Een echte vriend die god van jou!

Je bent dus 57.
Op je 27e kreeg je een auto ongeluk. Drie maanden na je huwelijk. Je wordt afgekeurd en wordt, omdat je niets anders kunt, ‘vis-oppasser’ op de afslag van Urk.
Je krijgt 3 kinderen, waarvan er 1 voor galg en rad opgroeit.
Je krijgt kleinkinderen, waarvan er 1 met een hartafwijking geboren wordt. Die haalt het net.

Zelf krijg je kanker.
Je zus ook, en die gaat wel dood. En nog 2 broers. En je schoonmoeder.
Jouw kanker wordt behandeld met een nieuw middel, dat doe je blijkbaar graag als goed gristen, experimenteren met geneesmiddelen, proefkonijn zijn.
Dus je darmen rotten weg.
En jij dus ook.

Na 15 weken ziekenhuis (!) word je dan eindelijk ontslagen.
Met een open buikwond (“Dat was in het begin wennen hoor. Je ziet zijn darmen zo zitten”) een stoma, zonder speeksel en zonder smaak.
Er komt nog een operatie, een zware ook.
Maar, de familie Bakker uit Urk is reuzeblij!

Want:

“Dankbaarheid en blijdschap overheerst. God is trouw. Dat mocht ik andere mensen vaak vertellen tijdens mijn bezoeken als ouderling. Nu ondervond ik het zelf opnieuw. Ja, God is trouw, dat weten we allang. Je ziet hoe God altijd nabij is, ook als wij ons niet altijd dichtbij Hem voelen. Als we ons misschien door het vele medicijngebruik niet zo goed kunnen concentreren in gebed, of wanneer we denken dat Hij ver weg is. Toch blijkt steeds opnieuw dat Hij dichtbij is.”

Nou, dus.
Mijn vriend wordt het niet, die god van jou..

6 Reacties

  1. Zo is dat, Berend! Je kunt beter met je pis naar de dokter gaan.

  2. Ach, God is liefde, en zijn wegen ondoorgrondelijk.

    Ik sprak ooit een meisje, haar zus was verkracht maar vanwege christen-zijn was abortus geen optie. Kind gehouden, bizarre situatie, en ondertussen maar verkondigen dat God een god van liefde is.
    Ik hoorde van kinderen van vier met kanker, en ouders die bleven geloven in hun liefdevolle god.

    Volgens mij he, volgens mij is god gewoon een ontzettende eikel.

  3. @ David. Je noemt heel nare dingen, en uiteraard moeten de mensen die zulke dingen overkomen, onmiddelijk tabee zeggen tegen die god. Dat moet overigens iedereen maar doen.
    Dat mag ons er overigens niet van weerhouden toch plezier met die godsdienst te maken. Het katholicisme is bijvoorbeeld een prachtig geloof (het gereformeerd-zijn is dat ook, hoor, maar minder). Niemand is meer katholiek in Nederland, maar toch zie je ze weer opduiken: die priesters die wielrenners of automobielen bewijwateren en zegenen.
    Ze hebben geen aanhang meer, maar, redeneren ze, wat nu niet is, kan toch weer komen!
    Een heerlijk tijdsgewrocht, vind ik.

  4. Die mensen 'moeten' natuurlijk helemaal niks.

  5. Verlangen naar het eeuwige leven zonder God en zonder dankbaarheid voor wat je nu hebt, lijkt me veel zwaarder.

    Heeft de fam. Bakker het niet beter bekeken; "2 kinderen die wel goed opgroeiden" en "tot het overlijden erkennen dat er mooie dingen gebeuren in een mensenleven"?

  6. @John
    Ik kan mij niet herinneren mijn ondankbaarheid voor het leven dat ik leid te hebben verkondigd.

    En nee, de familie Bakker heeft het niet beter bekeken.

Zeg het maar!

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.