Dag: 9 mei 2011

Een koppelteken van € 320.000

‘Gemeente Súdwest Fryslân.’ Prachtig! Toch?

Nou ja, oké dan. Het zuidwesten van Friesland ligt iets meer zuidelijker dan de gemeente Súdwest Fryslân, en Súdwest Fryslân ligt eigenlijk iets te noordelijk om Súdwest Fryslân te heten, maar een kniesoor die daar op let. Het ligt wel strak in het westen!
Oh, nee hoor. Het is helemaal geen probleem dat Súdwest Fryslân niet klinkt als een gemeente maar als een gebied! Utrechtse Heuvelrug. Wel eens van gehoord? Nee? Oh. Nou, dat is anders ook een gemeente hoor!
Hoe je een inwoner gaat noemen? Nou, gewoon: Súdwest Fryslânder. Of Súdwest Frysk. Of Súdwester. Of, ehh.. nou ja, weet ik veel! Gewoon inwoner.
Ach mensen, kom nou toch! We gaan ons toch niets aantrekken van die gasten van Gaasterlân-Sleat!! Ja, dat ligt in het zuidwesten van Friesland ja. Nou? En? geeft dat het recht om bij Súdwest Fryslân te horen?
Dacht ik ook niet. En, trouwens, hadden zij die naam zelf maar moeten bedenken.

De Súdwest Fryslânders, of Súdwest Frysken, of Súdwesters, nou ja, inwoners van Súdwest Fryslân hebben deze naam zelf gekozen hoor. En precies, er waren 3 opties. Súdwest Fryslân, Sneek Súdwest Fryslân en geen van beide. Wat zegt u? Ik vind dat een zeer ruime keuze. Hoe bedoelt u de vraag was nogal vreemd gesteld?
Wij vroegen aan de, nou ja, inwoners van Súdwest Fryslân: ‘Welke naam vindt u het best passen voor de gemeente Súdwest Fryslân? a) Súdwest Fryslân b) Sneek Súdwest Fryslân of c) geen van beide. Nou, en de mensen kozen Súdwest Fryslân! Een heel democratisch proces!

Nee, een prachtige naam!
De reden dat wij hier bij elkaar zijn is dan ook niet dat de naam van onze prachtige nieuwe gemeente Súdwest Fryslân ter discussie zou staan, het betreft een simpel koppel-tekentje.
U weet wel, een ‘-‘.
De Hollanders snappen Súdwest Fryslân namelijk niet. Het is Noord-Holland, Zuid-Holland en Noord-Brabant. Dus hebben wij besloten dan ook maar een koppelteken in te voeren.
De officiële naam van de nieuwe gemeente Súdwest Fryslân wordt dus: Súd-west Fryslân! Hoezee!!!

Pardon?
Oh, sorry mensen, kleine correctie.
Het koppelteken moet niet tussen Súd en west, maar tussen Súdwest en Fryslân.

De officiële naam van de nieuwe gemeente Súdwest Fryslân wordt dus: Súdwest-Fryslân! Hoezee!!!

Ehh, ja, het vergt wel een kleine investering. Nieuwe huisstijl, bordjes vervangen en zo. Ach, je moet er wat voor over hebben hè.
Ehh, hoeveel? Nou, we reserveren € 160.000.
Nee, wij gaan er niet van uit dat het dus uiteindelijk € 320.000 gaat worden. Daar gaan wij vooralsnog niet van uit.

De hoop van Alex Gbanse

Toen mijn zoon een aantal jaren geleden begon met voetballen werd hij gecoacht door een donkere man die Nederlands met een Afrikaans-Frans accent sprak. En dat is een Friese plaats waar weer een eigenwijs dialect van het Fries wordt gesproken. Mijn zoon was gek op zijn coach, Alex.
Een paar jaar later sprak ik Alex opnieuw. Alex was geen coach meer en ik was inmiddels voorzitter van het jeugdvoetbal en altijd op zoek naar kader.
Alex is opnieuw coach geworden. Of hij dat nu nog is; ik weet het eigenlijk niet.
Ik ben Alex een beetje uit het oog verloren. Tot gisteren.

In Brandpunt een item over Ivoorkust: ‘Het drama van Carrefour’. Over de moordpartijen of beter: slachtingen die daar hebben plaatsgevonden.
Ik zie KRO’s Aart Zeeman samen met Alex Gbanse boven een put staan waar volgens een inwoner de rebellen lijken in hebben gedumpt. Beide mannen deinzen achteruit als zij de lucht uit de put opsnuiven.
Alex Gbanse, Ivoriaans Nederlander. Getrouwd met een Friezin, vader, voetballiefhebber, jeugdcoach en ICT ondernemer blijkt ook journalist te zijn die de wereld wil confronteren met de gebeurtenissen van Ivoorkust. Die de daders voor het gerecht wil brengen. Die de nabestaanden gerechtigheid wil brengen en die de inwoners van Ivoorkust hoop wil bieden.

‘Ik heb hoop’, zegt Alex Gbanse aan het eind van de uitzending.
‘In Nederland is het na de oorlog ook goedgekomen, dus waarom niet hopen voor Ivoorkust.’

Het vraagt niet alleen moed om hier in vrede en welvaart te leven en je te bekommeren om Ivoorkust. Het vraagt misschien nog veel meer moed om er heen te gaan en verslag te doen.
Het meeste moed vraagt misschien wel het hopen, zeker wanneer je hebt gezien wat mensen als Alex Gbanse hebben gezien.
Ik vraag mij af of ik die moed ook zou hebben.