Een lekkere groente, en snel klaar.
Bak een handje gerookte spek uit op een hoog vuur. Geen olie of boter. Snijd een teen knoflook.
Blus de spek met een scheut witte wijn. Snaps erbij, knoflook erbij en wat kruiden. Peper en zout naar smaak.
In de koekenpan droog laten stomen, daarna nog even in een pannetje met deksel op heel laag vuurtje garen.
Eet smakelijk.
Dag: 7 februari 2011
Doen we even een ‘Piet Hein Donnertje’
DEN HAAG – Van de zijde van het kabinet mag geen antwoord verwacht worden over de juistheid van de inhoud van de vermeende ambtsberichten die uitlekken via Wikileaks. Dat schrijft minister Piet Hein Donner van Binnenlandse Zaken namens het kabinet aan de Kamer.
Aldus de eerste alinea van een artikel op NU.nl.
Even hoor. Van wie mag dat niet? Is daar een wet tegen? Staat er ergens in de statuten en reglementen van dit land: ‘van de zijde van het kabinet mag geen antwoord verwacht worden over de juistheid van de inhoud van de vermeende ambtsberichten die uitlekken via Wikileaks’?
En, waarom mag dat eigenlijk niet?
Zegt Donner nu werkelijk dat alleen de Amerikanen in staat zijn om de authenticiteit te garanderen van de berichten die Nederlandse ambtenaren met de Amerikanen uitwisselen?
Welk voorschotje neemt Donner met de suggestie dat zelfs als de uitgelekte berichten echt zijn, deze nog altijd niet waar hoeven te zijn? Dat het dan nog altijd een perceptie betreft?
Een ‘ambtsbericht’ door een ‘ambtenaar’ verstrekt aan de Amerikaanse overheid is een bericht dat ‘niet onder ambtseed worden bevestigd’?
Hallo?
Bent u daar nog?
Tarte Limon (Zenzero Capitano!)
Deze taart heeft als basis dit heerlijke verhaal van Rob Captein.
De avond voor ik er aan begon lag ik in bed een beetje na te denken over de dag die komen zou. Veel keukenwerk, heerlijk. Taartje maken, vlees braden en een (vegetarische) maaltijd maken met mijn oudste dochter.
Voor ik met al dat bakken en braden begin, eerst de taart, dacht ik bij mijzelf en …
Ahoi!! Ahoi!! Land in zicht!! We gaan het redden mannen, we gaan het verdomme redden!! De stem van Captein Rob klonk boven het rollen van de golven, het gieren van de wind en het kraken van het schip uit. Ik zag niets dan grijze striemen in een dodelijke haast door de gitzwarte nacht tieren. Het schip klom opnieuw omhoog, leek achterover te vallen en knalde vervolgens met gruwelijk gekraak terug op het genadeloze water. Golven sloegen over het dek en sleurde mijn benen, als ware het verse wilgentwijgjes, onder mijn lichaam vandaan. Ik viel, mijn hoofd raakte een krat, ik voelde kou maar het deerde mij niet eens meer.
Geen pijn, geen beweging.
Rust.
‘Capitano!! Capitano!! Zenzero, Capitano!!’, hoorde ik een stem in de verte roepen.
Daarna gleed ik weg.
Goed, een taartje maken dus.
Nu moet u weten: ik kook, vrouw Quest doet de boodschappen. Ik schreef dus op een briefje ‘biscuit’, maar mijn handschrift is belabberd. En dus stond er een kast vol beschuit.
Ai, ai. Zondag in wereldstad Burgwerd. Rondje langs de buren dan maar. Behalve 3x een aanbod voor een rol beschuit, geen succes.
Wat nu?
In de kast een rol ‘Sprinkels’ (of zoiets). Dat is biscuit met een laagje chocolade en besprenkeld met suiker. Hoppa, hele rol in de shredder.
De taart was een succes, hij ging helemaal op.
De bodem was te dik (een gewone rol biscuit is blijkbaar aanmerkelijk kleiner dan een mega rol Sprinkels), de smaak van gember te diep weggezakt in de chocolade en de suiker maar, de smaak en de textuur van de vulling is heel bijzonder. Heel erg lekker ook.
(Ik heb overigens wat citroenrasp over de taart gestrooid.)
Het heeft mij op een idee gebracht.
Ik ga een taart maken van een ronde, doorgesneden cake. Met deze vulling in het midden. Om te voorkomen dat de vulling ‘in de cake sopt’ ga ik een beschermlaagje maken. Van iets met gember en gembersiroop.
Zenzero, Capitano!
Vreselijke Dialogen: Verbouwen
– Zo zeg! Da’s nie niks. Man, man, man.
– Als je het doet, doe het dan goed zeg ik altijd maar.
– Ja, ja, ja. Nou! Zeg. Jonge, jonge.
– Pas even op hoor, ik trek even die balk los.
– Tuurlijk! Tuurlijk. Nou! Joh, wat een werruk zeg. Wat een werruk.
– Komt’ie hoor!
****
– Ja, ja. Nou. Joh! Wat een klap hè?!
– Wilt u soms koffie?
– Nee, joh! Ben je mal! Ik was inde buurt en dacht, werp ik even een blik naar binnen. Ik ben zo weer weg.
– Nou, u hoeft niet weg hoor. Maar Annemiek komt pas weer einde dag thuis, die is gevlucht.
– Ja! Nou! Zeg. Joh. Heb ze van der moeder hè. Die kan ook niet tegen troep.
– Als u het niet erg vindt, ga ik ondertussen even door. Dat plafond moet kaal, vanmiddag komt het nieuwe.
– Nee joh! Natuurlijk niet. Ga gewoon je gang. Ik ben zo weer weg hoor. Jonge, jonge. Wat een werruk zeg.
– Hmmmpffff!
– Zwaar zeker hè? Nou, nou, nou. Kijk maar uit.
– Ene tweeje … Hmmmpffff!
– Bijna! Je had hem bijna!
– Hmmmpffff!
– Joh! Wat zit’ie vast hè. Man, man, man. Ouwe huizen, dan krijg je dat. Hah! Vertel mij wat!
– Hmmmpffff! GODVERDOMME!! Hmmmpffff!
– Rustig, rustig. Je moet even iemand vragen om je te helpen!
– Nou, als u hem nou hier even pakt!
– Nee, dat gaat niet jongen. M’n rug hè. Al jaren m’n zwakke punt. Ik bedoel, ik heb er nu geen pijn an. Maar, het schiet er zo in hoor. Man, man, man. Die rug van mij. Ik zou wel willen hoor. Heus. Dat weet je. Je kent me. Echt.
– Hmmmpffff!
– Joh! Tjonge, jonge. Wat een werruk, wat een werruk. Nou, ik ga er weer es vandoor. De groeten aan m’n dochter hoor!
– Hmmmpffff!
– En succes!
**
Primeur van een dieptepunt
Maandag! Voor het eerst bij SBS6: Mr. & Mrs. Smith!
Ohhh.. het klopt dus dat ik de film al 3 keer heb gezien het laatste half jaar, maar nog NIET bij SBS6! Nee, dat veranderd de zaak! Kijken dus!
Is dit wat SBS6 haar kijkers probeert te vertellen?
Of zou het werkelijk kunnen bestaan dat SBS6 er van uitgaat dat de gemiddelde kijker een IQ van 40 heeft en werkelijk denkt dat deze avond ‘Mr. & Mrs. Smith’ zijn primeur op de Nederlandse televisie beleeft?
Kijken naar de televisie wordt meer en meer een martelgang. Een continue aanslag op je zenuwen. Een voortdurende belediging van het intellect.
Terwijl je kijkt naar een ‘documentaire’ over ‘de bruidegom van 500 kilo’ verschijnen rechtsboven in beeld getatoeëerde dwergen die, geheel vrijwillig natuurlijk, met zich zullen laten gooien, hun aars aan u zullen laten zien en live op tieten zullen sabbelen.
Om de 12 minuten worden we vergast op reclames die ons vertellen dat deze deo ‘iedere droogtetest’ doorstaat. Of dat dit product ‘een zelfevaluatie heeft ondergaan bij 34 vrouwen’. Of dat dit ‘de borstel is die u dat tandarts-schone gevoel geeft’, terwijl onder in beeld in kleine letters te lezen staat dat het resultaat niet te vergelijken is met een professionele behandeling. We moeten Becel brood eten omdat we dan nog maar 90% teveel zout binnenkrijgen en ons dus ‘geen zorgen’ meer hoeven te maken.
Wat mij nog het meest verbaast is dat de omroepen er mee wegkomen. Dat het gepikt wordt.
Dat je een matig programma kunt uitzenden, later op de avond en de volgende dag kunt herhalen. Dat het terug te zien is op internet voor als je het gemist (of niet begrepen?) hebt.
Dat je het dan een week of wat later nogmaals uitzendt.
En dat het dan een half jaar later weer wordt uitgezonden, nu op een andere zender.
En nog een keer. En nog een keer.
Dat er dan zelfs na 10 keer nog altijd voldoende mensen kijken om het toch nog een keer uit te zenden.
Vanavond eten wij een lekker gaar stukje gegrild rundvlees.
‘Nog niet eerder gegrild’, uiteraard.
Eerst trok ik er namelijk bouillon van. Daarna kookte ik het mee met de zuurkool, voor wat extra runderaroma aan de kool. Toen heb ik er De Ronde van Vlaanderen mee gefietst, dat zit wat lekkerder. Vervolgens braadde ik het vlees, je wilt tenslotte wel een lekkere jus voor bij de piepers.
En vanavond even lekker onder de gril.
Of mijn gezin dat lekker vindt?
Ach, ze weten niet beter.