Het NOS journaal had gisteren een item over een apotheker die zelf een medicijn maakte voor een zeldzame ziekte. Kosten voor de patiënt: € 3.000 per jaar. Niet niks. Farmaceut Orphan Europe ruikt geld en neemt het medicijn onder de naam ‘Carbaglu‘ in productie. Kosten: € 150.000 (honderdvijftigduizend!!!) per jaar. Per patiënt!
Orphan Europe stapt vervolgens naar de rechter om af te dwingen dat de patiënt de 50x duurdere medicatie moet afnemen. De rechter stelt de apotheker echter meerdere keren in het gelijk.
Toch is de apotheker gestopt met de levering van zijn zelfgemaakte medicatie.
Niet alleen vanwege alle tijdrovende processen en de kosten, maar zeker omdat de zorgverzekeraar er geen enkele moeite mee blijkt te hebben de € 150.000 per jaar gewoon te vergoeden.
Want waarom zou je iets voor € 3.000 kopen als je er ook € 150.000 aan kunt uitgeven?

Ik weet niet wat er dan in jouw hoofd gebeurt, maar in mijn hoofd begint zich het volgende af te tekenen:
Orphan Europe maakt een megawinst per jaar over de rug van patiënten met een zeldzame ziekte. Geheel in stijl van de Farmacie worden de dealers – lees in dit geval de zorgverzekeraar – met veel smeermiddelen bewerkt om juist hun (dure) drugs te pushen. We kennen allemaal de verhalen van de artsenbezoekers die huisartsen in de watten leggen met snoepreisjes naar ‘congressen’ in verre, exotische oorden.
Ik denk dus meteen aan de een of andere directeur bij de zorgverzekeraar die sinds kort een mooi huisje aan een Zuid Afrikaans strand heeft.
Ik kan geen enkele andere reden bedenken waarom een verzekeraar er voor kiest om een medicijn van € 150.000 per jaar te vergoeden, terwijl het ook voor € 3.000 kan.
Jij wel?

Of maak jij dat wel mee? Dat je een deuk in je auto rijdt, dat een expert de schade bepaalt op € 500, maar dat jouw verzekeraar en helemaal geen moeite mee hebt en meteen de poeplap trekt wanneer jij aangeeft dat jij een schadebedrijf kent dat jouw auto ook wel voor € 25.000 wil uitdeuken?

Orphan Europe geeft ook een reactie.
Koen de Baets (mooi zongebruind kleurtje, Zuid Afrikaans bijna) legt uit dat Orphan Europe de medicatie maar voor 40 mensen wereldwijd maakt. Ja, 40 maar hè! En dat de apotheker uiteraard veel lagere kosten heeft dan Orphan Europe, dat de winsten ‘heel miniem’ zijn en dat Orphan Europe zijn winsten (die hele minieme) spendeert aan de opleiding van ‘medische mensen’.
Daarnaast suggereert meneer Koen nog even tussen neus en lippen door dat de medicatie van de apotheker onzuiverheden bevat en wellicht schadelijk is voor de patiënt. Terwijl de rechter ook dit argument al in 1999 van tafel heeft geveegd.

Dus: Orphan Europe ontvangt € 6.000.000 aan de verkoop van een medicijn, de productie kosten zijn, laten we stellen € 60.000 (€ 1.500 per patiënt, tenslotte maakt de apotheker ook gewoon winst) en de € 5.940.000 die overblijft gaat op aan opleiding, administratiekosten en bedrijfskosten.
O ja, en een ‘minieme’ winst natuurlijk, want we zijn geen ‘liefdadigheidsinstelling’, zo glimlacht meneer Koen ons toe.

Ik krijg hoofdpijn van deze farmakul.
Dus ik neem even een paracetamolletje.
Koop ik bij de Jumbo, € 0,50 per doos van 20 tabletten.
Het zal wel veel minder goed werken dan die merktabletten paracetamol van € 2,50, maar ja, paracetamol wordt nu eenmaal niet vergoed door de verzekering.
En dat ik daarmee de opleiding van ‘medische mensen’ in de weg sta, de farmacie ‘minieme winsten’ onthoudt en de ontwikkeling van nieuwe medicijnen tegen voetschimmel verhinder neem ik op de koop toe.
Dat moeten die gasten met Pompe en andere zeldzame ziektes maar betalen.