Dag: 12 maart 2010

Nieuwe stichting: Wij Eisen Prijzen!

Huilende kinderen in huize Quest. Huwelijkse crisis. Het huis is te klein. Daar, uitgeprint op tafel, ligt ‘De Brief’.
Duizendmaal gelezen, herlezen, uitgespeld, tegen het licht gehouden.
Maar niets, niets verandert de enig mogelijke interpretatie die aan de geformuleerde zinnen is te geven.
De familie Quest won de Postcodeloterij, en de Postcodeloterij trok de prijs weer in.

Dochterlief weigert nog huiswerk te maken. De tweeling eet niet meer. Mevrouw Quest is van de zenuwen beginnen te roken en ligt met een zware shag huilend achter het huis.
Job Cohen, Wouter Bos, alles is naar de achtergrond verdwenen.
Weg dromen, weg geluk, stuk; alles stuk.
Zelfs Bob de hond zit, met zijn staart tussen de poten, weigerachtig te janken voor de keukendeur.
Alleen Berend kan het hoofd nog enigszins koel houden. Met veel ijs, dat dan weer wel. En valium natuurlijk, maar dat is legitiem.
U gelooft het niet?
Leest u zelf maar en weent u met mij mee.

Maar, mevrouw Bea Post. De familie Quest pikt het niet. Reeds ‘as we speak’ is een stichting opgericht.
Deze stichting zal de Ombudsman, Radar en de Consumentenbond doen verbleken. Nimmer heeft u een tegenstander gehad die grimmiger, meer verbeten en vastberaden de wapens tegen u heeft opgenomen.
U hoort nog van ons!!

Stichting Wij Eisen Prijzen!
B. Quest
Voorzitter

Twitterbeeld, vertel eens even, ben ik heus zo hard als jij?

Deze morgen gaf Wouter Bos aan niet meer verder te willen in de politiek. En Twitter reageerde. Soms sympathiek, maar veelal ook hard, ongenuanceerd en wantrouwend. Jammer is dat toch.

‘Ik kies voor mijn gezin’, is kort samengevat de reden die Wouter Bos aangeeft om de politiek te verlaten. Na 12 jaar. 12 Tropenjaren ongetwijfeld.
In dat ene zinnetje kan veel verborgen liggen. Frustratie, vermoeidheid, teleurstelling, relatie problematiek, peilingen, interne communicatie, zelfs een mooie functie bij een multinational.
Maar, het maakt Berend Quest niet uit. Want, welke achterliggende perikelen Wouter Bos ook doen hebben besluiten deze zin uit te spreken, hij moet wel waar zijn. Immers; thuis zit mevrouw Bos, thuis zitten de kindertjes Bos. En welke moderne vrouw pikt het van een ‘zondagse vleessnijder echtgenoot en papa’ dat hij dit als excuus gebruikt? En welke kinderen rekenen papa Bos daar later niet keihard op af wanneer het niet waar en oprecht bedoeld is?
En denkt u werkelijk dat Wouter Bos niet intelligent genoeg is om zich dat te realiseren?

Wouter Bos heeft, niet omdat Wouter Bos het zegt maar omdat de mens, de echtgenoot en de vader Wouter Bos dit zegt, alles overwegende, alles overziend en alles in ogenschouw nemende besloten dat hij nu maar eens voor zijn vrouw en kinderen moet kiezen.
Dat verdient respect.

De twitterspiegel die ons voorgehouden wordt is altijd kort (140 tekens) en het betreft vaak eerste gedachten, opwellingen en kreten. Maar de Twitterspiegel is ook hard.
Er zijn heel veel tweets langs mijn ogen getrokken die, zonder meer en zonder enige terughoudendheid durven stellen dat Wouter Bos liegt, laf is, vlucht, het zinkende schip verlaat en bang is voor de verkiezingen.

Wanneer je bekend bent in dit land dan denkt iedereen wel iets van je.
Twitter geeft de gelegenheid aan iedereen om al die gedachten mee te lezen.

Veel tweeps zouden er goed aan doen om zo nu en dan hun eigen timeline eens even terug te kijken.

Spiegelbeeld, vertel eens even, ben ik echt zo hard als jij?
Kom op mensen. Wouter Bos is een mens, als u en ik.
Totdat het tegendeel aangetoond wordt siert het ons om, in ieder geval in eerste termijn, respect te tonen voor een moedige en naar ik durf aan te nemen, moeilijke beslissing.