Het ontbreekt Berend Quest bijna nooit aan woorden of een mening. Hoogop aan voldoende kennis van zaken.
Gelukkig zijn er nog heel veel andere mensen die zich druk maken over belangrijke maatschappelijke vraagstukken, er een heldere mening over hebben en ook nog eens die mening met argumenten weten te onderbouwen.
Voor die mensen maakt Berend Quest graag plaats op zijn blog.
Vandaag doet Berend beleefd en trots een stap opzij om Annette Teeuwen de ruimte geven haar boosheid te verwoorden en nader te verklaren.

Annette, het podium is voor jou.

Voor mij is onze mate van beschaving rechtstreeks verbonden met de wijze waarop we met de zwakkeren in onze samenleving omgaan.
Hoe we de zorg inrichten, wat we doen voor slachtoffers, daders, zieken en ouderen. Maar ook hoe we onze eigen verantwoordelijkheid vorm geven.
En hoe betrokken we ons voelen bij onze omgeving. Beter  geformuleerd is wellicht: onze betrokkenheid bij de maatschappij in het algemeen.
Bij ‘NIMBY’ gedrag (Not In My Back Yard) is de kans erg groot dat je mij op je pad aantreft. Vaak met vlammende ogen, soms met een priemende vinger.
Wijzend op onze gedeelde verantwoordelijkheid.

Het feit dat de burgemeester van Eindhoven voor een pedofiel een NIMG (Niet in Mijn Gemeente) uitgeroepen heeft, heeft mij enorm gestoord. Ik vind dat je als burgemeester verantwoordelijkheid moet nemen voor al je burgers. Dus ook degene waar je eigenlijk niet op zit te wachten.
Iemand niet in je Gemeente toelaten maakt een groot deel van jouw burgers misschien een stuk blijer, maar het lost niets op; je verplaatst slechts het probleem.
Naar iemand anders zijn gemeente.
En dat vind ik dan weer enorm asociaal. Een land als Nederland onwaardig. Wanneer we specifiek praten over pedofilie is het NIMG gedrag zelfs ronduit gevaarlijk.
De kans op herhaling neemt zonder een stabiel netwerk dat ‘stut en steunt’ enorm toe. Gestructureerde hulp aan de dader is nodig. Gestructureerde hulp aan de dader is bescherming bieden aan de samenleving.
De kans op recidive neemt af, en daarmee wordt onze veiligheid verbeterd.

Bovenstaand is helemaal waar en ik sta daar helemaal achter.
Ik kan en zal dat met verve verdedigen.
En dan toch zo boos afgelopen vrijdagavond over een twitterende pedofiel?
Ja, heel boos. En ik wil graag helder maken waarom.

Ik vind dat je als maatschappij eisen mag stellen aan iemand die in de fout is gegaan en weer in de samenleving wil terugkeren. Je mag zeker eisen stellen aan mensen die meermalen in de fout zijn gegaan.
Ik vind dat je dus best een gebiedsverbod mag instellen. Of een enkelband met GPS mag eisen.  Dat je moet kunnen afdwingen dat een dader zich onder behandeling stelt en/of medicijnen neemt.  Dat iemand zich controleerbaar opstelt en de bereidheid toont mee te werken de terugkeer in onze maatschappij mogelijk te maken.
Want hoe je het ook wend of keert: het gaat hier wel om de veiligheid van onze kinderen.
Ik denk dat de bereidheid om deze mensen wel in je achtertuin toe te laten zal toenemen wanneer helder is dat er heel stevig behandeld, en heel scherp gecontroleerd wordt.

Door een lacune in de wet kan dit in het beschreven geval niet. Wanneer je in hoger beroep gaat is er geen juridisch kader. Er is geen gedwongen hulpverlening mogelijk. De enige mogelijkheid die ter beschikking staat is om iemand in voorlopige hechtenis te nemen.
Op te sluiten in het huis van bewaring; het voorportaal van de bajes. Ook dat is hier niet gebeurd, omdat de rechters in al hun wijsheid besloten dat dit niet nodig was.

En hier zit mijn enorme boosheid van afgelopen vrijdag.
Meneer wil niet meewerken hoor ik in interviews die hij gegeven heeft.
Meneer bagatelliseert zijn daden en schoffeert daarmee de slachtoffers die hij gemaakt heeft.
Meneer wil wel een huis, maar geen enkelband.
Meneer wil wel re-integreren maar geen controle toestaan?
Hou eens op met janken dan!!

Het feit dat deze man openlijk internet gebruikt waarbij je binnen een muisklik of drie heel veel (en in zijn geval vaak heel ongewenste) prikkels kunt opdoen baart mij zorgen.
Wanneer ik dan de reactie lees van deze man op een als grap bedoelde tweet waarbij een moeder haar zoon ‘te koop aanbiedt’, namelijk dat hij hem wel wil huren, dan word ik opnieuw en heel erg boos.

Maar ik ben vooral boos, omdat hij het verpest voor al die anderen die wel willen meewerken en zich laten controleren.

En woedend ben ik omdat deze pedofiel met zijn getwitter er in z’n eentje voor zorgt dat ook ik de neiging krijg om te denken:
Deze man?
In Mijn AchterTuin?
Echt Niet!