Dit stuk is bedoeld als waarschuwing. Een waarschuwing om niet in zee te gaan met Jacques Smits of de Stichting Kinderontvoering of Interrescue. Ik vind namelijk – en dat is dus mijn persoonlijke mening – dat Jacques Smits een gevaarlijke man is. En ik wil graag uitleggen waarom ik dat vind en waarom ik meen dat een waarschuwing op zijn plaats is.

Het is voor het beeld handig dat u dit blog van mij leest, want daar kom ik als eerste nog even op terug.

Ik heb destijds aangeboden iets over Jacques Smits te schrijven en ik heb daarbij een fout gemaakt. De indruk die Jacques Smits van mij gekregen heeft, toen ik hem aan de telefoon sprak, was dat het een positief stuk zou gaan worden.
Dat werd het niet, om redenen die in het blog staan.
Dat is niet de fout, de fout die ik maakte is dat ik Jacques Smits dat niet vooraf heb laten weten.
Ik zou dat nu anders doen, maar het is zoals het is.
Het doet niets af aan de inhoud van het blog, maar ik ben er niet gelukkig mee. De aandacht van de inhoud van mijn blog werd erg afgeleid daardoor. Het verzwakte mijn verhaal.
Wanneer je iemand als ‘discutabel’ neerzet, dan is het niet handig als je jezelf niet helemaal ‘zuiver op de graat’ voelt.

In het rumoer dat na mijn blog ontstond is er door een Twitter gebruiker voorgesteld om elkaar te ontmoeten. Gewoon, eens aan tafel te gaan om zaken ‘face to face’ uit te spreken.
Die uitnodiging heb ik aangenomen en op een zonnige zaterdagmiddag zat ik met Jacques Smits (en twee anderen) op een terras langs de snelweg bij Apeldoorn.

Het grote probleem dat ik heb met Jacques Smits is dat ik niet vind dat het doel de middelen heiligt, en Jacques Smits wel. Waar Smits zegt dat wanneer het om ‘ontvoerde’ kinderen gaat – ik zet ontvoerde tussen aanhalingstekens omdat ik de term discutabel vind – min of meer alles geoorloofd is, sta ik op het standpunt dat juist wanneer het om kinderen gaat je uiterst voorzichtig en terughoudend moet zijn.
Eén van de zaken die mij enorm tegen de borst stuitte was het gegeven dat Smits een baby met pillen onder zeil bracht en in zwaar verdoofde toestand in een weekendtas een boot op smokkelde.
Ik vind dat vragen om ongelukken, zeer onzorgvuldig en heel gevaarlijk.
Daarover, en over meer zaken spraken wij die middag.

De illusie die ik daarbij had was dat Smits gevoelig zou zijn voor argumenten. Maar dat is hij niet. Wel leek het tijdens het gesprek dat Smits open stond voor veranderingen, maar net zo hard en net zo vaak haalde hij dat dan weer onderuit.
Het ligt allemaal niet aan hem, het zijn ‘de anderen’ die het hem allemaal zo moeilijk maken. Het is de jeugdzorg die het laat liggen, het is justitie, het zijn de journalisten, het is Rita Verdonk, het is, nou ja, iedereen dus.
En ALS Smits al genegen is toe te geven dat er toch minimaal vraagtekens te plaatsen zijn bij de wijze waarop hij zich gedraagt, dan is dat omdat hij zo geworden is. Door.. nou ja, vul maar in.

Even een paar quotes uit het gesprek.
‘Ik was er wel klaar voor, dit gesprek. Ik had wel zoiets van als ze fout willen, dan gaan er dooien vallen.’
‘Ik ben gewoon gek gemaakt! Je wordt echt raar als je, net als ik, getraind ben door de Mossad!’
‘Als iemand nu zegt: die Bouterse moet weg, dan maak ik hem gewoon af! Zo simpel is dat.’
‘Ik ben gewoon gehersenspoeld!’
‘Ik ben voor niemand bang en ga door roeien en ruiten, het boeit me niks of dat nou wel mag of niet, het resultaat, dat telt!’

Deze man is op een missie.
En de missie van Jacques Smits daar is niets mis mee: het terughalen van kinderen die toegewezen zijn aan de ene ouder en zijn meegenomen door de andere ouder.

Maar de wijze waarop Jacques Smits dat denkt te mogen doen (het gebruiken van geweld, het intimideren van mensen, het drogeren van kinderen en het negeren van de wet) vermeerderd met de onuitwisbare indruk die Smits op mij gemaakt heeft – die van een intimiderende, agressieve en uiterst oninvoelbare man – maakt dat ik hem gevaarlijk vind.

Zo gevaarlijk dat ik iedereen die hulp nodig heeft bij het terughalen van een kind, en iedereen die dat doel een warm hart toedraagt, aanraad om NIET in zee te gaan met Jacques Smits en GEEN geld over te maken naar zijn stichting.
Er zijn ook anderen die u kunnen helpen en/of uw geld heel goed kunnen gebruiken.