De eindeloze vakantie van hondje Hector

Hij wist dat er iets te gebeuren stond. Hector, het 6-jarige vuilnisbakkie van Fokke en Jitske Gaastra had er een extra zintuig voor. De bazen en bazinnen waren meer gespannen als anders. Er werd gepakt, geruzied en de grote witte doos op wielen stond weer op de oprit. Even had Hector gedacht dat het verband hield met al dat felgekleurde ritselspul dat voor in de tuin hing, maar de spanning bleef. Ook toen alle franje opgeruimd was.
Ineens wist Hector het: we gaan op vakantie! 

Hector was al diep in slaap, zijn laatste rondje was altijd om een uur of tien. Het verbaasde hem dan ook dat baas Fokke om half twaalf, de rest van het gezin sliep al, met de riem voor zijn mand stond.
‘Kom Hector, we gaan uit’, riep Fokke zacht.
Zin had Hector niet, maar ja, Fokke is baas en hij was hond, en dus rekte Hector zich uit, stapte uit zijn warme mand de koele stenen bijkeukenvloer op en kwispelde. ‘Uit?’, keek hij vragend.

Het waaide hard en het regende. In de verte, boven Harlingen zal het geweest zijn, rommelde het. Normaal deed Fokke na de hoek, als zij het pad langs het water opliepen, de riem af. Dan kon Hector doen wat hij moest doen en dan liepen ze weer terug naar huis.
De riem bleef om.

Hector hield in.
Hij wilde slapen, het onweer klonk te dreigend en de lichtflitsen maakten het beestje bang.
Een ruk aan de riem en een kort bevel: ‘Kom op, lopen Hector!’, klonk boven het geraas van de harde wind.
Na ongeveer een kilometer -veel verder dan dat zij ooit op een avond hadden gelopen- stopte Fokke.
Hij plaatste de grote, zware sporttas op de grond, opende de rits en trok Hector in de tas.

Het was ineens volkomen donker.
De tas schudde heen en weer en Hector voelde zich zweven.
Een luide plons klonk en water stroomde door naden en kieren naar binnen.
Hector blafte niet, maar jankte van angst.
Hij zocht naar lucht maar vond alleen water.
Hector probeerde te zwemmen, maar zijn poten vonden er de ruimte niet voor en zijn lichaam werd door de met stenen verzwaarde sporttas naar de diepte getrokken.

Zes uur later maakte Fokke Gaastra zijn vrouw en kinderen wakker.
Het beloofde een mooie dag te worden.
De caravan werd aangekoppeld, de airco blies koele lucht de warme auto in.
Eindelijk, vakantie!

Een paar dagen later, bij het gemaal van Roptasyl werd Hector gevonden.
Het was om een uur of drie in de middag.

Ergens op een camping in Frankrijk zat Fokke Gaastra onder de luifel van zijn caravan en opende een nieuw flesje bier.