Bewegen moet. En, beweging moet naar voren gericht zijn. We moeten ‘vooruit’. Achteruitgang heeft een negatieve lading. Zelfs stilstaan is negatief, want ‘stilstand is achteruitgang’, zo luidt het gezegde.
Zakelijk, privé, geestelijk en lichamelijk. Er moet beweging in de zaak zijn.

Het is nu ruim een jaar geleden dat ik besloot er mee op te houden. Om te stoppen met mijn pogingen om ‘beweging’ in de zaak te houden, of beter, beweging in de zaak te krijgen. Trekken aan een dood paard was wat ik deed.

Pas op de plaats maken. Stilstaan. Om je heen kijken, naar de mensen die dichtbij en verder weg van je staan. Omlaag kijken, om te zien waar je nu eigenlijk staat. Omhoog kijken, naar de zon, de wolken en de vogels. En achterom kijken, naar waarvandaan je vertrokken bent en waar al dat bewegen je nu eigenlijk gebracht heeft.
Het is mijn beste besluit in jaren geweest. Om eens te stoppen met al het bewegen, trekken, duwen, sleuren en scheuren.

Doorzettingsvermogen, committement, loyaliteit, karakter, visie, verantwoordelijkheidsgevoel. Het zijn allemaal eigenschappen die noodzakelijk zijn om ‘beweging in de zaak’ te houden.
Het zijn ook, zo heb ik gemerkt, eigenschappen die nodig zijn om jezelf de ruimte te gunnen om de zo gewenste en vaak gedwongen beweging los te laten. Om te stoppen, zaken los te laten, uit te huilen en opnieuw te beginnen.

Stoppen met die eindeloze dwang om ‘beweging in de zaak’ te houden of te krijgen.
Dat zouden meer mensen moeten doen.
En niet alleen zakelijk.