Huilende kinderen in huize Quest. Huwelijkse crisis. Het huis is te klein. Daar, uitgeprint op tafel, ligt ‘De Brief’.
Duizendmaal gelezen, herlezen, uitgespeld, tegen het licht gehouden.
Maar niets, niets verandert de enig mogelijke interpretatie die aan de geformuleerde zinnen is te geven.
De familie Quest won de Postcodeloterij, en de Postcodeloterij trok de prijs weer in.Dochterlief weigert nog huiswerk te maken. De tweeling eet niet meer. Mevrouw Quest is van de zenuwen beginnen te roken en ligt met een zware shag huilend achter het huis.
Job Cohen, Wouter Bos, alles is naar de achtergrond verdwenen.
Weg dromen, weg geluk, stuk; alles stuk.
Zelfs Bob de hond zit, met zijn staart tussen de poten, weigerachtig te janken voor de keukendeur.
Alleen Berend kan het hoofd nog enigszins koel houden. Met veel ijs, dat dan weer wel. En valium natuurlijk, maar dat is legitiem.
U gelooft het niet?
Leest u zelf maar en weent u met mij mee.
Maar, mevrouw Bea Post. De familie Quest pikt het niet. Reeds ‘as we speak’ is een stichting opgericht.
Deze stichting zal de Ombudsman, Radar en de Consumentenbond doen verbleken. Nimmer heeft u een tegenstander gehad die grimmiger, meer verbeten en vastberaden de wapens tegen u heeft opgenomen.
U hoort nog van ons!!