Dit verhaal gaat niet over het gezin van een een eerzame burger die door de veiligheidsdiensten helemaal kapot gemaakt dreigt te worden omdat hij op de verkeerde tijd op de verkeerde plaats was.
En nee, het gaat ook niet over een persoonsverwisseling. Leo de Deugd is niet de tweelingbroer van geheim agent Bernard ‘One eye’ de Deugd die is omgekomen in Afghanistan en wiens plaats Leo moet innemen om de wereld te behoeden voor een volgende 9/11. En dat terwijl zijn hoogzwangere vrouw in barensnood op de bank ligt.
Ook heeft Leo de Deugd niet bij toeval een politieke moord op de memory-card vastgelegd terwijl hij druk was het trekgedrag van de Wilde Waaggans vast te leggen.
Leo de deugd is een fotograaf. Een fotograaf die (onder andere) fotowerk heeft gedaan voor het lingeriemerk Sapph, tot voor kort eigendom van Rob Heilbron.
Een beetje kinky foto’s maakt die Leo de Deugd.
De laatste tijd kunnen Leo de Deugd en Rob Heilbron niet meer samen door een deur. Of het moet de deur van de rechtbank zijn. Leo de Deugd en Rob Heilbron hebben ruzie over het gebruik van foto’s en de rechten.
Je kent dat wel.
Martijn Koolhoven is journalist van de Telegraaf. En niet zomaar een journalist van de Telegraaf. Nee, volgens hoofdredacteur Sjuul Paradijs is Martijn Koolhoven een ‘onmisbaar lid van de Telegraaf familie’.
Deze mooie, vaderlijke woorden sprak Sjuul Paradijs deze zomer nog op het 25 jarig Telegraaf jubileum van Martijn Koolhoven.
In de Telegraaf verscheen een artikel onder de kop ‘Eng en verschrikkelijk!’ (door de telegraaf verwijderd, maar tekst is hier nog te lezen) waarin Martijn Koolhoven verslag doet van de bizarre SM activiteiten die Leo de Deugd zou bezigen in zijn studio die in de Rotterdamse wijk Hillesluis staat, ook wel ‘klein Mekka aan de Maas’ genoemd.
De wijk wordt zo genoemd omdat er nogal wat islamieten wonen, en die hebben het niet zo op die rare seksuele fratsen van fotograaf de Deugd.
Tenminste, dat beweert Martijn Koolhoven in zijn artikel.
Gevolg van dit artikel: Leo de Deugd zegt zakelijk volledig kapot te zijn. Weg klanten, studio moeten verlaten (staat te huur), vernielingen.
Ellende.
Tja, moet je maar geen SM kelder beginnen in het islamitische hart van ‘Klein Mekka aan de Maas’. Toch?
Geen wonder dat mensen de Telegraaf inschakelen om deze enge toestand aan de kaak te stellen.
Een Zembla uitzending (De chocoladeletters van de Telegraaf) toont echter een even bizar als walgelijk complot die kort gezegd hier op neer komt:
– Rob Heilbron en Martijn Koolhoven zijn HELE dikke vrindjes. Zo subsidieerde Rob het jubileumfeestje van Martijn.
– Leo de Deugd en Rob Heilbron zijn helemaal geen goede vrindjes, ze staan tegenover elkaar bij de rechter.
– Leo de Deugd zit al bijna 10 jaar op dat adres in Rotterdam zonder ooit één probleem of klacht.
– Niemand in de wijk Hillesluis zegt last te hebben van Leo de Deugd of zijn studio.
– Geciteerde mensen bezweren Martijn Koolhoven nooit gesproken te hebben.
Ofwel; Martijn Koolhoven is door zijn vrindje Robert Heilbron niet gesubsidieerd, er is een tegenprestatie. Die tegenprestatie is het kapotmaken van fotograaf Leo de Deugd.
Maar dat kan uiteraard allemaal niet waar zijn.
Het is natuurlijk allemaal toeval en de zaken hebben helemaal niets met elkaar te maken.
Martijn Koolhoven heeft zich niet laten betalen, maar is door ‘bronnen uit het circuit’ getipt.
Rob Heilbron is gewoon een goede vrind van Martijn en die subsidiëren elkaar nu eenmaal. Zo gaat dat in de business.
Alhoewel?
Martijn Koolhoven is inmiddels toch maar op non-actief gezet door zijn hoofdredacteur Sjuul Paradijs.
Een tragedie voorde Telegraaf familie natuurlijk, want je eigen bloed verstoten is toch een beetje sterven.