die also wissen dass wir ihnen das allerbeste wünschen, diese Menschen lieb und nett finden und die uns auch alle eine Karte zurück schicken.

Wäre es nicht viel schöner um mal was anderes zu probieren und diesmal Twitter zu gebrauchen?

Hier mein Vorschlag:

Alle die diesen Bericht lesen, wo immer Sie leben auf dieser Erde, kann eine Idee bei Kommentar hinterlassen (oder seine Idee mailen nach berend.quest@gmail.com ).
Weil es ja nicht grade erwünscht ist um Privatadressen zu hinterlassen, frage ich Sie um Adressen von Kinder-, Alters-, Obdachlosenheimen oder gleichartigen Einrichtungen wo Menschen wohnen die eine Weihnachtskarte sehr freuen würde. Es macht dabei gar nichts wenn die Karte in einer fremden Sprache geschrieben ist und aus einem weit entfernten Land kommt.

Ich werde selbst 20 Karten schreiben und verschicken und werde auch an meine Folger auf Twitter fragen auch Karten zu schicken nach den aufgegebenen Adressen.

Ich finde es eine schöner Idee dass wir als Tweeps auf diese Art und Weise eine große Zahl Menschen glücklich machen mit einem unerwarteten Weihnachtsgruß.

Hinterlassen Sie bitte den Namen und Adresse einer Einrichtung oder Heimes und bitte retweeten Sie diesen Bericht!

Herzlichen Gruß
Berend Quest

Dear reader,

Every year we send, in good tradition, several relatives and friends a Christmas postal card. And, in return we also receive a lot of cards. Positive, sweet and loving cards from people who wishes us all the best.
But, don’t you think it’s a bit predictable? We know from whom to expect a Christmas card and the people we send Christmas cards also expect us to send them a card.

Wouldn’t it be a great idea to use Twitter to help us to find some new people to send a Christmas card?
This is what I have in mind:
Anyone who reads this message, wherever he or she is, may leave a suggestion in the comment section of this website (or send me an e-mail at berend.quest@gmail.com).
Because leaving private addresses is not done, I ask you to leave the address of a shelter, an old folks home or any other institute that houses people that may welcome an unexpected Christmas card. People who can use some extra attention, or just a few nice words.
Even if these words come from somebody completely unknown, and from a country far away.

Personally I will send a maximum of 20 Christmas Cards. But, if necessary – and I do hope so – I will ask all of my followers on Twitter to send one or more Christmas cards also.

For us writing and sending a Christmas card to somebody takes a very small effort. Receiving a Christmas card though, can mean a lot.

So, leave the name and address where an unexpected Christmas card may be very welcome and I will do my best to make sure a Christmas card will be posted.
And, please retweet the message!

With kind regards,
Berend Quest

Cher lecteur,

Chaque année nous avons l’habitude d’envoyer des dizaines de cartes de noël. Et nous en recevons peut-être autant. Beaucoup de cartes pleines d’amitié et de positivité pour se souhaiter les meilleurs vœux.
C’est bien dommage cependant, que nous envoyions des cartes uniquement aux personnes connues, aux personnes qui, en fait, savent déjà que nous les aimons bien et qui nous envoient une carte en retour.

Ne serait-ce pas une bonne idée de le faire différemment, pour une fois ? En utilisant Twitter ? Voici mon plan:
Tous ceux qui lisent ce message, partout dans le monde, pourront laisser une idée sur la partie ‘comment’ de ce blog (ou l’envoyer par courriel à berend.quest@gmail.com).
Du fait qu’il soit difficile de laisser un grand nombre d’adresses de particuliers, je voudrais vous demander de donner l’adresse d’un orphelinat, d’une maison de retraite, d’un centre d’accueil, ou toute autre institution dont les habitants, à votre avis, méritent nos vœux de fin d’année, même s’ils viennent d’un étranger dans un pays lointain.

Moi, j’écrirai et j’enverrai 20 cartes, et je demanderai à mes followers d’envoyer eux aussi une carte à une ou plusieurs des ces adresses.

Cela me paraissait une très bonne idée pour nous, les Tweeps, de faire plaisir ainsi à un grand nombre de personnes avec un vœu inattendu.

Laissez donc le nom d’une institution et retweetez le message !

Cordialement,
Berend Quest

De wereld van 2035 is een individuele wereld

Twintig jaar geleden dacht ik na over hoe de wereld er vandaag uit zou zien. En, al schatte ik de technische ontwikkelingen best wel redelijk in, weinig van mijn toenmalige ideeën zijn grootschalig in de praktijk gebracht. Ik weet nu ook waarom. Mijn uitgangspunt was techniek, en hoe de techniek zich zou ontwikkelen. Dat plaatste ik in een sociale context. Dat is niet hoe het werkt. Om de toekomst te ‘zien’ is het wellicht veel beter om uit te gaan van geld. Geld stuurt de technische ontwikkeling. En die combinatie bepaald ons sociale landschap.

Data is geld waard. De beschikking over de juiste combinaties van data uit verschillende databanken is het nieuwe ‘digitale goud’. Het combineren, analyseren en interpreteren van data uit verschillende databanken heeft de toekomst.
Wij gaan databanken van alle data voorzien die bedrijven nodig hebben om ons (bestedings)gedrag te voorspellen en te beïnvloeden. En dat doen wij vrijwillig, want wij krijgen er iets voor terug: financieel voordeel.
Mijn wereld wordt een andere wereld dan de wereld van mijn buurman. Niet alleen omdat mijn buurman anders naar de wereld kijkt, maar meer nog omdat ons de wereld straks wordt aangeboden zoals wij hem willen zien.

Om te verduidelijken wat ik hiermee bedoel wil ik een paar voorbeelden geven. Hieronder schets ik een aantal huidige situaties en (mogelijke) toekomstscenario’s.

Reclame nu
Nu al kunnen wij zien dat reclame steeds meer persoonlijk gericht is. De brievenbus ligt nog iedere dag vol met folders, maar meer en meer zijn die persoonlijk gericht. Wanneer u een brochure ontvangt voor een nieuw model auto dan is dat niet willekeurig. Dat is gericht. Bepaald op basis van geslacht, inkomen, locatie en koopgedrag. Uw naam en adres zijn uit een data analyse naar voren gekomen als potentiële koper van die specifieke auto.
Vrouwen kijken naar andere televisie programma’s dan mannen. Reclame is hier op afgestemd.
Wanneer ik surf op het Internet met mijn computer dan zie ik andere reclame dan mijn vrouw via haar computer, ook al bekijken we dezelfde webpagina’s.
Het is allemaal al redelijk gericht op groepen individuen, maar nog altijd heel grof en massaal.
Dat gaat veranderen.

Reclame straks
U ontvangt een gerichte aanbieding voor een nieuwe auto. Met een op uw financiële situatie afgestemd voorstel. Op het moment dat u toe bent aan een nieuwe auto. Omdat u dat communiceert in de sociale omgeving. Omdat data analyses aangeven dat u tussen nu en twee maanden een nieuwe auto gaat kopen, hoeveel geld u daaraan wilt en kunt besteden en welke auto op uw verlanglijstje voorkomt.
Op televisie wordt reclame niet meer gekoppeld aan het programma dat wordt getoond, maar individueel afgestemd aan degene die op dat moment naar die televisie kijkt.
Wanneer ik achter de computer zit zie ik geen algemene – op mijn surfgedrag afgestemde – reclame meer, ik krijg persoonlijke aanbiedingen. Ik wordt aangesproken via de identiteit waarmee ik gebruik maak van websites, netwerken en systemen. Achter welk systeem ik ook plaats neem, advertenties zijn op mijn identiteit gericht.

Verzekeringen nu
Verzekeraars hebben tot doel meer geld via premies te innen dan dat zij aan vergoedingen uitkeren. Een ziektekostenverzekering geeft bijvoorbeeld voorlichting, biedt stoppen met roken cursussen aan en vergoed bijvoorbeeld relatief goedkope activiteiten wanneer die dure uitkeringen of behandelingen kunnen voorkomen.
De inboedelverzekeraar biedt gratis brandmelders aan.
Over een aantal jaren gaat dit veel verder.

Verzekeringen straks
In ruil voor korting gaan wij de verzekering volledig inzicht geven in ons doen en laten, ons gedrag.
Bewegen is goed en voorkomt ziekte. Onze schoenen geven door aan de verzekering hoeveel wij per dag lopen. Lopen wij te weinig, dan betalen we meer premie. Roken wordt geregistreerd, net als overmatig alcoholgebruik. Maar ook of wij voldoende ‘frisse’ lucht binnenkrijgen, niet te veel binnen zitten, of wij regelmatig eten en wat wij dan tot ons nemen.
Onze autoverzekeraar gaat in de toekomst monitoren hoe wij ons op de weg gedragen, waar wij rijden, parkeren en op welke tijden. Risicogedrag wordt via de premie bestraft, gewenst gedrag wordt vertaald in lagere premies.

Belastingen nu
Autorijden wordt via de belastingen onaantrekkelijk gemaakt. Openbaar vervoer gebruiken nog niet echt gestimuleerd. Wij betalen betalen belasting op ons afval, de energie die we gebruiken, de uitstoot die we veroorzaken, eigenlijk op alle gedrag dat onze regering als ‘ongewenst’ of ‘schadelijk’ beschouwt. Boetes voor te hard rijden bijvoorbeeld, of fout parkeren.
Dat zal meer en meer op de persoon worden afgestemd.

Belastingen straks
Iedereen betaald een hoog basistarief. Door het juiste gedrag te vertonen wordt belastingaftrek gerealiseerd. Niet dat je met het openbaar vervoer reist leidt tot belastingaftrek, maar het evenwicht tussen het gebruik van bijvoorbeeld de eigen auto en het reizen met het openbaar vervoer, de tijden waarop gereisd wordt, en met hoeveel personen je in de auto stapt, hoeveel brandstof je daarbij gebruikt, wat je uitstoot is en hoe je rijgedrag is gaan het verschil maken. De efficiëntie, doelmatigheid en noodzakelijkheid van het gebruik van middelen en goederen gaan bepalen hoe veel belastingaftrek jij tegemoet kunt zien.

Media nu
Honderden televisiekanalen, duizenden radiostations, miljoenen websites. Zappen, dat is tegenwoordig het sleutelwoord. Om te zien, te lezen en te horen wat ik wil zien, lezen en horen zappen wij ons een ongeluk door het aanbod.
Dat gaat veranderen, en wel heel sterk veranderen.

Media straks
Ik zie wat ik wil zien, ik hoor wat ik wil horen en lees wat ik wil lezen. Mijn televisie, mijn krant en mijn geluidsinstallatie weten hoe ik naar de wereld kijk, waar mijn interesses liggen en wat ik beslist ook niet wil, wat mijn irritatie oproept, of mijn afkeer.
En dus zie, hoor en lees ik nog slechts wat ik wil.
Hierbij is het niet de bedoeling om informatie voor mij onbereikbaar te maken, het is om mij te plezieren. Omdat ik het zo wil.

Omdat ik zo veel mogelijk dat tot mij wil krijgen wat ik wenselijk vind en daarvoor zo weinig mogelijk wil betalen en niet wil worden afgeleid door informatie (of reclame) die niet voor mij bestemd is of mijn interesse niet heeft..

Als data het ‘digitale goud’ is. En, als geld macht is.
Dan wordt een bedrijf zoals nu Google straks de nieuwe supermacht.

Wanneer is een blogger succesvol?

Bloggers. Er zijn er miljoenen. Er is bijna geen onderwerp te verzinnen of je vindt er wel een of meerdere blogs over. Maar wanneer is een blogger nu succesvol te noemen? En wanneer vindt een blogger zelf dat hij succesvol is?
Ik stelde deze vraag via Twitter.
En uiteraard deed ik iets met de antwoorden, ik schreef dit blogje.

Vooraf even dit
Ik kreeg veel antwoorden op de vraag, maar dit is uiteraard geen ‘representatief onderzoek’.

Ik maak voor mijzelf onderscheid tussen ‘professionele’ weblogs, en ‘persoonlijke’ weblogs.
Professionele weblogs zijn voor mij weblogs waar professionals over hun vak, hun vakgebied of hun specialisatie schrijven. Het weblog is een verlengstuk, of een aanvulling, of staat ten dienste van het werk, het bedrijf of het vak.

Persoonlijke weblogs zijn voor mij weblogs waar mensen hun eigen, persoonlijke verhalen, of hun persoonlijke mening op publiceren. Of gewoon verhaaltjes schrijven.
Iemand die bijvoorbeeld van beroep onderwijzer is en in zijn vrije tijd over zijn interesse in de politiek schrijft heeft, voor mij, een persoonlijk weblog.
Dit is geen harde scheiding, er zijn vele weblogs waar de beide zaken gecombineerd worden.

Als de lezersaantallen als succesfactor gelden dan denk ik dat de professionele weblogs het meest succesvol zijn. Niet alleen omdat bijvoorbeeld politici, schrijvers, journalisten of specialisten in een vakgebied door hun bekendheid alleen al veel aandacht trekken, maar ook omdat het weblog een bijdrage moet leveren aan de verkoop van diensten en/of producten.
Levert het geen bijdrage, wordt het niet gelezen, dan stopt de professionele blogger er wel mee.
Ik laat de professionele weblog en blogger verder buiten beschouwing.

De lezer
Er kwamen veel reacties binnen van lezers van weblogs. Samengevat vinden lezers een weblog succesvol wanneer:

  • Het emotie losmaakt (laat lachen, huilen, ontroeren, verontwaardigen)
  • Verdieping geeft (het tot nadenken stemmen, andere kanten belichten, nieuwe invalshoeken)
  • Oproept tot discussie (er zijn reacties, er wordt gediscussieerd)
  • Leesbaar (niet te lang, boeiend geschreven)

Er waren ook bloggers die reageerden op de vraag en de antwoorden vat ik als volgt samen:

  • Je doel bereiken (dat kan dus alles zijn, van het schrijven zelf tot het halen van bezoekersaantallen)
  • Een ‘bepaald’ aantal bezoekers (waarbij opvalt dat niemand eigenlijk een streefgetal geeft)
  • Interactie (er moeten reacties komen, er moet feedback zijn)
  • Als het weblog gedeeld wordt (doorgeplaatst, doorverteld) 
  • Als het wat opbrengt (bekendheid, inkomsten, complimenten)

Grappig.
De weblog lezer vindt een blog succesvol, zo vat ik het samen, als de blogger en kan schrijven en iets te vertellen heeft wat bij de lezer iets losmaakt.
De blogger is het daar, zo interpreteer ik, mee eens (hij wil reacties, interactie, bezoekers, doorplaatsing) maar is daar veel minder expliciet in.

Chris Klomp was daar nog het meest helder in. Hij schreef:  ‘Als je mensen een ander uitzicht kan geven.’ Dat antwoord geeft niet alleen aan wat succes voor hem is, maar ook wat hij wil bereiken.
(Nu is Chris Klomp voor mij wel een blogger in de categorie ‘professionals’, maar ik wilde het antwoord toch even noemen.)

Bloggers willen mensen ‘raken’. Om er vaak meteen bij te zeggen dat het ook goed is als een stukje maar één lezer raakt.  Bloggers geven aan dat lezers belangrijk zijn, al weten zij uiteraard niet hoeveel lezers ‘veel’ is.
Ik vind dat een beetje raar. Zeker wanneer je ziet dat bloggers Twitter gebruiken om lezers naar hun weblog te trekken.
Het lijkt er een beetje op dat bloggers niet echt een ambitie durven uit te spreken.

Zo was er niemand die zei: ‘Ik ben succesvol wanneer ik 100.000 lezers per maand heb.’

Alsof dat niet zou mogen.
Want, wees nu eerlijk. Welke blogger wil dat nu niet? Dat is toch prachtig? Je spant je in om mooie, scherpe, ontroerende, grappige of analytische stukjes te schrijven en dan zou je niet willen dat 100.000 mensen het lezen? Ik vind dat lastig te geloven.
Of is het zo lastig om een ambitie uit te spreken?

Wat mijn antwoord op de vraag is?
Een groei van 25% per kwartaal, respect van bloggers die ik hoog acht, een boeiende reactie sectie, 1x per maand een doorgeplaatst stukje en voldoende inkomsten voor een vakantie..weekend…etentje..nou ok, het voorgerecht dan. En mijn eigen beleving dat de kwaliteit van wat ik schrijf beter wordt.

Maar goed, u bent hier nu toch. Kan ik mooi even mijn vijf favoriete blogs van dit moment aan u doorgeven. Blogs die inspireren, motiveren, ontroeren, prikkelen en u doen lachen.
Ik heb hier al eens mijn Top 5 van weblogs geplaatst. Die blogs vind ik nog steeds geweldig, maar neem ik niet opnieuw op. Mijn nieuwe lijstje:

  1. Nurks Magazine
    Ja, ik weet het, daar schrijf ik zelf ook. Maar daar gaat het niet om. Nurks is een ‘gesammtblog’. van een aantal zeer goede bloggers. Die hoef ik dan meteen niet apart in de lijst op te nemen en kan hen allemaal op 1 zetten.
    Max Molovich, Ben Hoogeboom, Vrouwke van Stavast, Tom de Jager, Rico Suave, Wouter van den Berg en Oud Zeikwijf zijn vaste de bloggers.
    Op Nurks Magazine vind je veel mooie, goed geschreven en bijzondere stukjes. Onmisbaar.
  2. Aangewakkerd
    Niet taaltechnisch het beste wat je kunt tegenkomen maar zo oprecht, eerlijk en confronterend dat ik het u niet wil onthouden. Een anoniem weblog, en niet voor niets.
  3. Rabiaat
    Keihard, confronterend, en brutaal. Leesbaar geschreven ook. Tevens een ‘gesammtblog’ als ik het goed heb begrepen. 
  4. Foxxblog
    Misschien niet voor iedereen, maar wel mijn smaak. Muziek, boeken, toneel en persoonlijke verhalen.
  5. DuncanHills
    Van beroep digitaal etterbakje. maar wel een die het leuk opschrijft, oprecht meent en in staat is verontwaardiging op humoristische wijze te uiten.

Ondernemers snappen helemaal niets van Twitter

Wat zegt u? U vindt dat een nogal ‘boude’ uitspraak? Dat was ook de bedoeling. Een boodschap moet de ontvanger namelijk prikkelen, anders is deze niet bereid te luisteren.
En deze titel prikkelde, want u bent hier.
Dagelijks melden zich nieuwe ondernemers als volger van mijn account. En net als 95% van alle folders die ik in de bus vind negeer ik hen, omdat zij mij simpelweg helemaal niets te melden hebben.

De kracht van Twitter is beperkt tot de reikwijdte van de boodschap
Een boodschap via Twitter, de ‘tweet’, wordt in eerste termijn ontvangen door de Twitter gebruikers, de ‘tweeps’ die de zender van die boodschap volgen.
Dus: wanneer ik 500 volgers heb op mijn account dan heeft mijn boodschap, in eerste termijn maar ook slechts in potentie, een bereik van 500 ontvangers.
Slechts in potentie? Jazeker. De meeste van uw volgers volgen namelijk veel meer tweeps en zagen uw boodschap niet, waren op het moment dat u uw boodschap verstuurde niet online, plaatsten u op lijsten waar zij op dat moment niet naar keken of volgen u alleen maar omdat u hen volgt.
Op enig moment 10% van die volgers bereiken is al een optimistische schatting.

Dus ik moet op jacht naar volgers?
Echt niet. U kunt net zo goed 100.000 folders laten drukken en verspreiden in Utrecht, voor uw slagerij in Leeuwarden. Het is totale onzin.
U heeft veel meer aan de interactie met, en de belangstelling en de sympathie van 500 volgers, dan 50.000 volgers waar u geen contact mee heeft.
Twitteren is iets anders dan folderen, als je er tenminste succesvol in wilt zijn.

Ja maar, met 500 volgers bereik ik toch niemand?
Jazeker wel. Als u maar verbinding maakt met die 500 volgers!
De kracht van Twitter is het rechtstreekse contact, het persoonlijke contact. Twitter is een podium waar niet alleen uw onderneming, maar juist u, de ondernemer zich profileert. Wat motiveert u, wat houdt u bezig, wat is uw streven, wat zijn de ontwikkelingen in uw branche, hoe combineert u werken en leven, kortom: wie bent u?
Niet alleen zult u hierdoor meer volgers vinden en binden, uw onderneming krijgt een gezicht en uw berichten de aandacht.

En wat levert die aandacht van volgers mij nou helemaal op?
Als u het een beetje gedoseerd doet veel meer dan u zou verwachten. Ik wil dat illustreren met een voorbeeld.

@Esther_305 is de ondernemer achter Trace Recruitment. De tweep @esther_305 beschreef ik al eens in dit profiel (wellicht handig om even te lezen wanneer u onbekend bent met haar). @Esther_305 heeft zo’n 1250 volgers. Dus, volgens mijn eerdere uitspraak, zal zij in de regel niet meer dan 125 mensen bereiken met een bericht.
Toch wel.
Wanneer @Esther_305 namelijk tussen al haar persoonlijke berichten door een oproep doet voor Trace Recruitement (bijvoorbeeld: kandidaten gezocht) dan vraagt zij om een ‘retweet’. En @Esther_305 krijgt die retweet. Haar oproep voor nieuwe kandidaten heeft dan ineens een potentieel bereik van de optelsom van alle volgers van alle retweeters. En dat kunnen er zomaar 10-, of 20.000 zijn. @Esther_305 onderhoudt via Twitter het persoonlijke contact dat nodig is om het zakelijk voor je te laten werken.

(Het is niet zo dat ik u probeer te vertellen dat u het als @Esther_305 moet gaan doen, het gaat er om dat u begrijpt dat het domweg folderen via Twitter niet gaat werken.)

Huh? Een retweet?
Een retweet is het opnieuw plaatsen van een bericht van een ander. U stuurt een bericht, ik volg u. Ik vind dat bericht interessant genoeg om ook aan mijn volgers te laten zien, dus ik verstuur dat bericht ook aan hen, namens u.

Dus de retweet vergroot de reikwijdte van mijn bericht?
Ja, maar een retweet doet meer. Een retweet brengt niet alleen uw bericht onder de aandacht van Twitter gebruikers die u anders niet bereikt, het brengt ook uw account onder de aandacht van gebruikers die u nog niet volgen. Daar zitten altijd gebruikers onder die interesse in u en uw diensten of producten hebben en die u, nu ze weet hebben van uw account, wellicht gaan volgen. Een retweet kan werken als een sneeuwbal.

Ja, leuk hoor. Maar hoe meet ik dat bereik?
Daar zijn instrumenten voor. Zelf gebruik ik onder andere Klout, maar er zijn er meer. Klout meet niet alleen de reikwijdte en het aantal retweets, Klout beoordeelt dat ook met een cijfer (de Klout score) en classificeert ook. En hoewel ik niet geloof dat Klout daar helemaal precies in is, Klout geeft u wel een mooi beeld hoe uw account zich ontwikkeld en hoeveel mensen u bereikt.
Dus of uw inspanningen resultaat hebben.

Dus Twitter vraagt een strategie?
Ja. Ook Twitter is een instrument, een medium dat u kunt inzetten om meer mensen te bereiken en te interesseren voor uw producten en uw diensten.
En als is uw product niet zo uniek, dan nog kan Twitter een positieve invloed hebben.
Maar dat vraagt wel een plan, een strategie.
Een Twitter account vraagt geen bedrijfslogo, maar een identiteit.

En dat gaat altijd op?
Nee, natuurlijk niet. Als de directeur van Unilever gaat Twitteren en een aardige vent blijkt te zijn zal ik echt niet meer Unox worsten gaan kopen.
En een persbureau heeft uiteraard volgers die geïnteresseerd zijn in persberichten, hoe de koffie hen daar smaakt boeit helemaal geen enkele volger.

Ok, account, identiteit en strategie. Dat was het?
Nee. Er is nog veel meer over Twitter en de inzet van Twitter te vertellen. Hoe vindt u het juiste publiek, wat kunt u met hastags (#), wat is het nut van lijsten, hoe maakt u een goede bio, welke avatar kiest u, hoe gebruikt u speciale programma’s en websites en meer, veel meer.
Te veel om hier in één stukje te beschrijven.

Dus? Wat moet ik nu doen? Hoe kan ik Twitter inzetten voor mijn onderneming?
Wat u in ieder geval niet moet doen is iets als een ‘Twitter Abonnement‘ afsluiten. Dat is – in mijn optiek – volkomen kansloos en weggegooid geld.
Als u echt eens over de inzet van Twitter voor uw onderneming wilt brainstormen en daar stimulerende input bij kunt gebruiken dan stuurt mij gewoon een e-mailtje.
Ik weet bijna zeker dat ik u aan goede ideeën kan helpen of uw eigen ideeën kan helpen ontwikkelen.

Je zult toch NIET uitgenodigd zijn!

Nerveus. Niet gespannen, zenuwachtig of gestrest. Nee, ik ben een deftig ‘nerveus’, bedacht ik mij terwijl ik in de ruime badkamer mijn strik probeerde te knopen. Ik wist van Jort Kelder dat een strik altijd zelfgeknoopt moest zijn, en net zo simpel was als het strikken van je veters.
Waarom, godverdomme, lukte het mij dan niet!!
Aaarrggghhh!!
Vrouw Quest, die er schitterend uitzag in haar rode jurk – een heuse doorknoper!! – kwam tikkend met haar hakken op de badkamertegels aangesneld. ‘Rustig nou jongen, rustig nou’, fluisterde zij lachend, ‘hier, laat mij maar even.’ Het haar opgestoken, de hals ontbloot en het prachtige decolleté zetten mijn lichaam direct in vuur en vlam. ‘Straks, ventje!’, glimlachte zij streng.

‘Waar heb jij die kaarten nou?’, snauwde ik terwijl de limo voor het huis een tweede maal claxonneerde. ‘Ja, ja, kom nu maar, ik heb alles’, antwoordde vrouw Quest geduldig.
De rit naar Amsterdam ontspande mij. Zacht licht, een glaasje champagne en veel, heel veel ruimte. De donkere ramen lieten ons de wereld zien, terwijl wij, juist nu wij de aandacht op ons wisten, door dezelfde ramen voor de buitenwereld werden afgeschermd.
‘Ik hou van je’, fluisterde ik.
‘Ik ben trots op je’, fluisterde vrouw Quest terug.
We kusten elkaar. Zacht, teder. Liefdevol en warm.
Buiten baadde Amsterdam in het licht van de nooit rustende economie.

De deur van de limo werd geopend door een jong meisje in een, voor de tijd van het jaar veel te koud rokje.
Licht, gejoel, flitsende telefoons.
De rode loper! Ik, Berend Quest, stond op de rode loper!
Maar even snel als het gejoel was opgekomen, zakte het weg. Een verbaasd geroezemoes steeg op.
Vragende ogen, fronsende blikken.

‘Eehh, goedenavond, mevrouw, meneer’, sprak een oude dame in pimpelpaarse jurk met kleurige veren, ‘u bent?’ Ik noemde ons beider namen en voelde mij, zoals de Duitsers het zo mooi zeggen, ‘unheimlich’ worden.
‘Quest?’, vroeg de vrouw met een lichte spot in haar stem.
‘Jazeker’, antwoordde ik met gespeelde zelfverzekerdheid.
‘U heeft een uitnodiging??’, sprak de vrouw, met nadrukkelijk ongeloof.
Al het licht op het Leidseplein was nu op mij gericht.
De temperatuur van de buitenlucht moest in dertig seconden zeker twintig graden gestegen zijn.
Hoongelach steeg op.
‘Kijk hem dan!’, riep een stem spottend.
Twee sterke armen duwden mij van de rode loper, in de richting van de tramhalte.

‘.. eens op je zij liggen!!’
‘Heh?’
‘Ga es op je andere zij liggen, je ligt te dromen!’
Ik zat rechtop in bed. Zwetend.
‘Godverdomme’, kreunde ik.
‘Wat is er?’, vroeg vrouw Quest.

Ik gaf geen antwoord maar stommelde zo snel ik kon door het donker naar beneden.
Eenmaal achter de laptop slaakte ik een zucht van verlichting.
Mijn naam stond nog steeds op de lijst!
Ik kroop terug in bed, vlijde mij tegen mijn liefje aan en gaf haar warme rug een kus.

Het Blogbal
Waar: de Balie, Kleine Gartmanplantsoen 10, 1017 RR Amsterdam (aan het Leidseplein! Net als het Boekenbal!)
Wanneer: dinsdag 15 maart 2011 20:00 uur (tegelijk met het Boekenbal!)