Maand: december 2009

Reizigersorganisatie Rover stapt naar de geschillencommissie Openbaar Vervoer van de SER om die een oordeel te laten vellen over het negatieve reisadvies dat de NS reizigers in de week voor kerst dagenlang gaf.

De NS heeft de zaakjes niet altijd op orde. Klopt. De NS laat soms steken vallen. Mee eens. Maar de reizigersvereniging Rover mag wat mij betreft ophouden met zaniken. Er zijn, ook voor de NS, omstandigheden waaronder een bedrijf of dienstverlener zich mag beroepen op ‘overmacht’.
Hulde aan de NS dat zij haar beperkingen onderkent en reizigers oproept even niet de trein te pakken. Sorry klant, het lukt ons even niet en wij hebben geen zin u straks te moeten laten overnachten in Maastricht, terwijl u onderweg bent naar Utrecht.
Als deze claim zou worden toegewezen, als NS reizigers ‘niet gemaakte reizen’ zouden kunnen gaan declareren, dan is het einde wat mij betreft zoek.

• Wie gaat Ziggo laten opdraaien voor de drie dagen dat ik geen verbinding had met het Internet?
• Wie klaagt de Nederlandse staat aan voor het niet kunnen rijden tijdens hevige sneeuwval?
• Ik was te laat op mijn afspraak in New York vanwege extra controles, kan ik effe vange?
• De Aldi had geen verse melk meer, de Jumbo is mij te duur. Wie betaald mijn schade?
• De huisarts was weg voor een spoedgeval, ik heb een uur gewacht. Waar kan ik declareren?
• En zo verder, en zo verder…

Schei toch uit Rover, maak je zelf nuttig.

Dirk Scheringa richt een nieuw bedrijf op, nou ja, op naam van zijn twee zoons dan. Hij gaat lezingen geven. Scheringa is dus nog steeds nieuws. Nieuws heeft een financiële waarde. En Dirk is gek op geld.

Dirk Scheringa heeft opnieuw gesproken. Niet met de pers, niet met justitie of de curator maar voor een gehoor van 400 ondernemers in Eindhoven. En Dirk sprak niet voor niets. Dirk sprak voor een paar duizend euro. Te voldoen aan zijn nieuwe onderneming.
In ruil voor die duizenden euro’s heeft Scheringa zijn gehoor onder andere verteld over zijn plannen om nieuwe bedrijven te beginnen. Over opgeven als ‘non-optie’. Pijn is tijdelijk, opgeven is voor altijd schijnt Scheringa gezegd te hebben.
Dat geldt dan denk ik met name voor Scheringa zelf. Dat pijn tijdelijk is.

Ik wil hier niet verder zeuren over de persoon Scheringa. Het is een sluwe vos, hij is geschoren (al zijn de meningen ook daar over zeer verdeeld), en hij heeft zijn streken niet verloren. Hij doet waar hij goed in is, ondernemen en geld verdienen.

Wat mij wel frappeert, of beter, wat ik ergerlijk vind is dat er niet alleen mensen zijn die Scheringa fors betalen om te komen spreken, dat er vierhonderd ondernemers tijd vrijmaken om naar hem te komen luisteren maar nog meer dat werkelijk alle gedragingen tegenwoordig in klinkende munt kunnen worden omgezet.
Dat het bij Scheringa niet in zijn hoofd op zal komen dat het wellicht even meer gepast is een tijdje in de schaduw te blijven alvorens schaamteloos het DSB debacle ten gelde te maken, dat kan ik volgen. Wat mag je verwachten van de man die half Nederland aan nauwelijks af te betalen leningen heeft geholpen?
Maar dat de mensen die Scheringa, tegen betaling, gaan beluisteren niet massaal thuisblijven uit piëteit met al die mensen voor wie de pijn nog altijd niet zo ‘tijdelijk’ is gebleken stelt mij teleur en baart mij zorgen.
 

Het simpele gegeven dat het gewoonweg geen moer uitmaakt waar iemand zijn  bekendheid aan te danken heeft, hoe hij het nieuws gehaald heeft of wat hij heeft gepresteerd speelt geen rol meer bij de ‘waarde’ van een persoon.
Als hij maar in het nieuws is geweest, als er maar over hem gesproken wordt, als er maar iets gepresteerd is.