Johnny Halliday was dan wel Frans, maar Halliday had Belgische roots. Hij werd geboren als Jean-Philippe Smet en had een Belgische vader en een Franse moeder.
Gelukkig maar, want dat geeft mij een bruggetje naar één van mijn andere absolute helden: Jacques Brel.

Er is heel veel op de plaat gezet van Jacques Brel. In 1977 verschijnt zijn laatste album bij leven, Brel heeft dan al een tijd longkanker. Het is zijn 16e album sinds het eerste in 1953.
Na 1977 verschijnen nog een groot aantal verzamelaars waarvan het meeste eerder verschenen, verzameld werk is, maar in 1993 worden ook de live opnames van het Casino te Knokke in 1963 op plaat uitgebracht.
Ik heb vandaag geluisterd naar ‘J’arrvive’ uit 1968 – sinds 1967 trad Brel al niet meer op – en dat deed ik niet omdat ik dit album het allerbeste album van Brel vind.
Dat deed ik omdat op dit album ‘De nuttelozen van de nacht’ staat, wat ik het beste Nederlandstalige nummer vind van Brel.
Op dit album in ieder geval de 3 hoofdthema’s van Brel: Burgerij, Liefde en Dood.
De grote foto heeft helemaal niets met het album te maken, het is een foto uit de filmcarrière die Brel na 1967, niet met erg veel succes, begon. Hiernaast ziet u nog een kleinere foto van Brel, nu wel tijdens een optreden als chansonnier.

U kunt ‘J’arrive’ via deze link beluisteren op Spotify.

Ook het Nederlandstalige ‘Mijn vlakke land’ staat op ‘J’arrive’.
Zelf nam ik een interpretatie van dit nummer op met mijn band ‘Basalt’. Ik schreef een andere tekst, noemde het nummer ‘Polderland’ en Frank Kerssens (gitaar) gaf het iets extra’s. U kunt Polderland hier beluisteren via Spotify.