Hallo lieve kindertjes, het is weer tijd voor een nieuw verhaaltje. Vandaag gaat het over Pipo de Graus!
Jullie weten allemaal wel wie het droevige clowntje Pipo de Graus is hè? Nee? Jij niet kleine meid? Nou, zal ome Berend het voor jou nog een keer vertellen.

Op een dag, nog niet zo heel lang geleden, kwam er een klein, droevig clowntje naar Nederland: Pipo de Graus. Pipo de Graus was geboren in een heel ver land, ver weg van de wereld die wij kennen. Dat land is zo ver weg dat je mensen er niet eens kunt verstaan! De mensen daar hebben ook hele rare namen zoals Geert, Greet, Gerd en Dion. In het land van Pipo de Graus heeft iedereen heel veel rechten, zoals bijvoorbeeld dat je mag zeggen wat je wilt. Iedereen is in dat land helemaal gelijk. Behalve mensen die niet uit dat land komen natuurlijk, want die zijn stom. Die geloven bijvoorbeeld niet in kerst of Sinterklaas!
In het land waar Pipo de Graus vandaan komt bestaan ook mama’s, zoals hier. En die mama’s die zijn veel leuker voor de pipo’s in dat land dan onze mama’s. De mama’s in het land van Pipo de Graus mag je namelijk gewoon slaan als je daar een keertje zin in hebt. En daar heeft Pipo de Graus best vaak zin an hoor. Heerlijk vindt Pipo de Graus dat. ‘Lekker mamameppen’ noemt Pipo de Graus dat. Mama’s heten in het land van Pipo de Graus ook anders. Mama’s in het land van Pipo de Graus heten ‘mamaloesers’. Grappig hè?
Maar goed, ik dwaal af.

In het land van Pipo de Graus was iets aan de hand. Iets heel ergs! Pipo de Graus had een brief gekregen van Cavia Vlekkie. Cavia Vlekkie vertelde in die brief, die met bibberende caviapootjes was geschreven dat hij al 2 dagen geen schoon water had gehad! Pipo de Graus schrok daar zo van! Stel je voor! Geen schoon water! Al twee dagen niet!
De schoften. Pipo de Graus wist als geen ander dat iemand die zijn cavia geen water geeft ook geen probleem heeft met het pikken van motorfietsen, of auto’s. Of drop!
Pipo de Graus werd er niet alleen heel verdrietig van, hij was ook een beetje boos.
Hadden die dierenbescherming soms geen mamaloeser?

En zo kwam het dat Pipo de Graus naar ons land kwam voor hulp. Er moest dierenpolitie komen! En politie om Pipo de Graus te beschermen. Een soort van Pipopolitie. Want al die rare buitenlanders vinden de ideeën van Pio de Graus maar niets. Zij vinden immers niets leukers dan lammetjes de keel doorsnijden, motorfietsen pikken en de cavia geen water geven! O ja, en drop pikken en Pipo de Graus bedreigen natuurlijk. En die buitenlanders doen hun mama’s een doek om het hoofd!! Dan is er toch niets meer aan als je jouw mamaloeser een lekkere mep uitdeelt.

Wat zeg je lieverd? Je wilt weten hoe dat nu zit met die ‘commissie’ de Wit? Nou, luister, ik zal het proberen uit te leggen, maar het is héél ingewikkeld hoor.
Al onze spaarcentjes staan op de bank. Niet op de bank thuis, want daar mag je niet op staan, maar in een grote ijzeren doos in een heel stevig gebouw. En de bankbaas bewaakt dat gebouw en onze centjes die in die doos zitten. Maar wat bleek een paar jaar geleden? De bankbaas had helemaal niet opgelet en de bank was helemaal leeg! De bankbaas was dus een boef!
En je weet, een dierenbeul pikt motorfietsen en drop. Dus ook geld als de motorfietsen of de drop op zijn.
De bankbaas moet dus wel een dierenbeul zijn!

De commissie de Wit is dus eigenlijk een soort dierenpolitie. Daar wilde Pipo de Graus natuurlijk wel bij horen.
Maar wat blijkt? De hele commissie de Wit bestaat uit dierenbeulen en buitenlanders!!!
Toen Pipo de Graus hoorde dat hij niet eens mocht vragen of de bankbaas zijn cavia wel genoeg water geeft werd Pipo de Graus heel verdrietig en besloot Pipo de Graus maar naar huis te gaan.

Hij had die avond geen eens zin om mamaloeser eens lekker een pak slaag te geven.
Ja, ahhhh… Zielig hè?
Nou, volgende keer maar weer eens een vrolijk verhaaltje dan?
Over een klein negertje die geen zwarte Piet werd en toch sinterklaas mocht vieren. Dat is leuk hè?