Maand: november 2012

6 Absoluut Waardeloze Twittertips

Het barst er van. Zelfbenoemde social media experts, Twitter goeroe’s en Internet deskundigen.
Google eens op ’10 Twitter Tips’ en je weet binnen een half uur wat je allemaal kunt, mag en vooral hoe ‘het’ moet.
Onderstaande tips kom je vaak in de lijstjes tegen, en zijn volkomen waardeloos.

Begin een gesprek!
Liever niet! Ik word doodziek van die mensen die via Twitter zo genaamd ‘een gesprek’ willen beginnen. Flikker alsjeblieft op. 140 Tekens is geen gesprek. Twitteren is lachen, piepen, blaffen en bijten.
Voor een goed gesprek gaat u beter naar de kroeg.

Het onvermogen van de meeste mensen om te lezen wat er staat, en – sterk samengevat – op te schrijven wat ze bedoelen maakt een gesprek op Twitter bijkans onmogelijk.
Een balletje opgooien, stelling nemen, bevestigen, ontkrachten, chargeren, omdraaien, (mede)delen. Dat is de aard van Twitter. De knuppel in het hoenderhok gooien.
Daar lok je reacties mee uit.
Prima. Daar vraag je om. De reacties geven aan hoe mensen je bericht ontvangen, wat het met hen doet en wat zij er eventueel van vinden.
Weet je dat ook weer.
En daar kun je, zo je wilt, dan weer op reageren.
Heel mooi, maar een gesprek is het niet.
Of je moet het leuk vinden dat mensen in 20 berichten jou uitgebreid gaan uitleggen dat je erg ongenuanceerd bent.
Ja duhh.

Twitter niet teveel!
Bullshit! Twitter net zoveel als je wilt. Niet het aantal, maar de inhoud bepaald of mensen dat prettig vinden of niet. 500 Tweets over het wel en wee van je fijne gezinnetje na het zo plotselinge overlijden van Zwartje, de cavia, DAT gaat mensen vervelen.
Maar daarmee verveel je iedereen, en daarom Twitter je waarschijnlijk ook zo veel.

Er zijn accounts die honderden tweets per dag de wereld in slingeren en die nooit vervelen.
Omdat zij nieuws brengen, het nieuws volgen en mij op de hoogte houden van zaken waarin ik geïnteresseerd ben.

Tweet wat je te zeggen hebt, als dat in 2 tweets per dag kan, prima. Als dat in honderd tweets moet, ook best. Als jouw publiek het maar boeiend vindt.

Volg terug!
Nee! Terugvolgen omdat je gevolgd wordt is dom. Je moet mensen volgen die jou iets bieden, die jou iets te vertellen hebben en die jou boeien. Andersom geldt dat ook. Mensen die jou ‘interessant’ vinden gaan je volgen, doen zij dat om teruggevolgd te worden dan zijn ze zo weer weg. En dat is maar beter ook, want je hebt niets aan volgers die verder niet in je geïnteresseerd zijn. Allemaal ballast.
Dat een aardige dierenliefhebber uit Noord Groningen mij gaat volgen betekent niet dat ik het gewauwel over haar 12 kattenbeesten wil lezen.

Twitter is geen vereniging. Twitter is kruisbestuiving.
Twitter is een bed waar god en de duivel samen slapen.
Volg mensen die jij interessant vindt en vindt mensen die jou interessant vinden. Door wat jij tweet, en door wat jij deelt voeg je iets toe aan de ‘twittersphere’.
Als je deel uit wilt maken van een clubje gelijkgezinden word je beter lid van een kerk.

Reageer altijd op mentions!
Ja, doei! Als je een beetje actief bent op Twitter en je prikkelt mensen, dan krijg je mentions.
Leuk, maar lang niet altijd de moeite van het reageren waard.
Bovendien, als iedereen reageert op iedere mention; komt er nooit geen einde meer aan.

Leer en accepteer dat – zeker bij wat actievere en populaire accounts – er vaak geen reactie komt op jouw mention. Wordt daar nou niet boos en verdrietig van. Weet dat je mention wel gelezen is, maar blijkbaar geen reden geeft om te reageren. Denk daarbij eens aan het feit dat er misschien veel meer mensen hebben gereageerd, met dezelfde boodschap.

Gebruik een goede foto voor je ava!
Fout! Een goede foto betekent dat wij jou allemaal kunnen zien.
Dat je middelbaar, kalend en brildragend bent. En gezegend met een koppel enorme flaporen.
Dat wil ik helemaal niet. Ik wil lekkere wijven.

Daarnaast is de ava een onderdeel van het spel. Een ava moet prikkelen, moet de fantasie op gang brengen, moet nieuwsgierig maken en mij verleiden tot volgen.
‘Een goede foto’, je weet wel, zo’n in het halfdonker geschoten webcam plaatje, van de gemiddelde Nederlander helpt daarbij niet.

Minder gevangenissen, dat is logisch!

Vorige week las ik een column van Folkert Jensma (jurist) in de NRC.
Hij schreef wat ik al langer vermoedde.
Jensma citeerde onder andere een oud top ambtenaar die stelt: “De kans dat een dader ooit bij de strafrechter komt is kleiner dan dat een spermaatje ècht een eitje bevrucht.”

Kern van het betoog van Jensma is dat van alle gepleegde misdrijven een bijna verwaarloosbaar aantal voor de rechter komt en tot een veroordeling leidt.
En dat is niet omdat er onvoldoende ‘aanbod’ zou zijn.
Een kwart van de bevolking boven de 15 jaar werd in 2011 slachtoffer van één of meerdere delicten.
In 2011 kwamen er van al de gepleegde delicten er slechts een kleine 100.000 voor de rechter.

Steeds minder mensen doen aangifte bij politie.
Steeds minder zaken worden door de politie opgelost.
Steeds minder zaken worden door het OM behandeld.
Steeds minder zaken komen voor de rechter en leiden tot een veroordeling.

Dus, is blijkbaar de conclusie van Fred Teeven, de criminaliteit neemt af.
Het is daarom volkomen logisch om 11 van de 19 gevangenissen in Nederland te sluiten.

Het kan bijna niet anders dan dat de zaken die uiteindelijk de rechter wèl halen, steeds ernstiger van aard zijn.
En dus kunnen steeds meer veroordeelden hun straf thuis uitzitten.
Waar zij zich dan vervolgens geen moer van aantrekken.
Waarvan geen aangifte volgt.
En dus niet wordt vervolgd.
En dus niet voor de rechter komt.
En dus perfect werkt.

Logisch, toch?

De kennissen van Jasper S.

“Hallo meneer, u kent Jasper S.?”
“Jazeker!”
“Wat is Jasper S. voor een man?”
“Tja, een hele rustige kerel. Behulpzaam ook.”
“Had u verwacht dat Jasper S. de dader zou kunnen zijn?”
“Oh god nee! Twee kinderen ook. Harde werker. Ik denk dat niemand dit had verwacht.”
“Maar er is wel een 100% DNA match hè.”
“Tja, kijk, hij heeft het gedaan natuurlijk, geen twijfel. Maar of hij dat zelf ook weet? Dat is de vraag?”
“Hoe bedoelt u?”
“Nou ja, met een psychische stoornis, zoals hij heeft.”
“Daar weet u van?”
“Ja, dat is al een paar jaar bekend hoor.”
“U gaat naar de bijeenkomst vanavond?”
“Jazeker!”
“Waarom?”
“Tja, ik hoop antwoorden te krijgen hè. Wij hebben zoveel vragen!”
“Welke vragen hoopt u antwoord op te krijgen?”
“Nou, om te beginnen wil ik wel eens weten wanneer die boerderij leegkomt, hoeveel land er omheen zit en welke taxatiewaarde het heeft.”
“Pardon?”
“Nou, wij willen al een tijdje deze kant op verhuizen, en ik denk dat dit een buitenkansje is.”
“U woont her niet?”
“Nee, dat wil zeggen, nog niet! Wij wonen nu nog in Den Helder.”
“Maar, u vertelt net dat u Jasper S. Kent?”
“Ja, natuurlijk. Wie kent Jasper S. Nou niet??”

Tonijn salade met tijm en munt


Wat heb je nodig? (voor 2 personen)

  • Blikje tonijn
  • Een mandarijn
  • Een paprika
  • Paar takjes verse tijm en wat blaadjes munt
  • Olijfolie (een echte, niet die motorolie uit de supermarkt!)
  • Een citroen
  • Een teen knoflook
  • Een rood pepertje
  • Brood om te roosteren
  • Een ui
  • Een augurk
  • Beetje peterselie
  • Stukje prei
  • Roomboter

Hoe maak je het?
Laat de tonijn uitlekken.
Snijd de paprika in 4 delen, verwijder lijsten en pitten. Rooster de paprika.

Hak de tijm en munt fijn, rasp wat van de citroenschil en schep dit door de tonijn.
Doe het pepertje en de knoflook samen met de olijfolie en het sap van de citroen in een kom en haal de staafmixer er door.
Snijd de ui en het stukje prei in zo dun mogelijke ringen.
Snijd de augurk in kleine blokjes.
Pel de mandarijn en snijd deze in 2 delen.

Serveren:
Verdeel de prei, ui en augurk over de bodem van het bord
Daarna de tonijn, mandarijn en de paprika op het bord.
Daarna de dressing over de borden verdelen.
Afmaken met wat gehakte peterselie.

Serveren met geroosterd brood en roomboter.

Je kunt deze salade uiteraard ook gebruiken om een mooie verse harde (Italiaanse) bol te vullen.
Deksel er af snijden, brood uithollen en opvullen met de ingrediënten.

Vechtmachines zonder wapenvergunning


Mocht ik het mij kunnen veroorloven een sportauto te rijden die 300 kilometer per uur weet te halen, dan zit daar aan vast dat ik mij moet kunnen beheersen. Kan ik dat niet – en word ik gesnapt – dan ben ik het papiertje dat mij toestaat die auto te besturen voorlopige kwijt en betaal ik een forse boete.

Als ik lid word van een schietvereniging, en een wapenvergunning weet te krijgen dan moet ik mij kunnen beheersen. Op het moment dat ik buiten de schietclub met mijn prachtige Colt 45 ga lopen zwaaien dan word ik en geroyeerd bij de schietvereniging en ik moet mijn wapen inleveren.

Als topfitte marinier ben ik wereldwijd inzetbaar als dodelijk wapen. Ga ik de kroeg in, laat ik mij verleiden tot een vechtpartij en leidt dat tot een aanhouding wegens mishandeling, dan loop ik een groot risico mijn rang, mijn werk en mijn vroege pensioen kwijt te raken.

Ben ik daarentegen een kampioen kickboksen en wordt ik opgepakt wegens meerdere mishandelingen, die ik eerst hartgrondig ontken en daarna deels toch maar toegeef, dan ben ik slachtoffer van wraakzucht, ben ik eigenlijk een volksheld en heb ik goede vrienden die mij een parel voor de samenleving vinden.

Ergens klopt er hier iets niet.
Maar buiten dat.

De discussie of kickboksers nu wel of niet antisociale klootzakken met een persoonlijkheidsstoornis zijn vind ik niet bijster interessant. Net zoals de discussie over de ‘mafiapraktijken’ rond het kickboksen niet interessant is. Als het om heel veel geld gaat, of het nu overheden, banken, sportorganisaties, de advocatuur of bijvoorbeeld vastgoedprojecten betreft, maar al te vaak hangt er de geur van corruptie, smeergeld en ‘vriendendiensten’.
Niet per definitie ‘kickboksgebonden’ zou ik zeggen.

Boeiender zou een discussie zijn over de vraag hoe je een kickbokser meer kunt dwingen zich buiten de ring te beheersen.
Dat een goed getrainde kickbokser een dodelijk wapen is, is niet het probleem.
Dat er onder kickboksers antisociale klootzakken met een persoonlijkheidsstoornis zitten is evident; die vind je namelijk overal.

Dat een kickbokser geen wapenvergunning heeft die je hem af kunt pakken.
Dat is veel lastiger.