De bijna briljante afleidingsmanoeuvre van Emile Roemer

Ik denk dat het ongeveer zo gegaan moet zijn:

Vlak voor de verkiezingscampagne, op 14 augustus, komt het nieuws dat Emile Roemer als wethouder Financiën in Boxmeer de begroting niet sluitend kreeg. Sterker, onder zijn wethouderschap werd Boxmeer door de provincie Noord-Brabant onder ‘preventief toezicht’ gesteld.
Aaron Mirck schrijft op DeJaap dat hij garandeert dat dit nieuws op de eerste pagina’s van de kranten zal verschijnen en vraagt zich af of Emile Roemer dit nog weg kan lachen.
Of Roemer wel ‘premierwaardig‘ is, vraagt @baspaternotte zich af in een artikel in HP/De Tijd.
En, inderdaad. Op 16 augustus was Emile Roemer voorpaginanieuws.
De Telegraaf kopte: ‘Boxmeer in geldproblemen onder Roemer.’

Roemer gaat zich verdedigen. Dat had hij beter niet kunnen doen. Roemer zegt onder andere: “Het rechtse kamp wil me nu kennelijk in diskrediet brengen.”
Ik lees ook ergens dat Roemer vertelt dat niet hij de puinhoop in Boxmeer veroorzaakte, maar dat het juist Roemer was die de puinhoop heeft helpen opruimen. En dat de VVD ook in de coalitie zat en hem steunde.

Ik herinner mij Harrison Ford die advies geeft aan zijn president in Clear and Present Danger: “If they ask you if you knew him, say he was your friend. If they ask if he was your friend, say he was a close friend.”

Roemer had in deze lijn kunnen reageren met: “De financiële situatie van Boxmeer in 2004 was niet zorgelijk, die was dramatisch! Ik heb daar veel van geleerd en ben blij dat ik uiteindelijk in 2007 de zaak weer op orde had.”
Klaar. Niets te verdedigen, niets te verbergen en helemaal niets voor de media om verder in te duiken.

Maar ja, dat deed Roemer dus niet.
Er ontstaat enige paniek in het SP Headquarters.

Nu wordt bedacht de aandacht van Boxmeer af te leiden. Op 15 augustus staat er een interview met Emile Roemer in het FD. Daarin zegt Roemer: “Ik ben politicus, ik moet naar de hele samenleving kijken. Er is een vertrouwenscrisis, bij consumenten en producenten. Het is idioterie om niet naar de omstandigheden te kijken, maar alleen naar maximaal 3% tekort in 2013. De overheid moet de zaak weer aan het draaien krijgen. Dan moet ik een belachelijke boete gaan betalen als het tekort groter is dan 3%? “Over my dead body!”
Boem!
Voorpaginanieuws all over.

Briljante afleidingsmanoeuvre, tweette ik.

Niet dus. Want Emile Roemer veroorzaakt een beetje teveel opschudding met zijn uitspraak.
En dan gaat het pas echt mis.
Roemer begint terug te krabbelen. Nog diezelfde avond wil Emile Roemer het in Nieuwsuur ‘niet zo heel erg scherp meer stellen’.
De Volkskrant meldt dat Roemer opeens trekken had van de doorgewinterde bestuurder die geschrokken was van alle reacties. Elsevier vraagt zich af waarom Roemer zijn keutel weer intrekt en stelt dat Roemer zichzelf meer schade heeft toegebracht door het nuanceren van de uitspraak dan door de uitspraak zelf.

Ik denk dat Roemer in Boxmeer goed werk heeft verricht. Roemer wordt ook bijgevallen door andere oud-bestuurders van Boxmeer. Ook van CDA en VVD zijde. ‘Boxmeer verwijt Roemer niets”, staat boven een artikel op de voorpagina van de Gelderlander.
Bang voor de electorale gevolgen ging Roemer in de verdediging. Dat was niet slim.
Dus deed Roemer een boude uitspraak over Europa. Dat was briljant.
Daarna zaagde Roemer de poten weer onder zijn eigen stoel vandaan door deze uitspraak te nuanceren.

En zo wordt de spontane, open volksman Emile Roemer klaargestoomd voor het echte werk.
Jammer eigenlijk.