Dag: 15 december 2011

Echinaropa


Europa is als Echinaforce; het werkt niet.
Gebruikers van Echinaforce die zeggen dat het wel werkt komen voor wat de argumentatie betreft niet verder dan: ‘Ik ben niet ziek geworden, dus Echinaforce werkt.’ Er is nog nooit een mens beter van Echinaforce geworden. Er zijn gewoon heel veel mensen die beweren dat ze er minder ziek door zijn.
Wanneer je dat in twijfel trekt word je door de gemiddelde Echinaforce fan verketterd. Je bent ongelovig, je bent blind en je bent dom want je hebt er geen verstand van.
Europa adepten doen dat ook. Ons voorhouden hoe verschrikkelijk veel slechter wij af zouden zijn indien er geen groot Europa bestond. Dat we ook zonder Europa kunnen is simpelweg niet aan te tonen, want we zijn nu eenmaal lid van die club.

Europa is als Echinaforce; het is markt.
Echinaforce bestaat bij de gratie van marketing. Er wordt ons ingepeperd dat het werkt. De apotheek verkoopt het. Echinaforce stimuleert het immuunsysteem. Dus het werkt.
Hoe het werkt, dat kan niemand mij uitleggen.
Europa is ook markt. Er is geen Europa als bevolking, geen Europa als politieke eenheid. Europa is markt. Europa is de euro. Zonder euro geen Europa.

Europa is als Echinaforce; ieder bewijs ontbreekt.
Er worden jaarlijks een kleine 150.000 doosjes Echinaforce verkocht, en waarom zouden al die mensen het kopen als het niet werkt? Eerlijk gezegd heb ik geen idee. Waarschijnlijk omdat mensen zijn gaan denken dat het werkt. Het zal met marketing te maken hebben. Recente studie vertelt ons dat het domweg helemaal niets uitmaakt of je Echinaforce gebruikt of niet.
Europa werkt ook, zo wordt beweerd. En er wordt met cijfers gesmeten om ons van de positieve effecten van Europa te overtuigen. Het gaat daarbij overigens altijd om geld.
Hoe de cijfers er uit zouden zien zonder Europa, zonder de euro kan niemand zeggen. Dat de landen op het Europese continent zonder euro ook nog steeds prima meedoen zal wel door hele andere factoren komen.

Europa is als Echinaforce; het is geloof.
Je gelooft in Echinaforce of je gelooft er niet in. Net als in handoplegging, tarotkaarten, instralen, auraspray en voetzoolreflexmassage. En als je er niet in gelooft dan word je geacht een ander niet te belemmeren in de belijdenis van dat geloof. Echinaforce werkt omdat men gelooft dat het werkt, niet omdat wetenschappelijk is aangetoond dat het werkt.
Voor Europa is het niet anders. Je gelooft in Europa – of beter, in de euro – of je gelooft er niet in. De gelovigen hebben momenteel de macht. Niet op basis van hedendaagse politieke en financiele ontwikkelingen, maar meer op basis van het geloof van onze ouders en grootouders.
‘Landen met één gemeenschappelijke munt voeren geen oorlog met elkaar’, zo vertelde Angela Merkel de Duitse bondsdag. Dat is geen wet, dat is een stelling. Dat moet je willen geloven.

Europa is als Echinaforce; een bodemloze put.
Al drink je 3 liter Echinaforce, meer dan een alcohol vergiftiging levert het je niet op. Je wordt er zeker niet beter van en je voorkomt er geen ziekte mee.
Op dit moment wordt ons bijna dagelijks verteld dat het oplossen van de eurocrisis toch nog meer kost dan was geraamd. Het begon met een paar miljard voor dit land en een paar miljard voor dat land. Inmiddels wordt gesproken over 1000 miljard zus en 1000 miljard zo.
Dat geld moet ergens vandaan komen.
De gezondheidszorg in Nederland zal volgend jaar wel het kind van de rekening worden.

[suffusion-widgets id=’4′]

Vreselijk! Vreselijk!

De eerste keer dat ik haar tegenkwam is al weer een paar maanden geleden.
Een oude vrouw, met hoofddoek en grijze krulletjes die brutaal onder die doek vandaan koekeloerden. De oude dame reed op zo’n fiets met elektro motor – een uitvinding die iedere bejaarde tot potentiële wegpiraat heeft gepromoveerd – en kwam mij in volle vaart tegemoet.
Toen zij mij tot op een meter of tien genaderd was riep zij twee keer: ‘Vreselijk! Vreselijk!!’
Zij wierp mij daarbij, om haar woorden kracht bij te zetten een blik van ontzetting toe.
Voor ik er op kon reageren stoof zij mij al voorbij en racete alsof de duivel zelf haar op de hielen zat richting Bolsward.
Het was alsof de vrouw net telefonisch was ingelicht over de plannen van haar jongste kleindochter om te gaan trouwen met een Pakistaans lid van Al Qaida wiens eerste vrouw zich een maand eerder met bomgordel en kinderwagen had opgeblazen in een drukke winkelstraat te Gent.
Ebeltje, zo heette de kleindochter, stond reeds gepakt en gezakt op het station van Bolsward te wachten op de bus naar Sneek, om van daaruit een trein te pakken richting Schiphol teneinde daar op een vliegtuig te stappen naar haar geliefde.
Dat slaat natuurlijk nergens op, maar ja, ik moest nog 2,5 kilometer lopen voor ik thuis was en je probeert zaken toch de duiden zeg maar.

Ik loop dagelijks van Burgwerd naar Bolsward en weer terug over het Trekpad. Lekker voor mij, goed voor de honden.
Het was nog geen week later toen een fietsbel mij van achteren benaderde. Een goede gewoonte hier, het Trekpad is smal en lang en zo weet je in ieder geval dat er iemand van achteren nadert.
Deze bel was wel anders dan de meeste bellen. Deze bel bleef gaan. Voor ik echter om kon kijken stoof een elektrisch geholpen bejaardenracefiets mij voorbij. Een oude vrouw met hoofddoek.
‘Vreselijk! Vreselijk!!’, riep zij mij toe terwijl zij voorbij raasde.
Dit maal reed de vrouw richting Burgwerd.
Ik dacht aan Ebeltje die ondanks de bemoeienis van haar oma toch achter de liefde aan was gevlogen en nu in de bergen van Pakistan een cursus bermbommen maken volgde. Ebeltje was inmiddels tot de islam bekeerd en heette nu Aamaal, wat zoveel als ‘hoop en ambitie’ betekent. Aamaal droeg geen leuke jeans meer, en van die elegante bloesjes waar haar heerlijke jonge ontluikende lichaam zo begeerlijk in afgetekend werd; nee, Aamaal zat in een kale, duistere grot en ging helemaal bedekt onder een zwart gewaad.
Oma was zojuist bij het gemeentehuis van Bolsward geweest om de burgemeester te spreken over deze vreselijke ontwikkelingen. Zij was echter weer huiswaarts gestuurd omdat Bolsward inmiddels is opgegaan in de nieuwe gemeente Súdwest Fryslân, en de burgemeester zetelt in Sneek.
Tja, je bedenkt van alles hè, lans zo’n stil en winderig pad.

Vanmorgen kwam ik de vrouw wederom tegen.
Ze reed me tegemoet en toen zij mij tot op tien meter genaderd was riep zij: ‘Vreselijk! Vreselijk!!’.
Ik was vlak bij huis en bedacht me dat de vrouw waarschijnlijk doodsangsten uitstaat omdat ze zo hard gaat. En dat zij gewoon niet weet hoe ze die kutfiets van ‘vol gas’ af moet krijgen.
Ik bedoel, er moet toch iets zijn wat maakt dat die vrouw constant ‘Vreselijk! Vreselijk!!’ blijft roepen.

Voor ik de woonwijk binnenliep lijnde ik de honden aan.

[suffusion-widgets id=’3′]