Oerbrood en inlegkruisjes

Gerben ging iedere dag naar de Jumbo in Bolsward. Niet altijd op dezelfde tijd, maar wel iedere dag. Op maandag haalde Gerben verse melk, vleeswaren en een diepvriesmaaltijd. Die diepvriesmaaltijd kocht Gerben omdat hij alleen woonde en op maandagavond altijd bij het voetbaltrainen ging kijken. Van zeven tot acht. Gerben was een groot fan van damesvoetbal. Nou ja, van de dames van het tweede dameselftal van Bolswardia dan. En eigenlijk ook maar van één dame van het tweede dameselftal van Bolswardia. Gerben volgde de trainingen zittend op zijn fiets, vanachter de hekken aan het pad dat het Bolwerk, het sportpark van Bolsward, doormidden snijdt.
Gerben had kortgezegd op maandag geen tijd om te koken.
Op dinsdag kocht Gerben meestal twee bruine ‘Oerbroden’. Van dat grove, bruine brood waarvoor je meer betaalt omdat de bakker er minder werk aan heeft. Maar Gerben vond dat bij een echte Friese kerel passen, Oerbrood. En Gerben was een echte Friese kerel vond hij zelf. En Gerben vond dat iedereen dat ook moest kunnen zien. Dat hij een echte Friese kerel was.
Woensdag was de dag van het vlees voor Gerben. Droge Friese worst, Rundergehakt maar vooral en met name gegrilde kippenvleugeltjes. Gerben hield niet van kip, maar op woensdag stond de midvoor van het tweede dames elftal van Bolswardia altijd achter de balie van de gegrilde kippen, in de verste hoek die de Jumbo rijk is. De rest van de week zat de midvoor van het tweede dameselftal van Bolswardia, die ik nu verder Monique zal noemen, achter de kassa. Tenminste, wanneer zij niet een vrije dag had natuurlijk. Of vakantie. Iets wat Gerben overigens vreselijk vond.
Donderdags deed Gerben altijd de ‘non-food’. Tandpasta, bleekmiddel, toiletpapier, en badschuim. Van die dingen. Als laatste legde Gerben dan altijd een pakje inlegkruisjes op de band. Waarom Gerben dat deed wist hij niet goed, maar ergens wilde hij aantonen dat hij een man van de wereld was. Oerbrood en inlegkruisjes. Wanneer Monique, want hij ging nooit naar een andere kassière, het pak inlegkruisjes ‘bliep’ liet zeggen keek Gerben haar altijd even strak aan. Nog zo iets wat Gerben niet goed begreep van zichzelf, maar ook niet kon laten.
Vrijdag was voor Gerben de ‘grote boodschappen dag’. Dan kocht hij alles wat hij verder nodig had. Overigens kocht Gerben nooit drank bij de Jumbo. Dat was de enige boodschap waarvoor hij naar de Aldi ging. Niet vanwege de prijs, niet vanwege de geboden merken, maar alleen omdat hij niet wilde dat Monique zou denken dat hij dronk. Wat hij overigens wel deed. Iedere dag, na tien uur ‘s avonds dronk Gerben tien halve liters bier. Na tien uur zou er toch geen bezoek meer komen. Niet dat er frequent bezoek kwam bij Gerben. Buiten de Jehova’s op zondagmorgen, de postbode en de plaatselijke inzamelaars werd er eigenlijk nooit aangebeld bij Gerben. Die wel een heel mooi klinkende deurbel had geïnstalleerd. De deurbel van Gerben kon je zelf programmeren namelijk. En Gerben had de eerste tonen van zijn favoriete liedje er zelf in getoetst. ‘Puntje der in, puntje der uit’, klonk het vrolijk wanneer je aanbelde bij Gerben.
Op zaterdag kocht Gerben nog wat zaakjes die hij eventueel vergeten was en een krant. De Leeuwarder Courant. Gerben las daarin altijd alle contactadvertenties. Hij leefde in de overtuiging dat er ooit een boodschap voor hem in zou staan. Zoiets als: ‘zag je in de Jumbo, ik hou ook van jou’. Wanneer Gerben ook die zaterdag dat bericht niet vond las hij uit stil protest de krant verder ook niet.
Ook op zondag liep Gerben altijd even naar de Jumbo. En iedere zondag was Gerben weer teleurgesteld wanneer bleek dat de Jumbo gesloten was. Nou, misschien moet ik het iets anders zeggen. Gerben vond de aanblik van de kale Jumbo, zonder vlaggen, de lege parkeerplaatsen en het ontbreken van de rijen boodschappenkarretjes een zeer droevige ervaring. Mistroostig wandelde hij dan weer naar huis. Een beetje mokkend zelfs.
Maandag 25 januari.
Zoals gewoonlijk liep Gerben om vijf uur richting de Jumbo. In een opperbest humeur. Maandag was immers zijn ‘dubbeldag’. En naar de Jumbo, en naar het trainen van het tweede dameselftal van Bolswardia. Met zijn diepvriesmaaltijd, vleeswaren en melk stond Gerben in de rij voor kassa drie. Er waren nog twee mensen te gaan, dus het zou niet lang meer duren. Hij zag dat Monique even opkeek naar hem terwijl zij een pak cornflakes geroutineerd langs de scanner haalde. Hij voelde een schok en kleurde een beetje in zijn nek. Dit had Monique nog niet eerder gedaan! Zijn boodschappen lagen inmiddels op de band en gleden in de richting van de prachtige handen van Monique. Monique pakte de diepvriesmaaltijd (aardappelpuree, sperziebonen en varkenslapje), het twee-literpak melk en het pakje cervelaatworst, haalde het langs de scanner en keek Gerben een ogenblik strak aan. Voor Gerben viel de wereld stil. Hij kleurde tot diep in zijn haarwortels, kreeg een droge mond en voelde hoe de gehele Jumbo klandizie iedere handeling stil had gelegd en met ingehouden adem toekeek. Zelfs de muziek viel weg in deze stilte. Geen kassa die nog geluid maakte, geen scanner die nog bliep zei, geen vak werd nog gevuld en geen tas ritselde nog tegen het staal van een winkelwagentje.
‘Mag ik u wat vragen?’, zei Monique. Haar stem klonk gespannen. ‘N-n-na-natuurlijk’, stotterde Gerben die vluchtig met zijn ogen van links naar rechts schoot. ‘Het is misschien een beetje rare vraag meneer, maar ik zou, ik zou graag willen dat ehh. dat..’ ‘Ja?’, bracht Gerben met moeite uit. Gedachten vlogen met de snelheid van het licht door het hoofd van Gerben. Uit eten? Wandelen? Iets drinken? WAT!!??
‘Wilt u misschien zo vriendelijk zijn om een volgende keer een andere kassa te gebruiken?’
Gerben zijn wereld stortte ineen. Zijn hoofd werd een groot leeg vat. Het duizelde hem. Het werd Gerben zwart voor de ogen en tegelijkertijd zag hij sterretjes.
‘Ja, dat is goed’, wist Gerben met moeite uit te brengen. Hij kwam er niet eens toe om de ‘waarom’vraag te stellen.
Met trillende handen rekende hij af en met onzekere pas liep hij naar de uitgang. Pas buiten liet Gerben zijn tranen de vrije loop.
Bolswarder Nieuwsblad woensdag 27 januari
Politiebericht – Aan de Snekerstraat te Bolsward is maandag een verwarde man aangehouden die met een diepvriesmaaltijd een ouder echtpaar heeft bedreigd. De man maakte obscene gebaren, sloeg dreigende taal uit en heeft de Microcar van het echtpaar dusdanig toegetakeld met de diepgevroren maaltijd dat deze waarschijnlijk total-loss moet worden verklaard. Een begrijpelijke verklaring voor zijn gedrag kon de man niet geven. Naast alle andere beschadigingen kraste de man met zijn zakmes ‘Vuile Jumbohoer’ in de lak van het rode autootje.

1 Reactie

  1. Tjesis wat een pijn, Berend. En zo treffend geschreven. Huilen hier en huldo's voor jou.

Zeg het maar!

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.