“Hey, pssst!!” Man, man, man. “@Hoof! HEY!!!! @HOOF!”
Geen oren zeker. @Hoof is doof denk ik.
@Hoof is doof, het rijmt. Maar je hebt er niks aan.
Ik zou wel eens willen weten wat er aan de hand is hier. De hele dag al zenuwachtig gedoe. Ik ben al drie keer verhangen vanmorgen. @Hoof weet wat er gaande is, dat zie ik aan hem.
Ik zou die andere vent eens kunnen vragen, die kerel die de hele tijd maar over z’n bril zit te loeren. Uitslover. Zet die bril op, of doe die bril af denk ik dan. Het is of hij door die bril niks ziet, maar bang is dat hij wegloopt als hij hem loslaat. @jndkgrf, heet’ie geloof ik. Ik weet niet eens hoe je ‘@jndkgrf’ uitspreekt, laat staan dat ik weet hoe je hem moet roepen. Ik heb al eens ‘meneer’ geprobeerd, maar toen lazerde hij direct van de muur af.

“Hey, Yo!! Wie weet wat hier gebeurt?? @Zaligzoet?? @AmoorahNL?? @Wenneding?? Hey! Niemand?”
Man, man, man, gezellig stel zo.
Nou ja. Afwachten dan maar.

Dat gesleep gesleep met die tafels is gelukkig klaar. Gek werd ik er van.
Ah, kijk, de drank. Toch een feestje zeker. Altijd handig om te weten dat je op een feestje bent. Niet dat mij overigens ook maar ooit iets gevraagd wordt.
Ja toe maar, flikkerlichten en nog meer herrie.

Ik wou dat ik niet slechts een gedachte was. Dat ik mijn hand voor dat oog weg kon halen om mijn observaties vast te leggen.
Het is zo prachtig om te zien. Dat draaien van die hoofden, dat zoeken. Kat uit de boom kijkers en recht op de man af stappers. Als trekvogels door een innerlijk kompas naar hier gedreven. Weten wie er komt, maar er geen idee van hebben wie je ontmoet. Een ‘tweetup‘ noemen ze dat.
Ze loeren naar elkaar. Alsof ze door een relatiebemiddelingsbureau bij elkaar zijn gebracht en het verplicht is om iemand te kiezen. Die vragende ogen. Is dat nou..? Heet hij niet..? Is zij niet die van..?
Mwhuahaha.. Mensen zijn stumpers.
Hun ava’s, zoals wij hier aan deze muur zijn vaak beter. Sterker, krachtiger, directer, assertiever.
Het geheel is meer dan de som der delen. Maar dat meer is toch vaak ook minder.
Een ava is weliswaar beperkt tot één beeld, maar wel het beeld dat de eigenaar wil presenteren. De ava als een schild voor je zwakkere kanten. Zoals Mick Jagger die al decennia lang slechts van één kant gefotografeerd wil worden, omdat de andere zijde veel ouder overkomt.
Mensen zijn kwetsbaar, zeker wanneer zij worden afgemeten aan hun ava.
Als je er zo naar kijkt wordt iedereen die hier rondloopt toch wel weer een held.
Kijk naar mij, als ava. De ogen toegeknepen, een hand voor het gezicht geslagen alsof ik niet aan kan zien wat er allemaal gebeurt.
In werkelijkheid ben ik eigenlijk te bang om goed te kijken.

Ik heb sinds vandaag een nieuwe plek. Niet verkeerd hoor, helemaal niet. Rustig. Warm.
Die vent die hier voor mij zit lijkt sprekend op me trouwens.
En hij vertelt me steeds hoe mooi ik ben.
Gelukkig heeft hij een vrouw die hier ook vaak komt.
Die vind ik dan weer mooi.

(Met heel veel dank aan @LiqueAngel voor haar prachtige avapainting!)