Berend Quest mag zeggen wat hij wil. Dat staat namelijk in zijn bio. Berend Quest heeft eigenlijk ook maar één doel en taak in het leven van zijn schepper: zeggen wat hij wil. En toch merkt ook Berend Quest zo nu en dan dat dit niet meevalt.
Soms gaat zeggen wat hij wil niet zonder een grote worsteling. Want bij sommige onderwerpen heeft Berend Quest het gevoel dat ook hij niet mag zeggen wat hij er van vindt.
Wat er gebeurd tussen Israël en de Palestijnen bijvoorbeeld.
Je mag daar wel wat van vinden, maar niet zonder dat je door de buitenwacht wordt gebrandmerkt als ofwel een antisemiet, ofwel een zionist.
Een kritisch maar neutraal toeschouwer bestaat in dit conflict niet, zo lijkt het.
Ook u zult het gelezen of gehoord hebben. De Israëliërs hielden een konvooi schepen met hulpgoederen dat onderweg was naar de Gazastrook tegen. Daarbij vielen naar schatting 19 doden. Aan de kant van de mensen die meereisden met het konvooi. Indien u nog van niets weet, lees het hier. Mocht u de Telegraaf niet vertrouwen, u kunt het elders ook wel vinden.
Wat Berend Quest van dit incident vindt? Hij vindt het verwerpelijk, schandalig, mensonterend en wordt overspoeld door plaatsvervangende schaamte. Een land dat een bevolkingsgroep afsluit van iedere mogelijkheid tot ontplooiing, de grenzen potdicht houdt en vervolgens een konvooi hulpgoederen op deze wijze meent te moeten tegenhouden verdient niets anders dan scherp te worden veroordeeld en moet direct en onverwijld tot de orde worden geroepen.
Maar nu komt het.
Ik mag dit, in ieder geval in mijn beleving, niet zo maar vinden zonder dat ik mij daarmee expliciet uitspreek als ‘vriend’ of als ‘vijand’ van een der strijdende kampen.
Wanneer ik mij uitspreek dan kies ik partij. Bovenstaande mening zal door de pro- Israël lezer worden uitgelegd, niet als een stem voor de menselijkheid, voor de waardigheid en voor geweldloosheid. Het zal worden uitgelegd als een steunbetuiging aan de Palestijnen en een oorlogsverklaring aan de staat Israël.
Zou ik hier hebben opgetekend dat ik vind dat de groeperingen die deze actie hebben geïnitieerd en hebben georganiseerd willens en wetens de staat Israël hebben geprovoceerd en dat zij daarmee de escalatie van vandaag aan zichzelf te danken hebben, dan ben ik een vriend van Israël en een vijand van het Palestijnse volk. En niet als iemand die vindt dat je geen benzine op het vuur moet gooien als je aan brand een einde wil maken.
De betrokken partijen zullen hun uiterste best doen om de wereld er van te overtuigen dat de aanstichter van het kwaad de ander was, en niet zij.
Er zal worden kwaadgesproken en beschuldigd.
Er zal gestrooid worden met ‘bewijzen’.
Er zal worden getreurd, maar geen berouw worden getoond.
Het is niet uitgesloten, zelfs redelijk voorspelbaar, dat deze dag wederom een opmaat zal blijken te zijn voor een nieuwe golf van haat en geweld. Er zal weer om wraak worden geroepen.
Wat weer tot moord en doodslag zal leiden.
Waarna er weer om wraak zal worden geroepen.
En wie er ook de overwinning claimt.
De menselijke beschaving verliest.
