Een heel merkwaardig mensbeeld

hoerenhuis

Lang, heel lang geleden – niemand had een mobiel – werkte ik in een ziekenhuis. Dat ziekenhuis had een telefooncentrale en die werd bediend door de ‘centralist’. Als je naar buiten wilde bellen dan moest dat langs deze centralist. Om privé redenen gebruik maken van de ziekenhuislijnen was verboden. Centralist was een een functie met zeer weinig status, en weinig tot geen macht. Wel of niet doorverbinden, vatte de macht van de centralist wel zo’n beetje samen. “Waarom??!!”, blafte de centralist wanneer je als eenvoudige leerling een buitenlijn vroeg. Naar ‘buiten’ bellen mocht niet. Tenzij je directeur, manager of dokter was. Of een persoonlijke vriend. Of een fan van de Haarlemse honkbalclub.
Ik denk dat het toen begonnen is.

Ik heb sindsdien een waanbeeld opgebouwd. Ik denk dat ik zelfs paranoïde genoemd kan worden, achteraf gezien. Ik heb geleefd met het idee dat mensen de macht en invloed die zij hebben altijd zullen gebruiken. En dat je met geld macht en invloed koopt. Ik ben gaan geloven dat de grootste sponsor van de voetbalvereniging niet voorzitter van die vereniging is geworden omdat hij de beste bestuurder is, maar omdat hij met zijn bijdrage de macht heeft gekocht. Ik leef met het waanidee dat bedrijven lokale bestuurders op hoeren en vliegreizen trakteren om bij deze bestuurders in de gunst te komen en niet omdat ze toevallig weten dat de echtgenote van die bestuurder frigide is. Dat farmaceuten enorme kapitalen inzetten om hun eigen pillen voorgeschreven te krijgen en niet zullen nalaten beter werkende en goedkopere medicijnen uit de markt te drukken is een volkomen idioot beeld dat zich aan de binnenkant van mijn schedel heeft ingegraven. Ik, de gek, ben gaan geloven dat grote, machtige bedrijven en instellingen (oud)politici inhuren vanwege hun netwerk en de invloed op de politieke besluitvorming. Dat zij juist die mensen met tonnen belonen omdat zij daarmee macht en invloed kopen en niet omdat er niemand anders over de benodigde kwaliteiten beschikt of beschikbaar was.

Maandag viel het doek voor mijn wanen. Met een enorme klap landde ik terug op aarde. Godverdomme!!! Ik keek de Slag om Nederland en zag hoe Teun van de Keuken leden van de Eerste Kamer interviewde. Hoe je dat rijmt. Het eerste Kamerlidmaatschap met een bijbaantje van een ton of vier bij een instelling of bedrijf. Hoe je dan zuiver omgaat met de belangen. Hoe je dat doet, met die verschillende petten. En toen was er Thom de Graaf (D66). Thom de Graaf!!!! Thom de Graaf met die wat droevige, maar o zo trouwe hondenogen. Verschillende petten? Meerdere belangen? Moeilijk zuiver te houden? “U heeft wel een heel merkwaardig mensbeeld”, sprak Thom gedecideerd. Thom keek naar Teun. Vol medelijden.

Vanmorgen was ik bij de dokter.
Ik adviseer Teun van de Keuken hetzelfde te doen.
Er is een verklaring, en dus vast wel een therapie.

1 Reactie

  1. Thanks, interessante verklaring ook.

Zeg het maar!

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.