De Brug

Ooit geschreven op een terras op de Amsterdamse wallen, op de achterkant van een bierviltje.

De stad is leeg, de straten zijn als glas
Regen valt en de stilte kaatst haar pas
Bevangen door het scoren
En het bonzen in haar hoofd
Er is geen mens die haar wil horen
Zelfs geen hond die haar geloofd

En de brug loopt vol met hoeren
Zonder rust in het verschiet
Hoge heren, polderboeren
Ze nemen haar
Maar groeten doen ze niet

Ooit was zij dat kind
Spelend op de trap
Bruine boterhammen
En lachen om een grap
Het is een leven lang geleden
Voor die levenslange straf
In de armen van het leven
Dat haar nooit een leven gaf

En de brug loopt vol met hoeren
Zonder rust in het verschiet
Hoge heren, polderboeren
Ze nemen haar
Maar groeten doen ze niet
Nee
Haar groeten doen ze niet


1 Reactie

  1. Raymond Landegent

    24 september 2010 op 08:53

    Erg mooi gedicht!!!

Zeg het maar!

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.