Twitter geeft je de mogelijkheid een netwerk op te bouwen. Een netwerk zoals jij dat wilt, afgestemd op je eigen doeleinden. Je bepaald zelf wie je volgt, en dus bepalen anderen of ze jou volgen. En dan is er nog een block knopje. Daarmee kun je iemand uit jou Twitter wereld bannen. Ik gebruik dat knopje niet. En het waarom leg ik graag uit.
Ik besta. Ik ben wie ik ben. En daar ben ik, over het algemeen, tevreden mee. In de wereld van Twitter ‘verkoop’ ik niets. Dat wil zeggen, niets anders dan dat ik laat zien wat ik op Twitter wil zijn en en ik hoop te bereiken dat zo veel mogelijk mensen mijn stukjes lezen, er op reageren en er zich door laten prikkelen. Mee eens, oneens, ik heb beiden liever dan ‘geen mening’.
Ik vind de discussie zelfs heel prettig.
De ene Tweep roept meer reactie op dan de andere. Er zijn personen, beroepen, professies en functies aan te wijzen die in het dagelijks leven, dus ook op Twitter, zelfs extreme reacties oproepen. En veel mensen achter een avatar zullen er last van hebben dat er verschrikkelijk veel mensen zijn die, zonder enige voorkennis, zonder de ander te kennen, of zonder ook maar enig besef te hebben van wat zij nu eigenlijk de wereld in slingeren ongenuanceerde, op de man/vrouw gespeelde banale kutopmerkingen menen te moeten maken.
En dit leidt tot blocken.
Berend blocked niet. Nooit. En is dat vooralsnog ook niet van plan.
Iedere kutopmerking die je naar je hoofd krijgt zegt iets over degene die hem plaatst. Een schrijnend gebrek aan argumenten, brute domheid, valse ideeën en SBS denken. Iedere reactie die ik er op geef is te lezen door een ieder die mij volgt. Mijn reacties, en alleen mijn reacties, zeggen iets over mij. Ik schaam mij niet voor mij. Iedere ongenuanceerde, kwetsende, botte, op de man gespeelde, en bedroevende reactie waarop ik weet te reageren vanuit mijn eigen visie, idealen en standpunten maakt mijn volgers alleen maar meer duidelijk wie ik ben.
Ik kan er dus alleen maar beter van worden.
En het bied mij alleen maar meer ruimte om te laten zien wie ik ben.
Ga ik mij laten verleiden tot blocken, dan bereik ik niets. Degene die ik block zit er niet mee. Maar belangrijker vind ik het om een boodschap af te geven dat ik groter, sterker, krachtiger en vooral wijzer ben. Ik vecht liever terug. Met argumenten.
Natuurlijk ben ik te kwetsen, natuurlijk vind ik het niet leuk.
Maar zal ga jou met je ongenuanceerde, respectloze en denigrerende kutopmerkingen die lol niet gunnen!
Laat ik het eens omdraaien.
Ik heb een grondig wantrouwen tegen iedereen die zich ‘coach’, ‘therapeut’, ‘heler’of ‘trainer’ noemt. Dat mag ik ook vind ik zelf. Van de honderd ‘therapeuten’ deugen er 80 niet. In mijn ogen.
Waarom niet? Ik heb vijftien jaar in de wereld van therapie gewerkt en ik heb genoeg ervaring en kan u genoeg voorbeelden aandragen waarmee ik u kan aantonen dat de meeste therapeuten alleen zichzelf helpen of zichzelf eens zouden moeten laten helpen.
Zweverige mensenredders met te veel goede bedoelingen en te weinig verstand van hun professie.
Helder?
Ok.
Word ik geblocked door deze groep? Vast wel ;-)
Maar er zijn er ook een aantal waar ik inmiddels een uitstekende Twitter relatie mee heb opgebouwd. Omdat zij mij laten zien dat zij niet onder die 80% geschaard wensen te worden. Omdat zij trots op hun vak zijn. Omdat zij mij met argumenten aanpakken wanneer ik hun vak, beroep of professie uitdaag, prikkel of afserveer. Omdat zij mij dwingen te blijven kijken naar de persoon, en niet naar de Bio of de twitternaam.
Omdat zij mijn ongenuanceerdheid bestrijden met argumenten, en niet met blocken.
Snapt u?
Ok.
Nu zult u zeggen: ‘Ja, ho even meneertje! Maar u, meneer Quest, krijgt waarschijnlijk niet te horen dat u een ‘loopse teef bent’! Of een ‘mannenhaatster’! Of iemand die ze ‘op moeten hangen’!’
Dat klopt.
Maar ik zie wel dat u zo genoemd wordt. En alle anderen zien dat u zo genoemd wordt.
En ik zie dat u reageert. En ik zal het niet nalaten mee te reageren. Zodat ook al mijn volgers zien waarop en waarom en op wie ik reageer.
En uw reactie zie lees ik ook.
En daar ligt uw kans. Om niet alleen bij mij, maar bij al mijn volgers en al de volgers van alle tweeps die het hart en het verstand wel op de juiste plaats hebben te laten zien dat u beter weet. Dat u wel argumenten heeft. Dat u wel weet wat u zegt.
U wordt daar alleen maar beter van. Of laat ik zeggen; u stijgt in ieder geval in mijn achting. En, naar ik aanneem, in de achting van veel meer tweeps. En dus groeit uw gehoor.
En dus wordt er met meer aandacht naar uw boodschap geluisterd.
Iedereen die collectief van repliek krijgt op onbeschoft, onbehouwen en ongenuanceerd gebral blijft uiteindelijk en vanzelf met lege handen achter.
Want hij of zij zal uiteindelijk merken dat de boodschap wellicht nog wel verzonden wordt, maar geen publiek meer heeft.
De kunst is niet om de azijnpisser te blocken, de kunst is om door de azijnpisser geblocked te worden.
Als laatste: dit is bedoeld als aanmoediging. Dat u iemand wel blocked wanneer u een ‘vieze vuile loopse kutteef’ wordt genoemd heb ik alle begrip voor.
Maar laat dan niet na om de wereld te laten weten wie en waarom u blocked.
Dan weten wij het alvast.
3 maart 2010 op 09:23
Wow, ik wou dat ik al zo sterk was…
Je hebt hartstikke gelijk!
3 maart 2010 op 09:49
@1 Ik weet niet, ben niet sterker. Misschien ben ik wat beter bewapend.
3 maart 2010 op 10:04
tja, moedig een doorbijter, een vechter kan ik wel respect voor opbrengen.
Toch heeft dat vechten ook een andere kant, met vechten wordt zelden iets opgelost.
Je andere wang toedraaien heeft in veel omstandigheden ook iets naïefs, argumenten en redelijkheid werken ook niet altijd.
Hoe kun je die boosheid kwijt raken, en ook de boosheid van de ander minder laten worden.
Lastig, blocken is een soort zelfbescherming die ook niet altijd goed voelt.
Toch kies ik er regelmatig ook wel voor omdat dit en andere media voor mij bedoeld zijn als inspiratiebron en niet een plek om (voortdurend) het gevecht aan te moeten, zeker niet scheldend en tierend en ik heb ook geen zin dat van anderen te moeten verdragen of me er tegen teweer te moeten stellen.
Twitter is voor mij geen gevecht, het is een bron, die ik wel wil beschermen en ik vind het ook leuk om een bron voor een ander te zijn.
groet Joop Kools
3 maart 2010 op 10:14
@Joop En zo zijn we gelukkig wie we zijn en willen zijn. Ik heb ook bewust met een nuancering afgesloten. Ik heb respect voor je standpunt.
3 maart 2010 op 17:45
Dag Berend,
Je kunt veel beter overstappen op Facebook. Daar heb je ten eerste niet het probleem van je 140 karakters. Je kunt er ook veel en veel gemakkelijker dan op Twitter aan je volgers komen.
Op Facebook wordt niet gescholden, is mijn ervaring tenminste. Ik heb gisteren op Facebook een conversatie gehad met een Belg die een video had geplaatst van die meneer Farage, die meneer Van Rompuy onjuist bejegende in het Europees Parlement. Ook ben ik lid geworden van een Facebook-groep Nooit Meer Balkenende! Ook ben ik lid geworden van een zeer grappige groep, die zich afvraagt: kan deze uil (fotootje van een jong uiltje) populairder worden dan Wilders. In anderhalve dag tijd ís dat uiltje ook veel populairder! Vandaag had ik een besloten conveersatie met een kunstenaar, wat me een stukje opleverde.
Echt hoor, neem het van mij aan: Facebook is honderdmaal beter dan Twitter.
3 maart 2010 op 20:13
Hoi Ben,
Ik neem het direct van je aan. En, ik ben erg verheugd te vernemen dat je het op Facebook veel meer vindt dan op Twitter. Als het maar (net)werkt, denk ik dan.
Persoonlijk voel ik mij er erg op thuis en ik hou ook wel van die korte, krachtige boodschappen.
Ik ben blij dat ik in ieder geval, via Twitter, de link naar jouw blog gevonden heb en het verheugd mij telkens weer te zien dat jij een van mijn stukjes gelezen hebt.
Dat waardeer ik zeer.
Twitter? Facebook? Waar je bent maakt mij niet uit. Ik weet waar je blog woont.