death

Natuurlijk bestaat Twitter, maar leeft het ook nog? Volgens de statistieken gaat het prima met Twitter. Volgens dit artikel op Marketingfacts hoeven we ons geen zorgen te maken. Kijk je naar het aandeel Twitter dan ontstaat er al een ander beeld.

Vraag je het aan mij dan is Twitter dood, of op zijn minst stervende.

Op 2 november van dit jaar stond Berend Quest op enig moment in de ‘Top 5 Populiare Personen‘ volgens Twirus.nl. Hoe dat kan? Ik had een aantal tweets geplaatst over een maaltijd die ik had gekookt. Meer niet. Een ovenschotel receptje met een paar foto’s. Geen honderden retweets, geen grote hoeveelheid interacties. Alleen een recept en een paar mensen die daar op reageerden was al genoeg om in de top 5 van populaire personen op Twitter te geraken.
Dan moet Twitter toch dood zijn volgens mij.
Of er was op 2 november vanwege de een of andere droeve gebeurtenis, zoals een busongeluk, een uur ‘Twitterstilte‘, die ik dan weer net gemist heb. dat kan ook.

Ik heb de dood van Twitter altijd geromantiseerd. Dat ik op enig moment – als enige actieve gebruiker – vanachter mijn laptop tweette: ‘Hallo? Is daar nog iemand?’ En dat er dan geen reactie meer kwam. Dat ik het licht uit moest doen, zeg maar.

Wanneer ik dit artikel lees over de relatie ‘volger – vriend’ dan lijkt het mij de moeite waard om te onderzoeken of er niet iets anders aan de hand is wat maakt dat Twitter voor mijn beleving (en ik sta hier volgens mij niet alleen in) redelijk dood aan het gaan is.
Er is een iets opvallends te zien wanneer je kijkt naar het aantal volgers dat een account heeft, en het aantal volgers waarmee een account interactie heeft. Accounts met weinig volgers hebben met een veel hoger percentage volgers persoonlijke interactie in vergelijking met accounts met veel volgers. Hoe meer volgers, hoe minder vrienden. Het aantal volgers van een account kan blijven groeien, het aantal ‘vrienden'(die volgers waarmee persoonlijk interactie is) stagneert in de regel.

Zou het niet zo kunnen zijn dat we wel meer en meer gebruikers op Twitter zien maar dat de romantiek van de persoonlijke interactie er een beetje af is? Dat de gebruikers waarmee ik bijvoorbeeld altijd veel persoonlijke interactie heb gehad op enig moment niet meer actief zijn, dat we op elkaar raken uitgekeken en dat nieuwe ‘vrienden’ zich minder snel aanbieden?
Of is Twitter meer en meer een medium is dat we functioneel inzetten? Voor ons werk of om onze producten aan de man te brengen? Kan het zijn dat niet het aantal gebruikers afneemt, maar dat het gebruik van Twitter dusdanig is veranderd dat ik het levende, bewegende en interactieve van Twitter niet meer zie? Dat Twitter niet dood is, maar volwassen wordt?

Is ‘Twitter is dood, lang leve Twitter!’ wellicht een betere titel?