Aan de oevers
van mijn stroom van woorden
schuilt een kleine manHij kijkt verschrikt
vanuit het riet
en vraagt hoe het toch kanTroostend en verdrietig
stromen zinnen
hem voorbijWaardoor hij harder
huilen kan
die kleine man in mijIk dank je wel
voor jouw woord,
jouw kus, jouw armIk huil nu
zoute tranen maar
ze voelen heerlijk warm
11 maart 2010 op 17:21
Ja? Had je verdriet? En onlokte de wereld om je heen tranen?