Berend is gek op Italiaans eten. En de naam Wip, die vindt hij grappig. We aten bij Ponte Vecchio in Bolsward.
Ponte Vecchio is een middeleeuwse brug over de rivier de Arno, in Florence om precies te zijn. Het restaurant Ponte Vecchio staat aan de Wipstraat in Bolsward.
Berend Quest is geen zeikerd, voor wat betreft eten. Hij lust bijna alles en eet wat de pot schaft. Uit eten gaan is voor Berend vooral een excursie. ‘Wat maken ze en hoe doen zij het?’, is de vraag. En Berend eet liever niet in exclusieve dure toko’s. Heus, hij vindt er gewoon geen reet aan om een ‘met bladgoud bedekt bonbonnetje’ te eten.
‘Doe maar gewoon en maak wat lekkers voor me!’, past hem beter. In een restaurant eet Berend het liefst wat de kok hem aanbeveelt.
Een restaurant waar je ‘nooit hoeft te reserveren’, daar gaat Berend nou net weer niet eten.
Heeft Berend geen eisen dan?
Zeker wel. Berend wil rustig eten, een prettige bediening en eerlijk voedsel. Rustig eten betekent niet dat het stil moet zijn, maar dat de bediening er is wanneer je ze nodig hebt en niet continu aan je tafel staat te melken om de drankomzet op te krikken.
Dus, bij een Italiaan verwacht Berend een uitstekende espresso, Italiaanse gerechten, Italiaanse gekruid en met Italiaanse kaas.
En, een goede Italiaan maakt zijn eigen pasta en pizza bodem.
Bij Ponte Vecchio kregen wij niet eens de ‘espresso’ in een espresso kopje en een ‘dubbele espresso’ is heus iets anders dan een grote bak sterke koffie.
En voor wat het eten betreft:
Berend vond de maaltijd bij Ponte Vecchio net zo Italiaans als de bami Chinees bij de ‘Kilochinees’ in Glanerbrug.
