De scheidende voorzitter: ‘Goed. Welkom allemaal. We hebben zoals altijd een volle agenda maar we moeten, om maar meteen met het eerste punt te beginnen, even aandacht schenken aan het wisselen van de wacht voor waar het betreft het vervullen van de functie van voorzitter van deze raad. Ik zal het, zoals u dat van mij kent, kort houden.
In de eerste plaats wil ik iedereen bedanken voor alle hartelijke, dankbare en vooral warme woorden. Ik kan niet anders zeggen dan dat ik met heel veel plezier de afgelopen 17 jaren deze vergadering en raad geleid heb. Er is ook veel bereikt. Stormachtige tijden hebben wij als vereniging, als raad, en ik als voorzitter, doorstaan! En, het was geenszins altijd gemakkelijk, kan ik u, vanaf deze plaats, als voorzitter van deze raad, zeggen. Mijn werk als, ik mag zeggen, sleutel-manager bij de melkfrabriek, alwaar ik een team van ruim 40 mensen aanstuur, en waar ik door de directeur persoonlijk vaak over zee geroepen werd, vanwege een crisis, een fusie, een splitsing of een overname, waar telkenmale mijn ruime ervaring, expertise en kennis van het melkwezen nodig waren, vroegen weliswaar veel van mij, maar ik mag denk ik, nee ik durf zelfs te stellen dat nimmer nooit niet deze raad, de raadsvergaderingen en/of mijn persoonlijke inbreng van bespreekpunten, nog mijn algehele dossier kennis in de breedste zin ooit hebben geleid tot verzuim, of gebrek aan interesse anders dan dat ik de gaten die er geslagen werden door het beroep dat van elders, in deze de melkfabriek, op mijn aanwezigheid een aanslag waren, altijd, en keurig, door mij een passende plaatsvervanger is geregeld, welke ook telkenmale, hoewel soms pas in tweede termijn, de taken zoals die er zijn in het vervullen van de rol van voorzitter van deze raad, werden overgenomen. U weet ook allen dat Kees-Willem Draadje de hamer van mij zal overnemen en ik kan u niet genoeg op het hart drukken welke een goede keuze het is om Kees-Willem Draadje die hamer aan het begin van dit seizoen, en deze vergadering door te geven, daar Kees-Willem Draadje in de afgelopen 6 jaar heeft aangetoond dat maar zeer weinigen een punctualiteit aan de dag leggen als onze Kees-Willem Draadje. Kees-Willem Draadje heeft ook geoefend in het voorzitterschap door mij waar te nemen op die momenten dat ik voor belangrijke taken overzee geroepen werd teneinde, nu ja, teneinde taken uit voeren waarover ik u zojuist informeerde. Kees-Willem, aan jou de hamer kerel. En, Kees Willem, vergeet niet dat ik dan wel aftreed, maar dat dit niet betekent dat ik ‘out of the picture’ ben. Ik zal nog lange tijd ter jouwer beschikking staan als ‘sparring partner’, gewoon als luisterend oor of, zo dit nodig mocht zijn, ‘to build a bridge to cross the differences that lay on the road before us’. Alsjeblieft Kees-Willem; de hamer! Een applaus mensen!!’
De nieuwe voorzitter Kees-Willem Draadje: Nou, ehhh.. dank u meneer de voorzitter, ik bedoel meneer de vorige voorzitter. Of zeg je meneer de ex-voorzitter? Afijn, wat ik natuurlijk bedoel is dat ik u allemaal van harte dank voor het door u getoonde vertrouwen. Ik zal het wel niet zo goed doen als onze vorige voorzitter, ik mis daar uiteraard de vergadering, ik bedoel, de ervaring voor, maar ik beloof u: ik zal mijn beste kunnen voor zitten, ehh, zetten bedoel ik. Beentje voorzetten, moet dat zijn, excuus. Mijn beste beentje zal ik voorzetten. Tjonge, ik ben een beetje zenuwachtig hoor.’
De scheidende voorzitter: ‘Hahahaha, geeft niks Kees-Willem, ik blijf op de achtergrond om je te helpen hoor. Ik stel voor dat jij de vergadering dan nu maar verder overneemt. Ik spring wel bij zo dat nodig mocht blijken.’
De nieuwe voorzitter Kees-Willem Draadje: ‘Goed, dan open ik de vergadering’
De scheidende voorzitter: Even, Kees-Willem, niet om het een of ander hoor, maar de vergadering was al geopend, weet je nog? Door mij. We hebben agendapunt 1 al gehad.’
De nieuwe voorzitter Kees-Willem Draadje: ‘O ja, hihihi, sorry. Het zijn de zenuwen denk ik.’ Goed, dan gaan we naar agendapunt 2.’
De scheidende voorzitter: ‘Ho, wacht even Kees-Willem. De notulen moeten eerst he.’
De nieuwe voorzitter Kees-Willem Draadje: ‘Ja, jeetje!! Ik ben ook zo zenuwachtig!! Kunt u het anders voor deze ene keer nog een keer doen? Voorzitter zijn? Dan begin ik gewoon volgende maand.’
De scheidende voorzitter: Dat is goed Kees-Willem, geen probleem kerel. We zijn er om elkaar te helpen niet waar? Goed, beginnen we met de notulen van de vergadering van de adviesraad van speeltuinvereniging ‘De Bolle Berg’ van 3 januari jongstleden. Iemand op- en/of aanmerkingen?
Eind september 2009 kreeg Berend een ‘vuiltje’ in zijn oog. Drie dagen later werd hij met spoed opgenomen met een gat van 6×6 mm in het hoornvlies van zijn linkeroog.Gevolg: een linkeroog met het zicht van een douchegordijn en een rechteroog dat het linkeroog niet meer heeft om mee samen te werken. Hij ziet daardoor rottig. Er zit geen diepte meer in bijvoorbeeld. Met name bij het lezen van de krant of een boek is dat erg vervelend.
Lezen vanaf een scherm, dat gaat gelukkig prima.
Het zal u niet verbazen dat het fenomeen e-boek de interesse heeft van Berend.
Niet alleen om te lezen, maar ook om te publiceren.
En dus las Berend het e-boek ‘Digitaal Publiceren’ van Bert Vegelien en Rian Visser.
‘Digitaal Publiceren’ beschrijft het maken en publiceren van een e-boek voor drie soorten teksten. Een nooit eerder als boek verschenen tekst, een reeds verschenen maar niet meer verkrijgbaar boek en een boek welke nog in de handel is. Ik vind dat een goede keuze, ik kan daardoor snel en ‘to the point’ de informatie vinden die op mijn teksten van toepassing zijn.
Voor mij bevat ‘Digitaal Publiceren’ die informatie die ik nodig heb. Ik zeg bewust niet ‘waarnaar ik op zoek was’. Ik ben er namelijk van overtuigd dat met de nodige Google zoekopdrachten en ander klikwerk veel van de informatie uit ‘Digitaal Publiceren’ vindbaar is op het Internet. Ik bedoel, er staan weinig ‘geheimen’ in het boek.
Echter, daarmee heb je nog geen overzichtelijk verhaal of stappenplan en je mist de uiteraard de persoonlijke inbreng van de schrijvers.
Die persoonlijke inbreng is niet te onderschatten. Het Internet biedt een enorme schat aan informatie, maar het beoordelen van al die informatie valt vaak niet mee. Hoeveel mensen hebben niet hun eigen computer volledig kapot gekregen door ‘handige’ tips op te volgen die zij vonden op het Internet?
Het boek is een stappenplan en zo leest het ook. Het legt de lezer (lees ‘de schrijver’) heldere keuzes voor in het proces van schrijven tot en met het publiceren.
Keuzes die begrijpelijk zijn, ook voor een publiek dat niet alle geheimen van de computer en computerprogramma’s kent. In het boek staan veel (gelinkte) verwijzingen naar websites, software, uitgevers en bijvoorbeeld organisaties die rechten behartigen. Erg handig om al die adressen op een rijtje te hebben.
De € 12,99 die het boek kost vind ik welbesteed. Ik kan mij echter voorstellen dat het voor anderen een drempel is. Wellicht dat de auteurs nog eens hard aan een aantal deuren van belanghebbenden kunnen rammelen teneinde partijen te vinden die er een taak in zien de verdere ontwikkeling en verspreiding van het e-boek te stimuleren.
Fabrikanten en verkopers van ereaders en uitgevers bijvoorbeeld. Partijen die het e-boek een warm hart toedragen zouden de drempel best mogen helpen verlagen.
Vandaag is het alweer de 10e dag dat jij verder leeft zonder Alice. Verder leeft, omdat het leven nu eenmaal gewoon doorgaat, ook zonder Alice. Wanneer ik jouw blog lees, wat ik dagelijks doe (en waarmee je vooral niet mag stoppen), dan zou je daaruit kunnen opmaken dat ‘het niet zo goed met je gaat’. Ik wil je van deze plaats zeggen dat ik vind dat het wel goed met je gaat. En dat je dat ook kunt lezen, op jouw blog. Je bent in diepe rouw, je hebt enorm veel verdriet en je mist Alice. En, dat hoort ook zo. Het zou veel minder goed met je gaan als dit niet zo was.
Ook ik heb altijd moeite om woorden van troost te vinden. Alles wat je zegt tegen iemand die net de liefde van zijn leven is kwijtgeraakt doet bij voorbaat onrecht aan de intimiteit van de relatie, wordt pathetisch, clichématig of kan volledig verkeerd worden uitgelegd.
Zo zou ik je bijvoorbeeld graag willen zeggen dat je nooit kunt kwijtraken wat je met Alice hebt beleefd, besproken, gemaild, gezien of beluisterd. Dat is allemaal nog steeds van jou en zal altijd bij je blijven. Maar het zal in schril contrast staan met jouw beleving van dit moment: het mag dan allemaal wel zo zijn, maar er komt nooit meer iets meer bij!
Waarom ik dit schrijf is om je op het hart te drukken het onvermogen van ons, buitenstaanders, vooral te zien als een gebrek aan de juiste woorden. En niet zozeer aan een gebrek aan de juiste gedachte.
Ik wil je ook vertellen dat jij nu voor mij (en ik denk ook voor anderen) tot steun bent. Je schrijft dagelijks op jouw blog en toont daarmee aan dat het leven inderdaad doorgaat. Ook nadat je het meest dierbare in je leven verliest. Dat steunt mij, dat biedt mij troost en het geeft mij moed.
Ik zou heel graag willen afsluiten met een passend muziekje, maar ik doe dat maar niet. Berend Quest eet veel en graag kaas, maar van klassieke muziek heeft hij echt geen kaas gegeten. O ja, en als het even mag. Ik vond die mevrouw op de crematie wel grappig. Dat ze de microfoon nam en zei: ‘En dan vraag ik nu graag een minuut stilte’. Ik bedoel, zo rumoerig was het niet.
Gisteren uitte Berend Quest op Twitter kritiek op een artikel op Blog-Magazine.nl. De kritiek was niet zozeer gericht tegen de inhoud, als wel tegen de toon van het artikel. De PvdA zou niets tegen kinderontvoering doen en dus worden betrokkenen uitgemaakt voor bijvoorbeeld kinderverlakker, tuthola, a-sociaal parlemendslid en timmertrol. En, dan heb ik het alleen nog maar over de inleiding. Afijn, op de kritiek werd gereageerd en al snel liepen de emoties op. Jacques Smits, oprichter en bestuurder van de Stichting Kinderontvoering aan de telefoon, kritiek nogmaals toegelicht en uitgelegd dat ik vind dat dit artikel zijn zaak geen goed zal doen.
Dit zou allemaal aan u voorbij gegaan zijn wanneer Berend Quest in zijn pogingen om inhoud en vorm te scheiden niet had geroepen ‘best over het onderwerp te willen schrijven, maar niet in de vorm zoals op Blog-Magazine’. En dus vandaag een stuk over de Stichting Kinderontvoering en Jacques Smit.
Berend Quest heeft het gevoel zijn handen in een wespennest gestoken te hebben door zich te gaan mengen in de verbeten strijd, zo durf ik het te noemen, die Jacques Smits voert.
Jeugdzorg, Justitie, Hirsch Balin, Raad voor de Kinderbescherming, PvdA, de Centrale Autoriteit, centrum IKO; het lijkt wel of al deze partijen in de ogen van Jacques Smit kwade geniussen zijn die er alles aan doen om het ouders onmogelijk te maken hun ontvoerde kind naar Nederland terug te halen. De website Kinderontvoering.info, het forum van de stichting en op het weblog van de stichting, wordt telkenmale verwezen naar het grootschalig falen van alle eerdergenoemde instanties en partijen.
Een nadere blik op de website van de Stichting Kinderontvoering en een klein online onderzoekje naar de persoon Jacques Smits doet echter vermoeden dat er meer speelt dan het falen van de instanties alleen. De website van de Stichting Kinderontvoering roept veel vragen op en de persoon Jacques Smits is op z’n minst ‘omstreden’.
De verslagen roepen bij mij geen lekker beeld op. U moet ze uiteraard zelf maar lezen, maar onderstaande quotes geven mijn geen prettig gevoel.
Op de geplande dag en tijdstip was de moeder, met mij in haar schaduw, op de afgesproken plek aanwezig en legde contact met de “vader”. Zij nam het kind in haar armen voor de laatste knuffel en de vader lag binnen enkele minuten knock-out tussen een aantal containers. Met de ferrytickets naar Italië in onze handen snelden wij ons naar de desbetreffende boot. Björn kreeg een “slaappilletje” en ik stopte hem in mijn handbagage waarna wij de grenscontrole weer passeerden en deze o.a. mijn paspoort accepteerde voorzien van de benodigde US Dollars.
De partners waarvan de logo’s op de website zijn geplaatst zijn niet gelinkt. Nieuwsgierig naar de achterliggende reden vroeg ik het Jacques Smits. Zijn antwoord luidde:
Wanneer men desbetreffende organisatie wenst te benaderen, dan kan dit middels ons, wij checken eerst het juridisch gelijk van de persoon die ons contact alvorens wij hen doorzenden. Er zijn zat ‘zieke’ geesten die ons of onze contacten willen misbruiken om een kind weg te halen bij de toegewezen ouder, daarom eerst zekerheid voor alles.
Vreemd is wel dat geen van de, als ‘partner’ genoemde websites daadwerkelijk actief is.
InterRescue Een partner die niet op de partner pagina staat maar een eigen knop in het hoofdmenu heeft is Interrescue. InterRescue is een commercieel bedrijf op het gebied van ontvoeringen en afpersingen en eigendom van Jacques Smits. Op de vraag welke relatie er is tussen de Stiching Kinderontvoering en Interrescue antwoord Jacques Smits per e-mail:
InterRescue is een commerciële organisatie (ook van mij) die alle kosten draagt en voldoet van de Stichting Kinderontvoering. Ingevolge de statuten van SKO kan en mag InterRescue tegen betaling diverse opdrachten voor SKO uitvoeren. Bijstandsgerechtigden krijgen volledige bijstand (ook advocaten) en advies van SKO, kapitaalkrachtigen worden tegen facturering bijgestaan door InterRescue.
Als ik het goed lees is de relatie tussen de Stichting Kinderontvoering en InterRescue er dus eentje van het type ‘vestzak – broekzak’. Ik heb daar geen oordeel over, maar het is wellicht wel handig om je dat te realiseren.
Jacques Smits Even googelen op de naam ‘Jacques Smits’ levert heel veel informatie op. En, die informatie bestaat over het algemeen niet uit warme huldebetuigingen aan het adres van Jacques Smits. Op het weblog van Pasteurella bijvoorbeeld staat een zeer leesbaar artikel met de veelzeggende titel ‘De persoonlijke vete van Jacques Smits‘. Op Crimebron is een artikel te lezen met als titel ‘JACQUES SMITS BEDREIGT MALIKA KAROUM!!‘ Opvallend aan dit artikel is wel de lange rij aan reacties, de meeste van Jacques Smits zelf. Jacques Smits kan niet verweten worden dat hij geen energie stopt in het verdedigen van aantijgingen en de in zijn ogen goede zaak. Zie bijvoorbeeld de discussie die hij voerde op het weblog ‘Rechtbankverslaggever“. En dan is er nog de zaak van Jacques Smits versus TON, de partij van Rita Verdonk.
Conclusie Wat ik gezien en gelezen heb van en over zowel de Stichting Kinderontvoering als de persoon Jacques Smits geven mij voldoende aanleiding om in ieder geval te melden dat er ook andere organisaties zijn die zich professioneel met dit probleem bezig houden.
Jacques Smits is niet blij met wat Berend schrijft. Dat vindt ik ook niet zo vreemd. En dus stuurde Jacques Smits een mailtje, welke ik beantwoorde. U leest de tekst hieronder. Mijn opmerkingen zijn in het blauw en staan tussen de [..].
Uw hoogmoedige uitlatingen op Twitter waarin u Paul veroordeeld [Nee, ik veroordeel niets: ik geef mijn mening. En een persoon heb ik zeker niet veroordeeld.] voor het plaatsen van een blog welke zijn doel mist heeft nu opvolging gevonden door uw blog welke gewoon neerkomt op een verkort uittreksel van wat allemaal op Google over mij te vinden is [En welk ‘doel’ mis ik hier? Behalve dat het niet is wat u graag leest?].
Uw aanval [U verwart wederom zaken. Kijk terug in de timeline en zie dat ik kritiek uit op de ‘verpakking’, de stijl waarin het artikel geschreven is, en niet op de inhoud] op Twitter heeft dus kant noch wal geslagen daar u de door u aangehaalde intentie [U heeft een punt. Ik heb in eerste termijn letterlijk geschreven op Twitter: ‘Zonder al de superlatieven wil ik het stuk wel plaatsen op mijn blog’ Ik ben daar juist n.a.v. ons telefoongesprek op teruggekomen. De reden hiervoor is dat u slechts kon blijven herhalen waar iedereen, behalve u, de mist in gaat. De druppel was de zinsnede ‘En als ik dan een Turk tussen de containers sla, dan heb ik het nog gedaan ook!’ Dit was voor mij aanleiding anders naar het hele verhaal te gaan kijken en eens wat nader naar uw website, de relatie tussen de stichting en InterRescue en uw persoon te gaan kijken.] tijdens ons telefonisch onderhoud, u heeft mij gebeld nadat ik mij nummer aan u heb vrijgegeven, geheel niet is aangehaald.
Uw aanval [Mijn kritiek moet dat zijn.] was over de schrijfwijze rondom volksverlakker Anja Timmer [En mijn kritiek betrof dit soort uitlatingen] , u had de kennis en macht [Pardon?] om de inhoud van deze oprechte blog, geplaatst op http://www.blog-magazine.nl/?p=434 , minder taalkrachtig [U bedoelt waarschijnlijk: minder grof, onnodig kwetsend en stemmingsmakend?] te maken waardoor de intentie van dit verhaal een groter en meer intelligenter publiek zou bereiken [Zegt u nu dat het publiek van Blog Magazine niet zo slim is?].
Klaarblijkelijk is uw intelligentie niet toereikend genoeg om deze problematiek te begrijpen, doch dat maak ik vaker mee bij omhoog gevallen nietszeggende personages.
[Tja, wat ik zo zie maakt u dat heel vaak mee.]
Wanneer u enig onderzoek had gedaan, had u vanuit de blog geplaatst op de weblog van Paul kunnen constateren dat iedere letter de waarheid en niets anders dan de waarheid was.
[Ik kan mij niet herinneren, maar wijst u het mij aan, dat ik ergens stel dat u niet de waarheid spreekt of dat er op Blog magazine gelogen wordt.]
Verwijzingen naar Pasteurella, Chris Klomp etc. is een duidelijk teken van uw zwakte daar zelfs Pasteurella de spijker flink heeft misgeslagen en dit middels correctieplaatsingen op deze blog heeft getracht te corrigeren. [En die correcties, die staan waar precies?]
V.w.b. Chris Klomp…………ach ja…………..hij is niet van deze wereld, ziet liever een Nederlands ontvoerd kind in het buitenland verrotten dan dat iemand zich inzet om deze terug te halen.
[Ik laat deze uitspraken voor uw eigen rekening.]
Mijn diepe respect en waardering gaat nog steeds naar Pauluit, deze man heeft het bloggen en schrijven van oprechte artikelen in zijn bloed zitten, bloed welke zeker niet door uw aderen stroomt.
[Dat is goed te horen, dat u iemand respecteert.]
Houdt u het nu maar bij de Aviko aardappels en uw artikelen daarover, dan kan u verder niemand schaden.
[Wanneer u zich geschaad voelt meneer Smits, dan moet u daar over gaan klagen bij een rechter.]
Vandaag zag ik weer eens een lijstje langskomen met ‘TwitterTips’. Deze keer waren het er 50. Zij zijn van Chris Brogan en hij noemt het zijn ‘50 POWER TWITTER TIPS‘. En hoewel er een hoop bruikbare tips tussen zitten vindt Berend Quest het maar niks. Het gaat er volgens Berend Quest namelijk niet om HOE je Twitter gebruikt, maar of je zelf weet WAT je met Twitter wilt, en of je in staat bent je Twitter account daarmee in overeenstemming te brengen.
Met Twitter bouw je een netwerk op. Hoe dat netwerk er uit moet zien en wie daar in past is aan jou. Het plezier dat je beleeft aan Twitter wordt voor een groot deel bepaald door het beantwoorden van de vraag of de tweets die jij langs ziet komen overeenkomen met jouw interesses en, net zo belangrijk, of jouw boodschappen worden ontvangen door het publiek waarvoor je ze schrijft.
Waar de meeste TwitterTips gaan over het bereiken van een zo groot mogelijke reikwijdte wil Berend Quest u wat tips geven die u wellicht een beetje kunnen helpen om een zo passend mogelijk Twitter netwerk op te zetten. Twitter is -voor verreweg de meesten van ons- namelijk geen werk, het is gewoon fun. En dat moet het vooral ook zijn: een leuke manier om jezelf te uiten en te communiceren met anderen.
Vraag je af wat je wilt met Twitter Het antwoord op de vraag wat je precies wilt met Twitter kan je helpen het juiste netwerk te creëren. Met wie wil je graag in contact komen? Van wie wil je tweets lezen? En uiteraard, wie en wat zoek je nu juist niet?
Laat zien wie je bent en wat je wilt De Twitter homepage bevat, zo noem ik het maar even, je CV. De avatar, de bio, je achtergrond, de opmaak en de statistieken (Followers, Following en Tweets) zijn het uithangbord voor de buitenwereld. Dit ben ik, dit wil ik en zo doe ik dat. Gebruik die kans! Vertel in je bio wie je bent, wat tweeps van je mogen en kunnen verwachten, wat je belangrijk vindt en waar het je om gaat. Maak wat moois van die avatar. Gebruik een achtergrond die past bij wat je wilt uitstralen. Het zal je allemaal helpen om de juiste tweeps te vinden om een netwerk mee op te bouwen en te onderhouden.
Zoek tweeps die er voor jou toe doen en volg hen Voorbeeld: Wil je graag in contact komen met mensen uit je eigen omgeving? Zoek dan eens een krant, een radiostation of ander lokaal fenomeen dat actief is op Twitter. Dan heb je de grootste kans om onder de volgers van dat account tweeps te vinden die ook uit jouw omgeving komen. Volg hen en je hebt een begin. Zo kan het ook met iedere andere interesse. Je zoekt Ajax fans? Laat Twitter eens filteren op #ajax en gegarandeerd dat je binnen een dag een heleboel Ajax fans kunt gaan volgen. Als dan ook nog in jouw bio te lezen is dat jij Ajax fan bent, dan komt het echt wel goed.
Niet terug gevolgd worden is iets anders als ‘genegeerd’ of ‘buitengesloten’ worden Je wordt door tweeps gevolgd die jouw tweets interessant en/of boeiend vinden of waarmee je inhoudelijke dialogen aangaat die jou voor die tweep de moeite waard maken. De reden die iemand heeft om je wel of niet te volgen is geheel aan die persoon zelf. En daar hoeft geen verantwoording over te worden afgelegd. Je mag best vragen om gevolgd te worden, maar zeur er alsjeblieft niet over. It’s all in the game. Je zeik- en zeurtweets worden door heel veel anderen gelezen en ze helpen je niet.
Meedoen is ook lezen Of, lezen is ook meedoen. Lees niet alleen tweets met als doel om er op te reageren. Lees ook als consument. Je leert er veel van en je leert er veel tweeps beter door kennen. Lees ook vooral dialogen tussen anderen, luister mee en bemoei je er vooral mee wanneer je iets aan de discussie toe te voegen hebt.
Don’t roll the dice, if you can’t pay the price! Het is niet heel erg moeilijk om volgers te krijgen. Mijn ervaring is dat een flink percentage van de tweeps die jij gaat volgen, jouw automatisch terug volgen. Maar, ‘ad random’ volgen heeft wel als consequentie dat je wellicht in een zaal met mensen zit waar je niet in wilt zitten. En dan kan Twitter hard zijn, heel hard. Berichten van 140 tekens laten weinig ruimte voor genuanceerde kritiek. Actie is reactie en wanneer je krachtige statements rondblaast in een zaal zonder medestanders, dan kun je krachtige en scherpe reacties verwachten. Beschouw dit als constructief. Al was het alleen maar om je te doen realiseren dat je wellicht je Twitter netwerk wat moet uitdunnen en wat andere wegen moet gaan volgen.
De kracht en de zwakte van DM De DM is een prachtige manier om een e-mail adres uit te wisselen, of een telefoonnummer. Of een vraag te stellen die je liever niet publiekelijk stelt. Maar, je kunt je enorm zwak maken via DM. Klagerige DM’s over genegeerd worden bijvoorbeeld. Of DM’s die alleen maar kwaad spreken over een ander. Waak daarvoor. Twitter ontleent zijn kracht aan de openbaarheid, niet aan de DM.
