Categorie: Reclame Recensent

De valse start van Blue Band

Het wordt met de dag gekker. Wanneer we de reclame moeten geloven val je af door je vette pens in te smeren en te gaan slapen, wordt je kop nooit ouder dan 30 als je maar genoeg crème gebruikt, heb je als vrouw (?) specifieke natuurlijke extracten nodig om rustig te slapen en werkt een tabletje met een hippe naam veel beter dat een tablet paracetamol, al bestaat dat tablet met die hippe naam alleen maar uit paracetamol.
Goed, wat jij wilt.
Wat Blue Band nu echter flikt met haar ‘Goede Start Brood’ is niet alleen belachelijk, het is ronduit ongezond.

Over kinderen en voeding wordt enorm spastisch gedaan door ouders, en de producenten maken hier dankbaar gebruik van. ‘Ik lust dat niet’, ‘ik wil niet eten’ is voor veel ouders reden om compleet de realiteit los te laten.
Open die appelmoes, nog maar een pot chocolade pasta en voor Henkie alleen hamburgers.
O ja, en Jeffrey wordt gek van melk, Rosalinda gaat raar kijken van gehaktballen en Siebren kan heel slecht leren wanneer hij geen 24 blikjes Red Bull per dag krijgt.

Blue Band vertelt ons nu dat kinderen geen bruin brood lusten.
Wat Berend Quest dan weer vreemd vindt, want zijn kinderen lusten alleen bruin brood. Dat zal natuurlijk niet zijn omdat zijn kinderen van jongs af aan bruin brood hebben gekregen, het zal een genetische uitzondering zijn.

Maar goed, behalve de genetisch gemanipuleerde koters van Berend Quest lusten kinderen dus geen bruin brood.
En dus heeft Blue Band het geniale idee uitgewerkt om bruin brood zo te maken dat het er uit ziet als wit brood en ook nog eens smaakt als wit brood!
UREKA!!!
Blue Band weet ook waarom kinderen geen bruin brood lusten.

‘Kinderen vinden volkorenbrood te grof van structuur en ze moeten er te veel op kauwen’, 

aldus de Unilever website.

Ohh….maar natuurlijk!!
Berend Quest, je bent een vuige kindermishandelaar!! Jij laat die arme drommels van je hun eten godverdomme kauwen??! Ben je nou helemaal belazerd!?
En, wat denk je wel niet? Dat dat leuk is voor die kinderen van je? Al die stukken en brokken?
Al die structuur? Weet je dan niet dat ze daar raar van gaan dromen? Die harde korrels? Die velletjes en flubbertjes? Het is toch net of ze beesies vreten?
Doe effe normaal man!
Het is gewoonweg een schande Berend. Hoe lang duurt zo’n maaltijd wel niet bij jullie? Als die kinderen iedere hap die ze nemen ook nog eens moet kauwen? Kunnen ze wel televisie kijken? Hoe vaak zitten ze wel niet op de wc? Komt het huiswerk wel af? Hoe laat staan die kinderen van jou wel niet op? Vier uur of zo?
Slavendrijver!

Gelukkig heeft Blue Band sinds kort ook voor zieke geesten als Berend Quest een ‘Goede Start’ oplossing.
Er is nu Blue Band Goede Start Lichtbruin.

Dat is eehh, bruin brood…
dat er uit ziet als…bruin brood…
en ..ehhh….met al het goede van ehh… bruin brood
en ehh…smaakt als… ehhh…
bruin brood?

In de serie ‘AntiSex voor uitgerangeerde echtelieden’: De Avondplaid

Tsja, vrouwen in jogging pakken, daar moet Berend niets van hebben, dat weet u. Door mevrouw Quest werd Berend vanavond gewezen op de opvolger, de ‘Avondplaid’. Een deken met mouwen. ‘Leuk!’, schreeuwt de Blokker. ‘Voor Moederdag!’
Maar, voor wie z’n moeder??

Heus, Berend begrijpt best wel dat de tijden voorbij zijn dat van een vrouw verwacht mag worden dat zij de gehele avond keurig opgemaakt en strak in de lingerie op de bank pootjes zit te geven, wijntjes inschenkt en toastjes met zalm klaarmaakt terwijl zij geduldig wacht tot manlief genegen is haar eens lauw te nemen.
Liefdeloze, eenzijdige seks was dat.

En, gelukkig is de tijd ook voorbij dat je ‘medemens’ in tuinbroek na haar avondmeeting van het aktie kommitee  ‘Pijn in eigen buik’, een potje ecologisch kleien en oriënterend lesbisch masturberen voor vaginaal krampachtige vrouwen thuiskwam om je te vertellen dat zij vanavond, kompleet met voorbind-dildo, ‘boven’ zou liggen.
Seksloze liefde was dat.

Eigenlijk leven we dus best in een fijne tijd. Zowel mannen als vrouwen zijn toch wel redelijk bevrijd.
Maar goed, je moet waakzaam blijven!
Vaders: helpt uw kinderen met het uitzoeken van een Moederdag cadeau! Beter nog: vertel de kinderen dat mama maar één cadeau echt helemaal te gek vindt: Uitslapen, ontbijt op bed, niet zeiken, zelf koken, afwassen en mama dus gewoon eens verwennen!!

En, draag er zorg voor dat ze je vrouw geen ‘Avondplaid’ gaan geven, wanneer je zin in sex überhaupt nog wenselijk vindt dan.
Een deken met mouwen en klittenband!
En nu gratis en voor niets er bij: EEN INGESTIKT NAAMPLAATJE!!
Dat ze weten wie je bent, wanneer je daar loopt, in de regen, langs de A2, Shalalie zingend met schuim op de bek..

De KKKL (Kleine Kloterige Kut Lettertjes)

Berend is een boffert. Hij kijkt namelijk zijn favoriete tv programma’s via een beamer op een witte wand en heeft zo een beeld van ongeveer 3×2 meter. Wel vreemd is dat hij nog altijd niet in staat is de ‘kleine lettertjes’ te lezen die u en ik onder de reclame boodschappen voorgeschoteld krijgt.

Reclame. Ongetwijfeld één van de meest ergerlijke onderbrekingen van uw favoriete tv programma’s. En waar u wellicht denkt dat de economische teruggang maakt dat er minder adverteerders, en dus minder reclames zijn vergist u zich. De prijzen worden gedumpt, de omzet moet gelijk blijven. Dus zien we nog meer reclame en, vanwege de lagere drempel, zie we ook steeds meer goedkope, kwalitatief slechte reclame voor inferieure producten.
Jammer, maar het werkt nu eenmaal zo.

De Reclame Code Commissie heeft als doel, zo vertelt de website, ‘de betrouwbaarheid en geloofwaardigheid van reclame te waarborgen’. En dus heeft de RCC regels opgesteld waaraan reclame dient te voldoen.
Regels hebben als voordeel dat zij zaken ‘reguleren’, in goede banen leiden dus, en daar is niets op tegen. Regels hebben ook een enorm nadeel: je moet dat wat je regelt uiteraard wel controleren, toetsen en handhaven.

Aantonen dat dit in de reclame onvoldoende gebeurd is niet moeilijk. Sla een willekeurig hoofdstuk van de Reclame Code maar open en je zult zien dat je regels leest die niet worden nagekomen.
Dat wil zeggen: de adverteerder doet vaak iets waarmee hij de schijn wekt dat hij de regels respecteert. En wanneer wij niet met z’n allen vreselijk gaan klagen dan komt de adverteerder er gewoon mee weg.
Is dat erg dan?
Ja en nee.
Het allergrootste deel van de Nederlandse bevolking is, zo blijkt keer op keer, te stom om zelf na te denken en vraagt zich continue af hoe zij zichzelf nu weer voor de gek kunnen houden met een niet werkend vet-verbrand-pilletje, borst-spier-vergroot-geniaal-apparaat, kijk-ik-ben-150-en-ik-heb-geen-rimpel-crème, super-kleine-piemel-vergroter, droog-water-koker, tarot-kaarten-kijkert, niet-bestaande-sex-dating-dame of afvallen-in-je-slaap-smeerseltje.
En eigenlijk kan me dat geen moment boeien. Je mag werken, je mag geld verdienen en waar je het aan uitgeeft moet je dan ook maar zelf uitmaken.

Maar, er is ook een andere kant. De Reclame Code Commissie legitimeert feitelijk wat wij te zien krijgen. Adverteerders mogen niet liegen, adverteerders mogen niet misleiden en adverteerders moet helder maken dat iets geld kost.
Dus: wat wij voorgeschoteld krijgen voldoet daar aan. Toch?
Nee, natuurlijk niet!

Neem nu als voorbeeld de kleine lettertjes bij SMS diensten. De RCC zegt bijvoorbeeld:

‘Reclame uitingen dienen daarnaast altijd de volgende informatie te bevatten die op duidelijke en ondubbelzinnige wijze (Ja, ik maak de letters maar even wat groter) dient te worden vermeld: ….de prijs per content item of credit en content of credit frequentie per week of de prijs van de dienst per bericht, per dag, week of maand en het aantal te ontvangen content items, dan wel de prijs per chat en de hoe veelheid te ontvangen berichten per chat.’

Nou, is dat een heldere eis of niet?
En? Kunt u het lezen? Die kleine lettertjes op de tv? Over de kosten van het opvragen van de waarde van een auto? Of wat het huis van de buren waard is?
Het lijkt mij sterk, ik kan het niet eens lezen op mijn 3×2 meter beeld.

Een ander punt is dat de regels van de RCC tot bizarre verwarring leidt. Is het u al opgevallen?
Reclames waarbij u een auto kunt kopen, nu de helft betaalt en volgend jaar de helft betaalt? Zonder één cent rente? Mooi aanbod he? Wel een beetje raar dat de reclame afsluit met zo’n stemmetje die zegt:
‘LET OP! Geld lenen kost geld.’
Huh?

O ja, vergeet u niet uw bankrekening nummer even te mailen? Of heeft u de duidelijke voorwaarden bovenaan dit bericht niet gelezen?
Ha, lekker puh: te laat!

De Reclame Recensent Carglass en Heinz

Steeds vaker denkt Berend Quest dat niet hij, maar de rest van Nederland van een andere, ver weg in ons heelal verstopte planeet komt. Vooral wanneer hij naar reclame op televisie kijkt. Is Berend Quest nu gek, of bent u allemaal mesjogge? Waarom stimuleert reclame u tot kopen? waarom werkt het bij u?
De gemiddelde reclame vertelt Berend Quest alleen maar wat hij beslist NIET moet kopen!
Vandaag alvast een voorproefje van wat u in deze categorie verwachten kunt.

Heinz Sandwich Spread

‘Ik hou van lekker fris, ik hou van lekker anders.’

Kijk. Om te beginnen is die troep al een jaar of 30 hetzelfde. Het ziet er uit als snot met pulkjes, meurt naar een toilet langs de Franse autobaan en het smaakt naar kots.
Lekker fris dus.

Kom je ‘s morgens uit je nest, veel te vroeg natuurlijk. Iedereen moet van alles, gaat druk lopen doen maar gelukkig weten mijn huisgenoten dat zij papa Quest beter niet te veel prikkels kunnen aanbieden; hij heeft even een half uurtje, een paar bakken koffie en een peuk of drie nodig om in de nieuwe dag te komen zeg maar.

Maar nee. De horror!!
Daar komt zoonlief de trap af, met sporttas, gearmd met zijn zus, handkusjes werpend naar zijn moeder. ‘Wij zijn gelukkig opgestaan want wij hebben Heinz Sandwich Spread in huis!’
Wie het eerst de trap af is mag het potje opendraaien.
Nee, nee, nee!! Niet weer!!
Hé, kan iemand godverdomme de ramen even dichtdoen ja!!
Schilderijen waaien van de muur, lamellen kletteren tegen de kozijnen, fotolijsten vallen aan diggelen en de haren van je dochter waaien in je ogen!!
Rot op!!
Dicht die pot! Weg die troep!
Het is niet fris, het is altijd hetzelfde en als er één bewijs is dat je die bende niet moet kopen dan is het de eigen reclame wel.

‘Dus wat ik nooit op tafel ze-he-het, is die stinkende, meurende, sandwich spread!’

Carglass

‘Carglass repareert, Carglass vervangt!’

De nieuw reclame van Carglass is niet zo zeer antireclame, als wel een reclame waardoor ik mij af ga vragen of het wel nodig is, je sterretje laten repareren.
Miep uit Gramsbergerhout rijdt iedere dag haar ‘schatje’ naar school. En, oohh..ach en wee! Boer Kleiberg heeft met z’n vieze tractorbandjes een steentje tegen haar Prius gereden. En, kijk nu eens! Een sterretje!!
Nu heeft Miep uit Gramsbergerhout ‘wel eens van iemand gehoord’ (huh?) dat een sterretje een scheur kan worden!!
O, nee. Lieve hemel! Een hele scheur??
En daar moet je toch niet aan denken met dat schatje in de auto!’ (Huh?)
Waarom eigenlijk niet?
Is dat slecht voor de ontlasting van het schatje? Kan ze niet meer poepen dan?
Gaat ze er ziekie van doen? Van een scheur in je Prius?
Komt de opvoeding in gevaar? Kan ze dan minder goed leren? Moet ze nu naar de BLO?
Raakt ze gehandicapt? Verlamd?
In coma dan?
Wat is nu het gevaar van een scheurtje in het raam van je Prius voor het kleine schatje?
Geen fok! Niets, noppes, nada!
Ge-lul!

‘Carglass fantaseert, Carglass maakt bang!’

Nieuwe stichting: Wij Eisen Prijzen!

Huilende kinderen in huize Quest. Huwelijkse crisis. Het huis is te klein. Daar, uitgeprint op tafel, ligt ‘De Brief’.
Duizendmaal gelezen, herlezen, uitgespeld, tegen het licht gehouden.
Maar niets, niets verandert de enig mogelijke interpretatie die aan de geformuleerde zinnen is te geven.
De familie Quest won de Postcodeloterij, en de Postcodeloterij trok de prijs weer in.

Dochterlief weigert nog huiswerk te maken. De tweeling eet niet meer. Mevrouw Quest is van de zenuwen beginnen te roken en ligt met een zware shag huilend achter het huis.
Job Cohen, Wouter Bos, alles is naar de achtergrond verdwenen.
Weg dromen, weg geluk, stuk; alles stuk.
Zelfs Bob de hond zit, met zijn staart tussen de poten, weigerachtig te janken voor de keukendeur.
Alleen Berend kan het hoofd nog enigszins koel houden. Met veel ijs, dat dan weer wel. En valium natuurlijk, maar dat is legitiem.
U gelooft het niet?
Leest u zelf maar en weent u met mij mee.

Maar, mevrouw Bea Post. De familie Quest pikt het niet. Reeds ‘as we speak’ is een stichting opgericht.
Deze stichting zal de Ombudsman, Radar en de Consumentenbond doen verbleken. Nimmer heeft u een tegenstander gehad die grimmiger, meer verbeten en vastberaden de wapens tegen u heeft opgenomen.
U hoort nog van ons!!

Stichting Wij Eisen Prijzen!
B. Quest
Voorzitter