Jan Peter Balkenende klinkt als een machine. Jan Peter Balkenende geeft bij voorkeur geen antwoord op de gestelde vraag. Jan Peter Balkenende herhaalt tot in het oneindige dezelfde woorden, dezelfde frasen, dezelfde kreten.
En, waar het al nooit fris en energiek heeft geklonken, het klinkt nu welhaast als een parodie op zichzelf en vaak badinerend.
Jan Peter Balkenende.

We hebben terug gekeken, we hebben vooruit gekeken.’
‘We hebben er goed over gepraat.’
‘We hebben indringend met elkaar gesproken.’
‘Het gaat niet om mijn belang, het gaan om het landsbelang.’
‘Ach, weet u..’

Jan Peter Balkenende is in staat om iedere vraagsteller direct voor achterlijk uit te maken.
‘Kijk, waar het om gaat is..’

Kritiek uit de eigen gelederen?
‘Ach, kijk, het is toch een beetje een scheidend kamerlid, ik denk dat dat een beetje pijn doet.’
Een castrerende, badinerende, kleinerende en vooral ontwijkende opmerking over een CDA kamerlid die hardop durft te vragen of Jan Peter Balkenende niet eens plaats zou moeten maken voor een ander.

Ik kan mij niet heugen dat Jan Peter Balkenende ooit eens gewoon JA of NEE op een vraag geantwoord heeft.
Altijd komt er een zemelverhaal, zonder komma’s uitgesproken.
Machinaal. Als een voorgeprogrammeerde tekst die uit een oude negen-naalds-printer wordt geperst.
Eenmaal aan het woord, niet meer te stoppen.
Er zit wel een startknop op, maar een stopfunctie ontbreekt.

Het machinale gereutel van Jan Peter Balkenende heeft zijn beste tijd allang gehad. De enige reden dat hij nog altijd in de politieke CDA fabriekshal staat is omdat ‘hij het altijd doet’.
Er zijn goede vervangers beschikbaar, er staat een nieuwe generatie klaar. Maar binnen het CDA wordt waarschijnlijk gedacht: ‘Ach, waarom zouden we gaan vervangen? Zo’n hoop gedoe. Niet zonder risico’s. En, deze doet het toch nog?’
‘Laten we nou gewoon wachten tot de oude stuk gaat, voor we een nieuwe aanschaffen.’

Dat kan onze redding zijn overigens.